*30*

Mijn vingers blijven zenuwachtig op de slagader gedrukt liggen. 'Oh Liam, blijf alsjeblieft leven', fluister ik wanhopig, als ik geen hartslag voel. Ik paniek kijk ik om mij heen, maar het enige wat ik zie is een dikke laag mist. Mijn gedachten vliegen razendsnel door mijn hoofd, terwijl ik er geen wijs meer uit kan komen. Wat moet ik nou doen? Er schiet een plaatje uit een ziekenhuisserie door mijn hoofd heen. Reanimeren. Ik leg mijn handen op de plek van zijn hart en begin te pompen, dertig keer. Daarna leg ik mijn trillende handen bij zijn mond en open die een beetje. Ik blaas een keer, twee keer en leg daarna mijn handen weer op zijn hand. Onwililig stromen dikke tranen over mijn wangen, terwijl ik blijf pompen. Een van mijn tranen loopt eenzaam over mijn wang en laat een brandend kietelend spoor achter. Op mijn kin blijft hij even hangen, waarna hij daarna naar beneden valt. Hij komt op Liam zijn shirt terecht en laat een klein nat plekje achter. Op dat moment rolt er een zware kreun over Liam zijn lippen. Ik stop met pompen en voel zijn hart weer langzaam kloppen onder mijn trillende handen. Heel mijn armen en handen voelen zwaar en vermoeid aan van het reanimeren, maar het enige dat telt is dat Liam zijn ogen weer langzaam opent. Hij hapt even naar adem waarna hij zichzelf moeizaam overeind drukt. Als hij recht op zit, kijkt hij verdwaasd om zich heen. 'Waar ben ik? Is dit de hemel?' vraagt hij verbaasd. Ik kijk ook even om mij heen en besef dat hij dat best kan denken door al die witte mist. 'Geloof jij daarin dan?' kan ik echter niet nalaten om op te merken. Hij kijkt me even aan en laat dan zijn mondhoeken omhoog krullen. 'Blijkbaar niet', zegt hij, waarna ik hem om de hals vlieg. 'Ik dacht dat je dood was', fluister ik moeizaam en hees. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik na een tijdje als het stil blijft. 'Ik weet het niet meer', zegt Liam. 'Doet je hoofd pijn?' vraag ik automatisch. Hij knikt en dan pas valt het me op dat zijn haar aan de achterkant kleverig is. 'We moeten hier weg', zeg ik als ik allemaal vogels hoor opstijgen. 'Hoezo?' vraagt hij verbaasd. 'De zee komt hierheen en anders bloed je dood', zeg ik en ik help hem snel overeind. 'De zee?' Zijn stem slaat angstig over. 'Ja', mompel ik en ik trek hem aan zijn hand mee. 'Weet je waar je heen gaat?' vraagt Liam als we een paar stappen hebben gezet. 'Ja, maar niet hierheen', zeg ik als ik de tak zie die ik van Zayn heb afgerold. Ik draai me op mijn hakken om en been de andere kant op, terwijl ik Liam achter me aan meesleur. 'Yara?' klinkt het ergens in de verte. 'Harry?' roep ik hoopvol terug. 'Waar ben je, Yara?' de stem klinkt iets dichterbij, wat erop wijst dat we in de goede richting lopen. 'Blijf bij het huis, voordat je ook verdwaalt!' roep ik terug. 'Maar hoe kom jij dan terug?' vraagt Harry. 'Heb je geen lichtje of zo?' vraag ik hoopvol. 'Ja, wacht even!' roept Harry terug. Eigenwijs blijf ik natuurlijk gewoon doorlopen, totdat ik weer bij diezelfde tak uitkom. 'Verdomme', begin ik hard te vloeken. 'Yara?' de stem is zacht en veel verder weg dan net. 'Heb je het lichtje?' vraag ik hoopvol. 'Ja, zie je het niet?' vraagt Harry ongerust. Volhardend loop ik door en zie dan in de verte iets wat op een lichtje lijkt. 'Ja, nu wel, blijf daar', roep ik naar Harry. Ik wil verder lopen, als mijn hand opeens naar de grond wordt getrokken. Als ik me omdraai, zie ik dat Liam met zijn ogen dicht op de grond ligt. 'Liam?' piep ik meteen, terwijl ik naar de grond hurk en hem wanhopig heen en weer begin te schudden. 'Alsjeblieft Liam, open je ogen weer', zeg ik, terwijl de opkomende tranen mijn zicht vertroebelen. Ik blijf hem heen en weer schudden, maar ik zie dat achter zijn hoofd al een plasje bloed is gevormd. 'Dit gaat niet goed!' schreeuw ik naar Harry. 'Wat is er aan de hand?' hoor ik Louis zijn stem. 'Blijf hier met dat lichtje. Ik moet ze vinden', zegt Harry tegen Louis. 'Yara, blijf praten', beveelt Harry me. Ik blijf maar praten over de situatie van Liam als er een gestalte dichterbij komt. Dankbaar kijk ik Harry aan, wanneer hij naast ons bukt. 'Is hij al wakker geweest?' vraagt hij direct. 'Ja, maar hij is weer flauwgevallen en dadelijk hij bloed dood', piep ik aan een stuk door. Harry legt zijn oor op Liam zijn borstkas en een verdrietige angstige schaduw glijdt even kort over zijn gezicht. 'We hebben een probleem', is het enige wat hij verdrietig mompelt.


---
En vandaag gaan we mijn record van 19 kudo's verbeteren?