Even when i'm gone, i'm still by your site [14]

finaly meeting her
Cecilia pov

Ik zie hoe bill en damiano aan het praten zijn over mij, en damiano ineens in tranen uitbarst. Oke, ik moet denk ik toch maar weer eens een bezoekje aan bill brengen om hem te vertellen dat hij hier maar beter mee op kan houden. Ik bedoel wat wil die nou nog weten? Mijn naam? Wat heeft hij aan een naam van een dooie. En hij kan beter zijn hoofd bij het zingen houden want dat verwaarloost hij. Hij zingt slecht en het kan hem niks schelen ook. Hoe sneller ik hem spreek hoe beter! Op dat moment zie ik dat damiano weer naar binnen loopt en bill buiten blijft. Oke, dit is mijn kans! Ik laat mezelf zien en loop langzaam naar bill die met zijn rug naar me toestaat. Ik leg mijn hand op zijn schouder en voel hoe hij schrikt. Verstijft blijft hij staan dus draai ik hem maar om met mijn handen. Als hij me ziet, zie ik dat hij al minder bang is. Maar toch zie ik diep ik zijn ogen nog angst. Vind het ook niet gek als je ineens oog in oog staat met een geest. Bill: “w-wie b-ben j-j-jij?” krijgt hij er met moeite uit. “ik ben iemand die jij beter kan vergeten, je moet je zang kunsten niet zo laten aftakelen door mij. Ik wil dat je me met rust laat bill. Ik wil ook dat je me broer met rust laat. Hij heeft het al moeilijk genoeg”zeg ik met een rustgevende stem. Bill: “ik wil alleen je naam weten” zegt ie weer eigenwijs. “bill je hebt me toch gehoord, ik wil met rust gelaten worden” zeg ik nu met een wat hardere stem die boos klinkt. Ik zie dat bill schrikt. Snel loop ik weer weg en zeg nog eens: “laat me met rust bill” als ik weer weg ben krijg ik er al gelijk spijt van. Kom ik iemand tegen die me ziet en redelijk normaal blijft, moet ik zo lullig tegen hem doen. Maar ik had ook geen andere keus. Ik wil niet dat die jongen zijn carrière kapot gaat door mij. Of dat andere mensen denken dat hij gek is ofzo. Nee ik heb het beste gedaan.


Bill pov

Nog steeds sta ik als versteend. Ik werd net toch wel een beetje bang van der. Na 5 minuten ben ik weer bij mijn zinnen en loop weer terug naar binnen onderweg kom ik david nog tegen. David: “hé bill we moeten zo wel weer beginnen. Ik wil niet al te veel tijd verspillen” “ maar ik dacht dat we een uur pauze hadden” “ bill het niet lullig bedoelt, maar het is beter als we door blijven oefenen want het klink niet al te best” ik knik en loop weer verder. Ik kan haar naam natuurlijk ook aan damiano vragen. Maar laat ik daar maar even mee wachten. Ik heb hem net ook al overstuur gemaakt. En ze zei ook dat ik hem met rust moet laten. Aan de ene kant voel ik me wel op me gemak bij haar, maar aan de andere kant ook helemaal niet. Zoals net toen ze haar stem wat verhefte werd ik toch wel een beetje bang. Ik wil weten wie ze is. Ik moet het gewoon weten!
Na ongeveer 3 uurtjes zijn we klaar met oefenen, en het ging nog slechten als voorheen. Ik bleef maar aan dat meisje denken. Waarom wilt ze dat ik haar met rust laat? Ik doe er toch niemand kwaad mee? Als ik door de grote ramen kijk zie ik dat het buiten al weer vol staat met fans. Dan maar weer via de achterdeur. Ik loop naar de rest van de jongens en wijs naar het raam: “en staan echt heel veel fans buiten. Ik denk dat het beter is als we via de achterdeur naar buiten gaan” de jongens knikken en we lopen naar achter. Als we naar buiten lopen zie ik drie meisjes daar staan. Als ze ons zien rennen ze gelijk op ons af.


Cecilia pov

Als ik bij bill weg ben ga ik nog even rond lopen. Na een hele lange tijd heb ik het hele gebouw al weer gezien. Ik loop naar buiten en zie super veel fans staan. Ik loop verder rond om het gebouw. Ik moet toch iets doen. Als ik achter ben zie ik drie meisje staan. Meisje1: “ik denk wel dat ze hier naar buiten komen, aan de andere kant is het mega druk” Meisje2: “denk het ook wel, maar hoe gaan we dit aan pakken?” meisje3: “gewoon een beetje decolleté laten zien en een beetje flirten” oke wtf zijn die meisjes van plan? Meisje1: “het zijn ook eigenlijk wel sukkel ook hea” de meisjes beginnen dan hard te lachen. Wat zijn dit voor rare mensen. Meisje2: “als jullie maar wel weten dat bill voor mij is, ik zal hem wel wat geld afroffelen” weer beginnen de meisje te lachen. Ik mag ze echt niet. En wat willen ze gaan doen, geld van bill afroffelen? O HELL NO! Dat gaat mooi niet door. Ik moet ze weg pesten voor dat de jongens naar buiten komen. Te laat. Ik zie de deur open gaan en de meisjes er op af rennen. Ik zie hoe het sletterige meisje met bill aan het flirten is. Gelukkig trapt bill daar niet zo snel in. Maar helaas tom wel, die zijn ogen maar niet van hun decolleté af kan houden. Ik zie hoe hij het meisje mee vraagt en met haar de auto in stap, terwijl ze de twee andere meisje teleurgesteld achterlaten. Bij de bus aangekomen verdwijnen tom en het meisje gelijk naar de slaapkamer. Het zal eens niet zo zijn. Als de herrie die ze maakten dan eindelijk opgehouden is denk ik dat het wel veilig genoeg is om te kijken. Ik loop tom zijn kamer binnen en zie ze allebei uitgeput op het bed liggen. Niet veel later valt tom in slaap, maa het meisje niet. Als ze merk dat tom slaapt staat ze zachtjes op en loop wat door de kamer. Zo te zien is ze naar iets op zoek. Ze pak tom zijn broek vast en begint in de zakken de graaien, waarschijnlijk naar zijn potomonee ofzo. Ze zeiden wel dat ze geld gingen afroffelen. Ik loop naar de slapende tom en schud hem wakker. Hij begint te kreunen en mompelt: “annet laat me nou slapen” ik zie het meisje verbaast opkijken. Ze zal wel annet heten dan. Als ze ziet dat tom nog slaap gaat ze gewoon weer verder. Weer probeer ik tom wakker te schudden, alleen dit keer wat harder. Ik zie hoe hij zijn ogen opent en met een grijns op zijn gezicht naar het meisje kijkt die met haar rug naar hem toestaat. Hij staat op en loop naar der toe. Als hij achter haar staat slaat hij zijn armen om haar middel en geeft haar een kus in haar nek. Dan ziet tom dat die annet daar met zijn portemonnee in haar handen staat. Hij schreeuwt naar de chauffeur dat ie moet stoppen, rukt de portemonnee uit haar handen en duwt haar door naar de woon kamer langs de keuken zo de bus uit. En daar staat ze dan die vieze dief, in haar ondergoed vlak voor een drukke winkel straat. De bus begint weer te rijden en die annet schreeuwt haar longen uit haat lijf dat ze haar kleding wil. Tom loopt naar de slaapkamer en pakt de kleding. Hij doet het raam open en gooit de kleding uit de rijdende bus. Het valt op de grond en ik zie dat de bus en nog overheen rijd, waardoor de kleren nu nat en vies zijn. Ik kan serieus niet meer stoppen met lachen. Dan loopt tom weer naar het woonkamer gedeelte en gaat met een grijns bij de andere jongens zitten. Bill: “wat was dat nou allemaal” “o niks gewoon een meisje dat dacht van mij te kunnen stelen” georg: “en jij word vrolijk als je bestolen word ofzo, ik bedoel kan die grijs nog groter” “ nou normaal gesproken niet maar ik had haar op tijd betrap en haar daarna flink voor lul gezet, dus ja daar word ik dan wel vrolijk van” de andere jongens geven hem een high five en ze lachen nog wat terwijl tom het verhaal in kleuren en geuren verteld. Bill: “maar één ding snap ik dan niet, hoe kan het dat jij wakker word als ze nauwelijks geluid maakte. Ik bedoel ik krijg jou met alle toeters en bellen van de wereld nog niet wakker” tom: “ja dat vind ik ook wel vaag, ik slaap inderdaad altijd heel vast” even wrijf ik met mijn hand over tom zijn wang en gelijk beweegt hij niet meer. Ik zie hoe zijn gezicht wit wegtrekt en waarschijnlijk snap hij wel waarom hij net wakker is geworden. Vragend kijken de andere jongens hem aan maar nog steeds beweegt hij niet, ook zegt hij niks. Pas naar en tijdje begint hij lichtjes te bewegen met zijn hoofd, en probeert hij onopvallend rond te kijken. Dan draait hij zich naar de jongens en zegt: “volgens mij klopt er iets niet met deze bus, ik denk dat het hier spookt” de andere jongens beginnen gelijk te lachen, het zag er ook wel grappig uit eigenlijk. Zoon stoere kerel die kijkt alsof hij in zijn broek aan het schijten is en dan beweerd dat de bus spookt. Lang lachen de jongen net. En ik zie dat ze allemaal aan hetzelfde denken. Dan staat bill opeens op en praat even met de chauffeur. Niet veel later stop de bus en bill rent naar buiten. Ik probeer hem te volgen en zie dat hij naar de ander bus rent. Hij loopt naar binnen en gaat gelijk naar damiano toe. Bill: “hoe hete jouw zus?” even kijkt damiano bill verbaast aan maar antwoord dan: “cecilia, wat dan?” “cecilia, cecilia”mompelt bill steeds en loopt dat de bus weer uit, en zijn eigen bus weer in.
“bill wat ga je doen” vraagt tom als bill ineens alle kaarsen uit de kast haalt. Bill: “ik weet eindelijk haar naar, de naam van het meisje dat ik steeds weer zie” gustav: “maar wat ga je nu doen dan?” “ik ga kijken of ik haar kan oproepen, je weet wel glaasje draaien of zo iets” die jongen is zo eigenwijs. Ik zei nog dat hij me met rust moest laten. En glaasje draaien is helemaal geen goed idee. Daarmee roep je geesten op die hier niet meer zijn, en 9 van de 10 keer zijn dat slechte geesten. Achja laat ik het spelletje maar mee spellen en mijzelf laten zien voor dat ze beginnen met glaasje draaien. Ik zie hoe de jongens de kaarsen ik een cirkel zetten op de eettafel. Ze steken de kaarsen aan. Oke die mensen weten echt niet wat ze doen. Glaasje draaien gaat toch wel even wat anders. Maarja beter dat ze niet weten hoe het echt moet voordat en problemen komen. Tom: “o nee, ik doe hier echt niet aan mee. Dit is net iets te eng voor mij” hij wilt opstaan maar bill trek hem hardhandig weer naar benden: “zitten blijven, ze heeft een keer beloofd dat ze ons niks zou doen en ik geloof haar” tom gehoorzaamt maar. Ze roepen mijn naam en ik denk dat dit het goede moment is om mij te laten zien. Ik zie drie hele bange gezichtjes en één gezicht met een grote gijns erop. Natuurlijk die van bill. “bill ik zei toch dat je me met rust moet laten” “dat kan ik niet, ik moet steeds weer aan je denken” zegt ie met een super schattig gezicht en lichte blosjes op zijn wangen. Even glimlach ik naar hem. Hij is ook zo schattig. Misschien is het ook wel beter als hij wat meer over mij weet. Dan kan hij het misschien een plaatsje geven en concentreert hij zich weer op het zingen. Ik ga op de lege stoel zitten die ook aan de tafel staat. Ik kijk links en zie een doods bange tom zitten en als ik rechts van me kijk zie ik gustav met een benauwd gezicht. Ik kijk bill weer aan en zeg: “oke wat wil je van me weten, je mag 3 vragen stellen?” anders zit ik hier morgen nog. Ik zie dat bill diep nadenkt. Bill: “waarom ben je hier nog op aarde” “ik wou dat ik dat wist, ik denk dat het iets met mijn broer te maken heeft. We zijn ten slotte tweeling en deden alles tot mijn dood samen. Ik denk dat we ook samen moeten gaan” bill knikt begrijpelijk en ik zie ook tom in mij ooghoeken knikken. Dan vraagt tom ineens voorzichtig: “waarom maakte je ons laatst zo bang?” “omdat jij niet in geesten geloofde, en ik wou niet dat jij ging denken dat je broer gek was. En ik vond het eigenlijk wel grappig. Ik moet mezelf toch een beetje vermaken” zeg ik met een grijs. Ik zie dat ook bill een grijns op zijn gezicht heeft. Die heeft het duo natuurlijk in de kast gevonden. “zo jullie hebben nog 1 vraag over” ik zie ze allemaal diep nadenken. Dan zie ik dat bill me aankijkt, ik kijk terug en smelt bijna van het zien van zijn prachtige ogen. Bill: “ blijf je nog lang bij ons?” ik lach even flauwtjes en zeg dan: “ik zal altijd in de buurt van mijn broer blijven maar ik denk dat jullie ook wel wat bescherming kunnen gebruiken. Ik wil natuurlijk niet dat jij weer word beroofd” dat laatste zeg ik terwijl ik tom aan kijk. Hij begint een beetje te lachen en zegt dan: “ik wist het wel, ik word nooit snel wakker” “ja dat was te merken ik heb je flink door elkaar moeten schudden” even lachen we en dan denk ik dat het maar beter is als ik weer ga. “ nou dat waren jullie vragen, ik denk dat ik maar weer beter kan gaan” ik wil opstaan als ik bill hoor: “wacht! Zien we je nog eens snel?” “misschien wel”zeg ik met een knipoog. Dat zorg ik weer dat ik onzichtbaar word. De jongens praten nog wat na terwijl ik naar mijn broer ga om te kijken of alles met hem goed gaat.