21
Niall Horan
Alissa zat naast mij. Ik had mijn gitaar gepakt en speelde wat. Na een tijdje te zitten aarzelen, vertelde ik het aan haar. "Alissa..'' zei ik en ze keek mij gelijk aan. ''die avond, toen ik jou zag bij Nando's... Die avond heb ik alleen aan jou gedacht.. En Het leek zo lang te duren.. En toen ik jou eindelijk gevonden had... had ik inspiratie..'' ik keek haar aan. ''Jij, bent mij inspiratie..'' fluisterde ik en ze bleef me met een onleesbare blik aankijken. Ik wist niet waarom, trouwens. ''Ik heb die avond dus allemaal noten gespeeld, een tekst bedacht met jou in mijn gedachten.. en dit is het geworden..'' zei ik en ze kreeg een glimlach op dr gezicht. Ik begon te spelen en ze keek en luisterde.
''see i can wake up i’m living a nightmare
that keeps playing over and over again
left in a room so held up on you
and your cool just being friends..'' zong ik en ze moest nu heel erg nadenken.. toch luisterde ze verder..
left on the sidelines
stuck at a red light
waiting for my time
and i can’t see
~
why don’t you love me
touch me, tell me i’m your everything
the air you breathe
why don’t you love me baby
open up your heart tonight
i could be all that you need
why don’t you love me
why don’t you love me '' Ik stopte en keek haar aan. ''Tja, ik ben niet verder gekomen, maar ik wou het je laten horen. En hoopte dat je de boodschap doorkreeg via dit liedje..'' zei ik als laatst.
''Niall, wacht...'' zei ze en ik zag dat er niks goeds uit zou komen. ''Wij kennen elkaar maar net.. Ik kan jou niet zomaar...'' na deze woorden stopte ze, uit medelijden vermoedde ik. Ik kon daar echt boos om worden, maar bij Alissa was dit anders. ''Niall, ik ben heel voorzichtig als het-'' ze nam even een pauze. Ik bleef haar aankijken. ''Dit..-'' ze stopte, pakte mijn hand en ging verder. ''Dit gaat te snel..'' zei ze en ze liet mijn hand los. Het voelde als een steek in mijn maag. Ze keek weg en staarde mij weer aan. Ik kon zien dat ze het moeilijk vond, ze had tijd nodig.. zo te zien.
Dit brak mij weer... ik voelde vanalles tegelijk.. awkwardness, verdriet, teleurstelling, pijn.. Ik voelde tranen, en deed mijn best ze tegen te houden. En natuurlijk faalde ik. Ik staarde naar mijn gitaar, dan naar de grond.. sloot mijn ogen weer tot poging de tranen tegen te houden, maar weer faalde ik. Ik beet op mijn lip en haalde adem. ''Niall.. ik heb wat tijd nodig, ik kan niet zomaar 1 2 3, een beslissing nemen. Ik bleef naar beneden staren en knikte. Ik zag haar opstaan, en 10 seconden later voelde ik haar zachte lippen op mijn wang. Het leek alsof ik was bevroren. Ik hield die blik vast en toen ik merkte dat ze bijna wegliep, pakte ik haar stevig bij haar hand vast. Het duurde even tot ik haar hand losliet en zij het huis verliet. Het duurde even tot de jongens doorhadden dat ik alleen was.
Een tijdje later liep Louis geloof ik uit de badkamer, Zayn en Harry uit zijn kamer
Waarom heb ik dit? Is er dan echt niet één dag waarop ik gelukkig kan zijn? Verdien ik dit niet? Verdien ik het niet gelukkig te zijn? Van mijn leven te genieten?
I really really really hope you liked it. Btw; ik schrijf dit en hiermee vertel ik dingen die voor mij persoonlijk heel veel betekenen. Thought you should know. - x - xamazayn
Reageer (1)
Awh arme Niall
1 decennium geledenSnel verder!! <333