Even when i'm gone, i'm still by your site [15]

i have come back to tell you happy birthday
Onderweg naar mijn broer moet ik nog eens lachen. Wat een gek stelletje jongen zijn het ook eigenlijk. Als ik bij mijn broer ben zie ik dat hij zich aan het klaarmaken is om te gaan slapen. Heel voorzichtig druk ik een kus op zijn voorhoofd en ga dan maar weer naar buiten. Eens kijken hoe ik me nu weer ga vermaken.

Een week later

het is nu alweer een week geleden dat de jongens mij hebben gezien. Gelukkig heeft ons gesprek wel geholpen. De jongens speelde de afgelopen 3 concerten veel beter. Met de jongens en mijn broer gaat het geweldig. Alleen met mij gaat het niet zo goed. Ik word serieus helemaal gek. Het feit dat ik niks kan doen begint me toch wel heel erg te irriteren. Al heel lang denk ik erover om eens naar mijn broer te gaan, en me dan te laten zien. Zodat we weer lekker kunnen kletsen en lol maken zoals vroeger. Maar ik ben te bang dat ik hem pijn ga doen. Net nu hij me eindelijk een beetje begint te vergeten. Morgen is een hele speciale dag. Dan zijn we jarig. Mijn broer word dan 18, maar ik niet. Ik zal nooit meer een verjaardag kunnen vieren. Want op een verjaardag vier je dat je al zoveel jaar leeft, maar ik leef niet meer. Geloof me dat komt best wel hard aan.

Ik loop een even door de bus om bij iedereen te checken, iets wat ik de hele week al doe. Bij iedereen druk ik nog een kus op hun wang. Maar als ik bij de slapende bill aankom kan ik het niet laten een ook een kus op zijn prachtige lippen te geven. Als ik bij iedereen ben geweest ga ik maar weer naar buiten, even de omgeving verkennen. Slapen hoef ik toch niet te doen. En ik moet het positief bekijken. Ik wou altijd eens meer van de wereld zien, en nu kan dat.

Na een hele lange wandeling zie ik de zon alweer opkomen. Ik loop weer terug naar de bussen die zijn geparkeerd op een groot veld met daaraan vast een bos. Het is een best wel afgelegen plaats ik heb toch zeker twee uur moeten lopen voordat ik een beetje leven tegenkwam. Maarja zo hebben ze ten minste geen last van fans of haters. Als ik bij de bus van mijn broer ben aangekomen loop ik gelijk naar binnen. Ah hij ligt nog te slapen. Hij heeft gister ook nog tot laat doorgewerkt. Gelukkig hoeft hij vandaag niks te doen. Vandaag blijven de bussen hier nog staan en tegen etenstijd gaan we pas weer rijden. Het is ook eigenlijk een prachtige plek om te zijn. Vlak bij de bussen is ook nog een groot meer. Vandaag wil ik iets voor mijn broer doen, maar ik wil hem natuurlijk niet bang maken. Misschien moet ik maar even met bill gaan praten.

Ik loop naar hun bus en zoek dan bill. Die slaapkop ligt ook nog in zijn bed. Tijd om hem eens goed wakker te maken, we hebben natuurlijk niet alle tijd van de wereld. Ik ga naast hem liggen zodat als hij wakker word het eerste wat hij zal zien mijn hoofd is.(lekkere zin, hoop dat jullie het snappen).
Dan schud ik hem zachtjes heen en weer. Hij opent zijn ogen en als hij mij ziet schreeuwt hij het uit. “got ben ik zo lelijk” zeg ik nep beledigt. “nee, nee dat is het niet. Ik schok alleen. Ik word niet elke dag wakker naast een geest” “maar ik heb een vraagje, mijn broer is vandaag jarig en ik wou hem iets speciaals geven. Ik weet alleen niet wat” ik zie bill even nadenken. “je kan jezelf laten zien, hij zou het denk ik wel waarderen als jij op zijn verjaardag zou komen, denk je niet” oke daar heeft hij wel gelijk in. “maar ik wil hem niet bang maken” “in het begin zou hij vast wel schrikken, maar denk je niet dat hij zich veel beter zou voelen als hij nog gewoon met zijn zusje kon praten.” ik wil hem niet bang maken. Al helemaal niet op zijn verjaardag. Maar ik denk dat bill gelijk heeft, en ik hem juist blij zou maken. Misschien dat hij het dan een plaats kan geven, net als de jongens. Die leven nu ook gewoon weer verder. “je hebt gelijk, maar ik wil het dan pas vanavond doen voor het geval ik zijn dag toch verpest. Dan maakt het niet zoveel uit. Dan is de dag toch al bijna afgelopen.” bill knikt. “zouden jullie dan een leuke middag voor hem kunnen regelen?” “is goed”zegt bill met een lachje. “dan ga ik weer, ik zie je vanavond denk ik wel weer” “is goed” ik maak mezelf weer onzichtbaar en ga weer bij mijn broer kijken. Niet echt iets bijzonders, die slaapt nog steeds.

Niet veel later komen de jongens heel stil naar binnen geslopen. Ze hangen wat versiering op en daarna maken ze damiano wakker. Hij is natuurlijk super verast, hij had niemand verteld wanneer hij jarig was. Als hij is aangekleed gaan ze in het meer zwemmen. Nou beter gezegd damiano en georg gaan in het meer zwemmen. De rest durft niet. die klappen wat stoelen uit en gaan in de zon zitten. Omdat één bus autopech heeft blijven we hier de hele avond. Een paar mensen van de crew gaan met een auto wat eten halen. Niet veel later zitten ze met zijn alle te barbecueën. Ook hadden ze nog snel cadeautjes gekocht. Ik zie dat mijn broer nu echt gelukkig is, en dat maakt mij natuurlijk ook erg gelukkig. Als het donker begint te worden zie ik dat bill ineens terug naar de bus loopt, zo nieuwsgierig als ik ben loop ik er achteraan. Bill: “cecilia?” ik laat me zien: “ja?” “denk je niet dat het tijd is om je broer te feliciteren?” “ik ben bang van wel ja, ik ben alleen zo zenuwachtig” bill lacht even naar me en legt een hand om mijn schouder: “je kan het wel” ik knik en loop dan naar buiten. Ik loop regelrecht op mijn broer af. Ik zie tom, georg en gustav verast kijken. Mijn broer draait zich om en blijft me vervolgens aan staren. Beide weten we niet wat we moeten zeggen. Ik zie ik mijn ooghoeken de andere jongens vertrekken. Damiano komt op me afgelopen en pakt me gelijk vast. Ik voel hou hij schokt en ik hoor zijn gesnik vlak bij mijn oren. Ik hou het niet meer en ook ik begin te huilen. “ ik wou *snik* je nog *snik* feliciteren.” hij zegt niks maar pak me alleen maar steviger beet. “waarom … waarom....” meer krijgt hij niet over zijn lippen. “waarom ging je weg?” “ik ben nog gewoon hier, ik zal altijd bij jou blijven”