Taking over his job

Moon Daimond pov:
Ik voel zijn blik over mijn lichaam gaan, en ik bloos.
Hij grinnikt zacht, en ik loop naar de keuken, om drinken te pakken.
Als ik terugloop, zie ik hem niet meer in de stoel zitten, maar voor het raam staan.
Ik zet het dienblad neer op tafel en loop naar hem toe.
Zijn ogen speuren het pad af, alsof hij op zoek is naar iets..
Ik volg zijn ogen, maar zie niets bijzonders..
Plots voel een hand op mijn schouder en hoor een stem zeggen:´ga even zitten Moon.´
Ik knik en ga op de bank zitten, terwijl hij tegen over me plaats neemt in de zetel.
´Ik ben niet alleen een vriend van je broer, maar ook zijn baas.´
Ik probeer te bedenken wat hij voor werk deed, maar ik had hem zo lang niet meer gesproken, dat ik geen idee had, wat hij voor de kost deed.
Blijkbaar had Tom gezien dat ik geen idee had, wat hij deed want hij gaf met een zin, antwoord op bijna al mijn vragen die ik had over mijn broer.
'Moon, hij werkte bij de maffia en jij neemt hem over'
Ik wist gewoon zeker dat mijn mond open stond, en mijn ogen half uit zijn kassen rolden.
Ik hoorde hoe hij moest lachen, en kwaad keek ik hem aan, was hij me nou aan het uitlachen?
'Het spijt me, maar ze reageren altijd zo, als ik zoiets vertel' verontschuldigde hij zich.
Ik keek hem niet begrijpend aan, en begon toen ongeloofelijk te stotteren:' i-i-ik k-kan n-niet bij de m-m-maffia.'
Hij grijnst en gaat met zijn hand naar zijn broek.
Angstig kijk ik hem aan, wat is hij van plan?!
Een groot glanzend pistool haalt hij eruit.
Bang kijk ik hem aan, wat gaat hij in godsnaam met dat ding doen?!
Hij houdt hem zo dat de loop van het pistool naar hem wijst.
'Pak aan' hoor ik hem zeggen.
Mijn handen trillen, en als mijn handen het koude metaal raken laat ik het pistool bijna uit mijn hand vallen, omdat ik zo erg tril.
Met grote ogen kijk ik naar het pistool en daarna naar Tom, die er nogal rustig bij zit.
Ik probeer mezelf rustig te krijgen, en gelukkig lukt het.
Hard denkend, bedenk ik wat ik nu moet doen, moet ik nee zeggen of gewoon doen alsof het me niets kan schelen?
Ik zucht luid en mompel zacht: wanneer moet ik beginnen?
Grijnzend kijkt Tom me aan terwijl hij zegt: Nu.