#4.1 |De Tributen|

Het eten is heerlijk en ik eet tot ik helemaal vol zit. Op de taart is heel lollig gefeliciteerd gespoten maar hij smaakt wel super lekker. Hij doet me denken aan vroeger toen ik Jason altijd meesleurde naar het raam van de bakkerij om te kijken naar al het moois. Wat zullen ze thuis nu aan het doen zijn. Waarschijnlijk zijn ze net klaar met eten en zitten ze nu naar de herhaling van de boete te kijken, met de luiken van ons huis gesloten. Na het eten gaat Amahny en Elprich weg en sta ik ook op. Ik loop naar men coupé. Ik trek men jurk uit en gooi deze op het bed. Dan loop ik naar de badkamer en trek het elastiekje uit men haar en ga dan onder de douche staan. Het voelt heerlijk als warme regen op een zomerdag. Thuis hebben we geen douche of warm water tenzij je het kookt. Na het douche ruik ik naar roosjes en wikkel ik mezelf in een handdoek. Ik open de kledingkast en er liggen veel nachtjaponnen in maar men oog valt op een zacht roze. Ik trek hem tussen de stapel uit en hij voelt zijde zacht aan. Ik trek hem aan en ga dan in bed liggen, het duurt niet lang voordat ik inslaap val. Na alles wat er vandaag is gebeurt ben ik best moe geworden. In mijn droom zie ik men moeders en Jason’s gezicht voor me, daarna die van Lilith en dan het Capitool zoals het op tv geshowd wordt. Ik word wakker van Amahny die komt zeggen dat het ontbijt klaar is en dat we daarna bij het Capitool aan zullen komen. Ik glimlach en knik naar haar en dan loopt ze men kamer uit. Ik trek een donkergroene trui met een zwarte broek aan en loop dan naar de eetcoupé waar Haymitch al zit te wachten. Ik ga aan de andere kant van de tafel zitten. Al snel komt Paolo ook binnen lopen en Amahny. Lilith komt pas binnen lopen wanneer ik men eerste broodje al op heb. Ik doop het tweede broodje in bruin spul dat ze schijnbaar chocolademelk noemen. ‘Goede morgen’ zegt ze en schuift aan naast me. Ik glimlach en concentreer me dan weer op de heerlijke smaak van de chocolade. Dan wordt het donker, als of het ineens weer nacht is geworden. Waarschijnlijk rijden we door een tunnel, er lijkt geen einde aan te komen en alleen de lampen in de coupé zorgen er voor dat je kan zien wat er gebeurt. En dan, dan is er opeens weer ligt. We zijn de tunnel uit en ik kan het niet laten om naar het raam te lopen en te kijken. Zal het Capitool er echt zo uit zien als op TV. Amahny lijkt alleen maar bij te zijn dat ze weer thuis is waar niet iedereen haar aanstaart om haar outfit. Het is nog groter dan ik had verwacht, de kleuren zijn veel feller en lijken niet echt. Mensen kijken op en wijzen ons na als de trein langs rijd. ‘Kom eens’ roept Elprich, ik had hem niet eens horen binnen komen. ‘Doe alles wat ze je zeggen zonder tegen te spreken’ zijn stem is zacht maar toch dwingend. Dan stopt de trein en ik kijk Lilith nog een keer aan en pak haar hand. Samen stappen we de trein uit het perron op.