Benly, Simen and Deline

Ik hoor gestommel in de kamer en voel plots 2 handjes op mijn wang. 'Mama? al wakker?' hoor ik Thomas vragen. Ik kreun en open 1 oog. 'Nu wel ja.' Hij lacht en kruipt in het bed. 'Papa!' gilt hij als hij weggetrokken wordt aan de andere kant. 'Wie is de liefste en de leukste?' vraagt Bill. Hij maakt grijphandjes en roept papa uit. Hij kruipt onder het laken en slaat zijn armpjes om zijn hals. 'Ga je een beetje bij papa slapen?' Hij knikt en drukt zijn natte lippen op zijn mond. Bill sluit zijn ogen weer en drukt zich beter tegen zijn zoontje aan. 'Wat ben je lekker warm! Net zoals mama.' Thomas lacht en ik voel 2 handjes op mijn arm. 'Bentley,' gok ik. 'Bij mama slaap?' Ik til hem op en hij besluit op mijn borst te slapen. Hij ligt dus echt te slapen en Thomas grinnikt. 'Deze man moet nodig wat slaap inhalen.' fluistert Bill en drukt een kusje op zijn bolle wangetje. Bill stapt eruit, gevolgd door Thomas. Ik blijf er nog in en val al snel weer in slaap met Bentley bovenop mij.



Even later stop ik Bentley in bad en wordt ik helaas weer helemaal ondergespettert. 'Je leert het ook nooit af he!' zucht ik, terwijl hij vrolijk doorlacht. Ik maak hem klaar en loop dan naar de slapende tweeling. Over een uurtje moeten ze trouwens eten krijgen. Beneden krijg ik mijn ochtendkusje van Bill en zie dat Fien aan de tafel ontbreekt. 'Waar?' vraag ik Max die geruststellend knikt. 'Ze zijn boven.' Ik kam met mijn hand door zijn haar en neem zelf een boterham uit de mand. Thomas en Bentley zitten te klooien met hun choco,waardoor die al snel aan Bill's voorhoofd kleeft. 'Bentley!' roept Bill uit, terwijl Max schaterlacht om het grappige zicht. Zuchtend kijk ik de kleine man aan, waar de choco over zijn hele mond uitgesmeerd is, evenals aan het topje van zijn neus. Zijn oogjes staan waterig en hij maakt een pruillipje richting zijn ontzette vader.



'Papa, ik sorry...' prevelt hij tussen zijn lippen door. Hij zucht diep en staat op. 'Ga nu maar mooi eten, papa gaat zich nu eerst wassen.'
Ik zie dat hij niet boos wil zijn, maar als hij nu meteen toegeeft, leren ze ook nooit dat eten geen speelgoed is. De 2 kleinsten eten behoorlijk stil verder en Max bekijkt hun zielig. 'Mam, kijk hun nou, straks durven ze niet meer slikken, opdat het teveel lawaai maakt.' Hij staat op en veegt met een nat doekje hun monden schoon. 'Max, hij heeft wel ergens een punt.' verklaart Tom en tilt Bentley uit de stoel, die krampachtig zijn armpjes om Tom heen slaat. 'Oompie , niet boos?' Tom's vingers verdwijnen in zijn blonde haardos, dat trouwens eens dringend een knipbeurt nodig heeft, en hij legt zijn hoofdje in Tom's hals neer. 'Oompie is niet boos, jongen, en papa ook niet, je mag enkel niet zo met eten spelen.' Het kleine joch knikt en trekt verbaasde oogjes. 'Waom niet?' en steekt zijn hand in Tom's shirt, dat hem blijkbaar fascineert. 'Omdat de kindjes in Afrika, niet veel eten hebben, en daar moeten we aan denken.' Ik ben best wel verbaasd door Tom's argument, maar ach wat, er zit ook wel verstand in die jongen zijn hoofd.



'Afika? De keine buine, kindjes?' Tom grinnikt en gaat terug zitten met hem op zijn schoot. 'Ja, bij de kleine bruine kindjes, die niet veel eten hebben, mama en papa betalen centjes om jou eten te geven en in Afrika hebben ze niet veel centjes als hier.' Hij knikt begrijpend en krabt in zijn haar. 'Waom, geen centjes?' gaat hij ongestoord verder en ik ruim grijnzend met Max de tafel alvast af.


'Wel kleine vriend, dat is omdat ze arm zijn door een slechte meneer, die hun centjes afneemt!' Hij trekt een vreemd gezicht, waarop Tom zucht. 'De baas van Afika?' Tom lijkt na te denken en besluit toch maar ja te zeggen, anders kan hij hier nog vele uren in dit gesprek vastzitten. 'Maar, als Afika niet veel centjes heb, waom geeft papa niet beetje centjes?' Tom krijgt een verbaasde blik op zijn gezicht en kijkt me aan. 'Wat is het toch een schatje!' zeg ik vertedert en hij kijkt me aan met blozende wangetjes. 'Waom?' fluistert hij verlegen en Tom begint hem te kietelen. Bill komt erin met een glimlach van oor tot oor en Bentley slaat zijn wimpers op. 'Kom eens naar papa.' zegt hij zacht en treuzelend strompelt hij op hem af. 'Papa is niet boos hé op jou, dat weet je toch?' probeert hij overtuigend te klinken. Hij schud zijn hoofd en Bill neemt hem op. 'Wel papa zegt het nu, het is enkel niet zo braaf om met eten te spelen, beloof je dat je dat nooit meer doet?' Hij knikt wild zijn hoofd en omhelst hem. Ik glimlach naar het duo en zie Fien naar beneden komen met Shawn. Ze glimlachen beiden, wat teken is dat alles goed gaat.


De jongens gaan repeteren, in de garage en ik maak de andere tweeling klaar. Zayn heeft zijn handje in zijn mond en kijkt met een wiebelend hoofd om zich heen. 'Zoek je soms papa?' en plaats zachte kusjes op zijn hoofdje. Hij maakt een kirrend geluid en ik leg hem even neer om Rose aan te kleden. Ze is heel wat minder lastig als Zayn en kijkt me vrolijk aan. 'Oh, wat ben je toch een flinke meid!' prijs ik haar en neem haar dan ook op, om te knuffelen. Tom komt erin met een nieuwsgierig hoofd en tilt de kleine Zayn op. Meteen zet hij het op een gillen en prutst hardhandig aan zijn vlechtjes. 'Zayn, dat mag niet hoor!' moppert hij pijnlijk. 'Net zo eigenwijs als Bill zelf.' zucht hij na een tijdje met een pijnlijk hoofd. Lachend lopen we naar onder en maakt Thomas grijphandjes. 'Zoetje gevn!' roept hij uit en trekt eigenhandig de fopspeen uit zijn mond. Hij laat een natte afdruk na op haar wang en glimlacht trots. 'Mama, andere zusje?' vraagt hij lief. 'Schat, ze zijn nog ziekjes in het ziekenhuis.' Hij pruilt en trekt aan Bill's broek. 'Papa, ikke zusje zien!' Bill streelt door zijn haren en geeft Zayn aan Gordon, die toch niets zit te doen.


'Even geduld lieverd, jou andere zusjes zullen ook nog naar huis komen, maar nu zijn ze nog ziek.' Hij kijkt Bill boos aan en kruist zijn armpjes. 'Maar..ikke grote broer!' houdt hij koppig vol. Bill grinnikt en wrijft zijn neus tegen de zijne aan. 'En je gaat een leuke broer zijn! Waarom maak je geen mooie tekening voor je zusjes?' Meteen klaren zijn oogjes op en kruipt hij uit zijn omhelzing. 'Bentley!' gilt hij opgewonden. De snelle voetstapjes luiden door de gang en gespannen wacht ik op zijn verschijning. Aan de hand van Simon komt hij binnen en kijkt met een vragende blik op ons neer. 'Kom, teken voor zusjes!' en grijpt hem bij z'n pols vast. 'Nee, ik spele Simen!' protesteerd hij. 'Liefje, het is Simon, niet Simen!' lach ik en hij kijkt me aan. 'Simen?' 'Nee, Simon schat, Simon!' zucht Bill. 'Simen!' en pruilt verdrietig. 'Zeg jij maar Simen, het is niet erg!' zegt Gustav snel, en wrijft door zijn haren. 'Waar Deline?'


Bill kijkt hem ongelovig aan en ik moet prompt mijn lach inhouden. Volgens mij heeft hij wat problemen met namen onthouden. 'Bedoel je Delphine?' vraagt Georg grijnzend. 'Ja, Deline.' houdt hij schuldig vol. Ik kan niet meer en schiet in de lach, waardoor Bentley weer blosjes krijgt. 'Mama, lachen.' fluistert hij en kruipt beschaamd achter Simon aan. 'Ga maar spelen, Ben!' zegt Bill haastig. Hij trekt een vreemd gezicht en houdt zijn hoofd ietwat schuin. 'Wie is Ben? Ikke Benly hoor!' We beginnen te lachen en Bill krijgt een grijns op zijn gezicht. 'Jij kleine snotaap!' en geeft hem de kieteldood.


Bedankt voor jullie reacties!!! xxxxx
Sorry dat het weer zo lang duurde!' xx(K)