22
Niall Horan
Zuchtend liep ik het ziekenhuis binnen het was de dag van mijn derde chemokuur. De hele week had ik over allissa nagedacht ik had haar proberen te bellen maar ze had niet opgenomen ook op smsjes reageerde ze niet. Ik snap dat ze alles te snel vond gaan maar niks meer van zich te laten horen? Ik was in de war deed ze dat omdat ik ziek was? of vond ze maar niks? 'niall, kijk uit.' riep harry. Ik schrok op uit mijn gedachten en ontwijkte nog maar net een oud vrouwtje in een rolstoel. 'waar zit jij met je gedachten' vroeg hij nieuwschierig. Ik keek hem kort aan. 'alissa. waarom wil ze geen contact meer denk je? is het door mijn ziekte?' vroeg ik. Harry was vandaag alleen mee gegaan de rest van de jongens moesten dingen voor de tour regelen. Ik hoorde harry zuchten. 'ik weet het niet.'zei hij. Ik liep naar de balie om te vragen waar ik heen moest. ' mevrouw waar moet ik heen?' vroeg ik aan de vrouw achter de balie. 'niall horan toch?'vroeg ze. Ik knikte en ze vertelde kort waar ik heen moest. ' weetje, misschien moet je langs haar huis gaan.' zei harry plotseling. Ik keek hem vragend aan. 'ik weet niet eens waar ze woont.' zei ik op een rare toon waardoor harry moest lachen. 'hoe? waarom niet.' vroeg hij lachend. 'ik wist niet? maar...ik weet wel waar ze vaak komt.' zei ik bedenkend. 'great! nou ga na deze afspraak daarheen.' zei hij teriwjl we het kamertje van mijn ondertussen vaste arts in liepen. Ik knikte naar harry en zei gedag tegen de dhr.winter. ik grinnikte weer zachtjes om die naam waardoor harry me een klap tegen mijn hoofd gaf. ' zo gaat het goed, niall?' vroeg dhr. winter. 'ik knikte. 'ja geloof het wel.' zei ik. Ik werd wel sneller emotioneel, of moe maar dat vertelde ik maar niet. 'okay, je mag even meekomen, je vriend mag wel mee, dan gaan we je je chemo geven' zei hij in een rap tempo terwijl hij opstond. Ik ging staan en liep achterhem aan. 'je bent in de auto toch?' vroeg hij. Ik knikte. 'ja , hoeso?' vroeg ik nieuwschierig. ' na deze chemo, ga je waarschijnlijk duizelig, uitgeput, en ziek voelen.' zei hij. Ik draaide ongezien met mijn ogen daar gaan we weer. Ik nam plaats op een stoel. Dit was de zelfde ruimte waar ze de vorige keren mijn chemo hadden gegeven. Ik zag ze weer allemaal vloeistoffen in mijn arm spuiten waardoor mijn arm pijn deed van de kou. Dit was erger als anders. Ik voelde me licht in mijn hoofd en heel erg duizelig. 'niall? gaat het?' hoorde ik vaag. Ik zag alles om mij heen draaien. Ik knikte. 'ja het gaat wel. 'mompelde ik toen het draaiende beeld stopte. Ik zag harry en dhr.winter bezorgd kijken. Hij spoot de laatste vloestof in mijn arm en plakte het af. 'zo, als je thuis bent moet je goed gaan slapen, en maak je niet al te druk' zei hij voor we konden gaan. Ik knikte en zei gedag voordat ik het kamertje verliep. Harry kwam snel achter mij aan. 'nialler? gata het wel echt?' vroeg harry. Ik wou knikken maar kreeg weer een draaiend gevoel. Ik pakte harry snel bij zijn schouder beet om rechtop te blijfen staan. 'harry? asjeblieft help me. Ik wil naar huis.' zei ik zacht. Ik voelde me net een klein kwetsbaar jongentje die te ziek was om te blijfen staan op het moment. Voordat harry wat kon zeggen rende ik met al mijn kracht naar de dichts bijzijnde wc . Mijn maag inhoud was weer naar boven gekomen en lag nu in de wc. Ik zag harry in de deur opening staan met tranen in zijn ogen. Ik voelde bij mijzelf ook tranen over mijn wangen lopen en ging tegen de koude uur aanzitten. Wat haatte ik dit..
lovlies, me Cappuccini is back...lang niet geschreven maar ben ik weer! wat vinden jullie van dit stukje? xx loveu
Reageer (1)
Awwh arme Niall
1 decennium geledenSnel verder!! <333