# Eighteen.

Als ik de voetstappen van Draco niet meer hoor, pak ik mijn tas uit de kast en doe er de hoogst nodige spullen in zoals schone kleren, eten en wat drinken. ‘Ik ga op reis en ik neem mee…’ fluister ik voorzichtig. Als ik na een tijdje nog de kleinste spulletjes bij elkaar raap om mee te nemen, hoor ik voetstappen richting de deur komen. Snel verstop ik mijn tas weer in de kast en doe hem op slot. Vlug ga ik op bed zitten als ik zie dat de deurklink word omgedraaid. ‘Hello.’ zegt Marilyn. ‘Waarom was je niet op het Yule Ball?’ ‘Heb jij geen brief van The Ministry of Magic gekregen over mama?’ ‘Oh, eh… Nu moet ik zeker wat bekennen, hè?’ zegt ze. ‘Ik denk het?’ ‘Oké. Hoe moet ik beginnen?’ begint ze. ‘Oh, ik heb het.’ zegt ze en slaat haar witte vleugels uit. Vol verbazing val ik op het bed. ‘Wat ben jij? Wie ben jij?’ ‘Ik ben een engel. Elke engel heeft de plicht iemand te beschermen. Ik moet jou beschermen voor Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden. Al jaren lang zit Hij achter je aan. Brooke, je hebt een gave.’ ‘Wat? Nee!’ roep ik uit. ‘Ik ga weg!’ zeg ik en loop naar de kast waar ik mijn tas in had gedaan. Voorzichtig pak ik mijn tas en loop stampvoetend naar de deur met mijn wand in mijn hand. ‘Wacht! Nee!’ roept Marilyn. ‘Flipendo!’ schreeuw ik en Marilyn word omver geduwd. Ik gooi de deur open en loop er door heen. Ik ren de trappen af, op weg naar vrijheid.