001

001 Melanie Tomlinson

Ik kijk om me heen of ik niemand zie. Ik loop stil maar snel naar beneden de keuken in. Ik ga op het puntje van mijn tenen staan om kijk het kastje te komen. Ik ben niet lang dus heb dan ook vaak moeite om bij hoge dingen te komen. Ik pak een glas eruit. Ik sluit het deurtje zachtjes, zodat niemand het hoort. Voorzichtig loop ik met het glas naar de kraan en vul hem met water. Ik zet het glas aan mijn mond en houd het een beetje achterover zodat het water mijn mond in glijd. Ik drink rustig het glas leeg. Ik spoel het glas om en zet het daarna in de vaatwasser. Ik loop rustig naar de bank. Terwijl ik ga zitten grits ik nog snel het dekentje van de stoel af die ik om me heen sla. Ik staar wat voor me uit in gedachtens verzonken. Meestal denk ik na over van alles en nog wat. Nu gaat het over mijn tijd in de zaak terwijl ik langzaam mee beweeg met de muziek. Soms snel, soms langzaam. Ik schrik op uit mijn gedachtens als ik iemand de sleutel in het slot hoor steken en hem dan vervolgens omdraaid. Ik hoor de deur open gaan. Verschrikt spring ik overeind. Het dekentje glijd van mijn lichaam af. Hij valt als een hoopje op de bank. Ik hoor allemaal verschillende stemmen. Waarschijnlijk mijn broer en zijn vrienden. Ik spreek nooit met ze of kijk ze ook maar even aan. Ik ren naar de trap waar vijf paar ogen me aanstaren. Ik negeer de blikken en ren zo snel mogelijk naar boven. 'Melanie.' Hoor ik Louis nog roepen. Ik negeer het. Ik ren door naar mijn kamer waar ik neer plof. Mijn kamer is ingericht met allemaal witte spullen. Misschien wat saai, maar dat maakt mij helemaal niet uit. Mijn huid valt dan ook niet zo heel erg op. Niet dat mijn huid nou zo vreselijk wit als mijn kamer is hoor. Mijn kamer is gewoon normaal, zoals ieder ander mens hun kamer. Ik laat me op mijn bed ploffen. Ik trek mijn benen op en sluit mijn ogen. Waarvoor moeten hun er altijd zijn. Altijd. Ik hoor voetstappen op de trap die langzaam dichterbij komen. Ik bijt op mijn lip. Please, nee. Ik hoor ze steeds verder richting mijn kamer gaan. Er word een hand op mijn deurklink gelegt, terwijl ik langzaam de deurklink naar beneden zien gaan. Er word zachtjes tegen de deur geduwd zodat hij open gaat. Ik open mijn ogen verschrikt. Ik zie Louis mijn kamer inkomen. Hij sluit mijn deur. Hij loopt naar me toe en gaat zachtjes bij me op bed zitten. Ik voel zijn hand zachtjes op mijn arm naar mijn hand glijden. Hij pakt hem vast, terwijl ik nog steeds stil ben. Na een tijdje begint hij te praten. 'Melanie, alsjeblieft kom naar beneden.' Ik schud mijn hoofd. Ik staar naar mijn hand die nogsteeds in de zijne ligt. 'Alsjeblieft?' Ik schud mijn hoofd nog een keer. 'Dit kan echt niet langer zo, Mel. Je moet echt meekomen.' 'Nee!' Antwoord ik daarop zachtjes. Hij zucht. 'Je moet worden geholpen.' 'Helemaal niet.' Is mijn tegen antwoord. Hij staat op en zucht eventjes. 'Melanie, alsjeblieft?' Vraagt, nee smeekt hij nog een keer. Ik schud mijn hoofd. Ik vind het heel erg jammer, maar ik kan het gewoon niet. Ik kan niet met Louis en al zijn vrienden beneden zitten. Hij loopt zuchtend mijn kamer uit en doet daarna mijn deur dicht. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht.

Na een paar uur me verveeld te hebben, sta ik op en kijk ik op de klok. Half negen. Ik loop naar de deur van mijn kamer en open hem voorzichtig. Ik zet aarzelend een stap naar buiten. Ik doe mijn deur achter me dicht, heel zachtjes, zodat niemand me kan horen. Ik loop naar de trap. Ik staar twijfelend naar beneden. Ik loop langzaam naar beneden. Ik hoor de jongens nog luidruchtig praten. Ik kijk om me heen of ik mijn balletschoenen zie. Ik begin een beetje in paniek te raken als ik bedenk dat ik ze nog op de keukentafel heb laten liggen. Om in de keuken te komen moet je eerst door de woonkamer heen, waar de jongens zitten. Ik bijt hard op mijn lip. Ik open dan toch maar de deur naar de woonkamer. Het gesprek valt stil als ik de deur heb open gedaan. Ik voel vijf paar ogen naar me staren. Ik gun ze geen blik. Ik loop snel naar de keukentafel en pak mijn schoentjes. Ik loop terug. Ik voel een hand mijn pols grijpen.

--
Haar kamer; http://i43.tinypic.com/wrannq.jpg