Paige and cristophe

Ik lachte keek naar voren en speelde in het bos.
Ik zag wat bloemetjes staan en ik plukte ze is lachte wat en pakte toen het kleedje waar ik op ging liggen .
Ik viel in een diepe slaap waar in bekende en onbekende gezichten in op doemde.
Ik werd wakker op mij heen lagen blaadjes.
Ze lagen in een cirkel om me heen gedraaid en ik had vreselijke pijn.
Mijn hele lichaam schreeuwde om verlossing.
Het verbaasde en pijnlijke gevoel werd groter toen ik opeens iets voelde het voelde aan als iets harigs.
Ik sprong op en zakte meteen weer neer het deed zo een pijn ik greep mijn hoofd vast om het tollen te laten op houden ik was duizelig misselijk .
Er verschenen zwarte vlekken en het laatste wat ik kon herinneren was een gil van de angst om de harige dingen op mijn hoofd.
Mijn slaap was iets raars de dromen de rust maar toch had ik het angstige gevoel dat ik nooit meer wakker zou worden dat dit het einde van mijn leven was.
Het verbaasde me een beetje.
Ik knipperde met mijn ogen en merkte dat ik niet meer op de koude aarde lag.
Ik zag de wazige omtrek van een jongen.
Ik wou gillen maar dat lukte niet mijn mond bewoog niet.
De jongen stak zijn hand naar me uit en ik pakte hem niet mijn arm kon niet bewegen.
De jongen merkte het en tilde me op.
Ik bloosde al bij de gedachte dat een vreemde jongen me zou optillen.
ik probeerde op te staan maar mijn lichaam deed blijkbaar niet wat ik wou.
Met mijn zintuigen probeerde ik vast te stellen waar ik was maar het enige wat ik zag was het haar van de jongen en de lucht.
De jongen legde me neer op een bed.
Er kwam een oude man kijken en tot mijn schrik nu ik de twee mannen van afstand zag zag ik dat ze ook allebij pluizige oren hadden en tot mijn schrik ook een staart.
Dat moest het pluizige zijn.
Ik hoorde de twee mannen over mij praten.

???: maar heer ik kon haar niet achterlaten
???: ze kon een spion zijn.
???: maar ik kan geen gewonde achterlaten.
???: maar waarom niet wat is er zo bijzonder
Ik twijfelde hadden ze het nou over mij.
???: er is niks bijzonder ze is gewoon mooi.
???: oke wat er is gebeurd is gebeurd je kunt het nog terug draaien als ze dat wilt.
???: maar meneer dat is levends gevaarlijk.
???: dat doet er niet toe jij zult voor haar moeten zorgen
???: wat maar nee ik kan niet ik ben zelf er amper een
???: lieg niet je bent al lang een vos.
???: oke meneer…

Ik wou nieuwsgierig mijn hoofd optillen maar mijn lichaam deed nog steeds niks.
De jongen kwam naar me toe en bekeek me.
Hij zij iets en opeens voelde mijn lichaam lichter zo zacht.
Ik tilde mijn arm op ik bewoog mijn tenen en praatte zachtjes amper hoorbaar.
Ik had water nodig merkte ik.
Ik wou opstaan maar de jongen wist blijkbaar wat ik wou en haalde snel een glas met drinken voor me.
Ik glimlachte naar hem maar hij keek serieus.


Waarom lach je?” de jongen keek mij verbitterd aan.
Je bent getransformeerd geen weg meer terug geen fijn leventje meer.
Alleen maar pijn haat gevecht.
Ik keek naar hem angstig om wat hij zij.
Ik geloofde het niet.
Ik ging zitten en dronk het glas leeg.
Ik snapte het niet ik raakte voorzichtig de plekken aan waar de pluizige dingen zaten en besefte dat het de zelfde oren waren als de jongen had.
Ik voelde ook steeds iets raars onder me wat een staart bleek te zijn.
Ik gilde zonder geluid.
Ik keek bang naar mijn lichaam en ik stond op.
Ik keek om me heen op zoek naar een keuken naar een mes om alles af te snijden.
Toen rond rende kwamen de ombekende gezichten uit mijn droom terug.
Ik gilde nog harder en rende rondjes.
Ik liep langs een spiegel ik keek er in en zakte op mijn knieën ik moest gewoon huilen.
Ik zakte in elkaar wetend dat ik nooit meer een mooi meisje zou zijn alleen een freak met oren en een staart.