7. Gedaanteverwisseling

De volgende ochtend werkt Myelli wakker van een overactieve Roos, die al druk bezig was met haar boeken bijeen te rapen. Myelli rekte zich uit en keek Roos verward aan: "Dat had je gisteren toch al gedaan?" Roos schrok op van Myelli's stem en draaide zich in een ruk om, maar zuchtte opgelucht toen ze zag wie het was: "Tja, ik was nog eens dubbelchecken, stel je voor dat ik iets zo vergeten op m'n eerste dag!" Myelli grinnikte, Roos was niet te geloven! Ze stond op, ging zich wassen en trok haar gewaad aan, waar sinds gisteren het Griffoendorembleem op schitterde. Toen ze terugkwam, waren de andere kamergenoten ook al wakker en druk bezig met hun gewaden en boeken. "Mijn zus vindt die hoge sokken zo uit de mode, ik vind het wel nog iets hebben," grinnikte Fay, tot ze zichzelf in de spiegel zag en zich in een ruk omdraaide: "Alhoewel, misschien zal ik toch blij zijn als ik een gewone jeansbroek kan aantrekken." De rest grinnikte en toen Minerva klaar was, vertrok het trio naar de leerlingenkamer, waar Albus beneden zat te wachten met z'n neef Fred en de zwartharige Jason, die Myelli herkende van de sorteerceremonie. "Klaar voor vandaag?" vroeg Albus aan niemand in het bijzonder. De meesten knikten opgewonden, Roos zei iets van huiswerk en Albus' ogen bleven even op die van Myelli steken en hij treuzelde een beetje tot hij naast haar liep. "Maak je geen zorgen, je gaat geen achterstand hebben op de rest,hoor!" zei hij plots zachtjes alsof hij haar gedachten kon lezen. Myelli keek hem dankbaar aan, maar voelde de nervositeit opborrelen.
Tijdens het ontbijt vergeleek het zestal hun lessenroosters en ze bleken allemaal samen les te krijgen, tot hun eigen groot genoegen. "Weet je wat ik gek vind?" zei Minerva plots. Roos en Myelli keken haar nieuwsgierig aan en schudden hun hoofden. "Wel, ik ben vernoemd naar professor Anderling, omdat ze mijn mama zowat van de dood heeft gered tijdens de Slag om Zweinstein. Mama zei dat ze toen dacht dat Anderling bijna met pensioen ging gaan en 19 jaar later zit ze hier nog!" "Tjah, heb je professor Perkamentus in de "Beknopte geschiedenis van Zweinstein" al eens goed bekeken? Die lijkt meer dan 500 jaar oud!"
De meisjes grinnikten, maar schrokken op toen een geest door de ontbijttafel zweefde en even bij de meisjes bleef hangen: "Dat zal ik dan maar als een compliment beschouwen, juffrouw Wemel!" Roos' adem stokte even en verontschuldigde zich. Net toen de geest weg wou gaan, opende ze verlegen haar mond: "Euhm, excuseer professor, maar hoe weet u dat ik ..." "Een Wemel ben, behalve het rode haar en de slimheid en het gezicht van je moeder? Oh, gewoon, het rare gevoel voor humor van je vader herken ik ook in jou!" grinnikte Perkamentus terwijl hij zijn ochtendronde verder zette en Roos knalrood achter zich liet. Hij stopte nog even bij Albus, die hij begroette met een "Welkom op Zweinstein, jongeheer Potter, hopelijk heb jij net iets minder streken dan die broer van jou!" en James, die met een samenzweerdigere grijns begroet werd. Na een uitgebreid ontbijt vertrok het zestal naar het gedaanteverwisselingslokaal de eerste verdieping, waar de grijze kat die Myelli meteen herkende als professor Anderling, met argusogen naar de binnenstromende leerlingen keek...