# 6.2 |De Tributen|

Na de Openingsceremonie wachtte ik op Heather om samen naar het Trainingscentrum te gaan. We staan in de lift en ze vraagt me hoe ik het vond gaan.
“Ik weet het niet, ik had niet echt het idee dat ze keken, “antwoord ik. “Morgen de eerste training.”
Heather en ik lopen naar onze eigen kamers op de verdieping. Ik gooi mijn prachtige jurk uit en stap onder de douche. Dit keer zet ik de douche niet zo warm. Alweer stel ik als geur Lavendel in, wat me aan thuis doet denken. Ik schut mijn hoofd, ik moet hier leven, niet thuis. Ik moet me hier druk maken, niet thuis. Ik kijk naar het doucheputje onder me en ze de goude glitters er in stromen. Na de douche word mijn haar droog gemaakt door een elektrische schok. Het is gelijk ontklit en er zit een rechte scheiding in mijn haar. Ik ga daarna eten waarbij ik weer naast Heather ga zitten en na het eten wens ik haat een goede nacht en duik diep onder de wol. Ik denk terug aan deze dag. En voor ik het weet lig ik al te slapen

De volgende ochtend word ik wakker gemaakt door Amahny. Gister had ik haar niet bij de Openingsceremonie gezien. Ze verteld dat ik moet opschieten en dat ik om negen uur in het trainingszaal moet zijn. Ik trek een simpele, zachte broek aan en een blauw t-shirt. Op de weg naar de gang kom ik Heather, Paolo en Haymitch tegen. “Allemaal goed jullie best doen,” zegt Amahny nog, voordat de liftdeuren sluiten en we naar beneden glijden met de lift naar de trainingszaal.
We zijn een van de laatste die aankomen, nog twee districten komen na ons, en dan is de groep compleet. We krijgen uitleg over de training die we hier kunnen volgen. Van messen werpen tot eetbaarheidtest. Van gewicht heffen tot vallen zetten. Van pijl en boos tot camouflage. Alles.
Lilith zie ik meteen naar de pijl en boog lopen. Haymitch loop naar het gewichtheffen. Paolo loopt naar de vallen. Ik loop naar de eetbaarheidtest waar een klein meisje naast me komt zitten Ze is denk ik twaalf, of dertien jaar oud. Ze heeft prachtig rood haar. “Hoi,” zegt ze stilletjes. “Hallo,”antwoord ik. De man die bij ons kraampje staat laat ons verschillende planten, wortels bloemen en vruchten zien. “Uit welk district kom jij?” vraagt het kleine meisje tussendoor. “Uit District 12, en jij?” Het meisje kijkt naar de zwarte wortel die ze in haar hand heeft en antwoord dan: “District 8.”
Ik heb denk ik twee uur bij de eetbaarheidtest gezeten. Toen ik liet merken dat ik naar een ander onderdeel ding, zei het meisje dat ze ook iets anders ging proberen. Ik ging naar de vallen, waar Paolo eerst heeft gezeten maar nu bij Lilith bij de pijl en boog staat. Het kleine meisje komt bij de camouflage zitten, een kraampje naast die van mij. Een grote, brede jongen komt naast haar zitten. Hij is zeker 18. “Annabeth,” zegt hij. “Je mag met niemand behalve mij praten, dat weet je toch. Je hebt gehoord wat Hibash heeft gezegd, je kunt niemand vertrouwen.
Ik kijk over mijn schouder en luister naar het gesprek van twee van de District 8 Tributen. “Sorry, Jef.” Zegt ze zachtjes. “Ik zal het niet meer doen.” Ze gaat verder met een groen papje maken, wat ze op haar arm smeert. “Goedzo,” zegt de man bij het kraampje. De man uit district 8, Jef, loopt langs me heen en werpt me een dodelijke blik toe. “Pas op.” wil hij ermee zeggen. Ik draai mijn hoofd weer naar mijn eigen kraam en ga verder met de knoop die ik aan het oefenen was. “Kijk, zo,” zegt de vrouw die bij mijn kraampje staat. Ze pakt de knoop uit mijn handen, haalt hem uit de war, en knoopt hem op de goede manier. “Zo is hij veel steviger.”
“Dankje,” zeg ik. Dan leg ik de knoop weg en loop naar een ander kraampje. Al heb ik slechts een kwartiertje bij vallenzetten heb gezeten, ga ik toch weg. Weg van Annabeth. Ik ga naar het gewichtheffen dat helemaal aan de andere kant van de zaal ligt.