Even when i'm gone, i'm still by your site [11]

wat een schattie is het toch ook ^
Bill pov

Ik schrik als ik een hand op me schouder voel. Ik draai me om en zie een bezorgde tom staan. “wat is er bill?”ik denk even na. Als ik hem vertel dat ik dat meisje weer heb gezien verklaart ie me voor gek. Maar aan de andere kant als ik hem niet de waarheid vertel merk ie dat heus wel en blijf ie de hele tijd aan me kop zeuren. Ik waag het er maar op dan. Als ik weer op kijk zie ik dat gustav en georg er ook bij zijn komen staan. Georg: “zullen we gaan ik ben moe” gered door georg! Maar ik weet zeker dat tom er niet zomaar over op gaat houden. Die weet altijd wanneer er iets met mij aan de hand is. We lopen weer terug naar de auto en als we er eindelijk weer inzitten probeer ik tom niet aan te kijken. Ik word aangetikt en kijk op. “we praten er nog wel even over als we terug zijn, is dat goed?” fluister tom in me oor. Ik knik maar. Ik kan moeilijk nee zeggen.


Cecilia pov

Heb ik toch weer iemand laten schrikken. Wat ben ik ook een trut af en toe! Ik kan mezelf wel slaan op het moment. Het heeft alleen geen nut want ik voel er toch bijna niks van. Ik voel me nu zo schuldig. Maar aan de andere kant heb ik ook een heel raar gevoel in me buik, iets dat ik niet meer heb gevoeld sinds ik dood ben. En iets dat ik ook al lang niet meer heb gevoeld toen ik nog leefde. Alsof er een horde vlinders in me buik tekeer gaat. Ik vind het ook eigenlijk niet zo heel erg raar. Voor dat ik dood ging ben ik toch eigenlijk wel een beetje fan geweest van tokio hotel. Wat zeg ik een beetje? Een beetje boel! Maar dat vertelde ik natuurlijk aan niemand. Ik was bang dat ze me raar zouden vinden omdat ik zo erg van hun muziek hield. Ik weet het nu klinkt het heel erg raar. Maar hoe bill me aankeek. Ik had echt het gevoel alsof ik weer leefde. Lekker dansen en los gaan. En dan botst de mooiste jongen die ik ooit heb gezien tegen me op en kijkt me zo diep in me ogen aan dat ik helemaal wegsmelte. Hij heeft ook zulke mooie ogen. Net chocola. Ik denk weer terug aan 10 minuten geleden. Hoe hij bang weg liep. Bang dat ik hem iets aan zou doen. Ik moet het goed maken. En het liefst vanavond nog. Maar hoe ga ik dat in Gods naam doen? Ik denk dat ik al een ideetje heb.


Gustav pov

de hele avond heb ik nauwelijks een woord gezegd. Ik moet telkens aan dat meisje denken. Ik heb me er al bij neer gelegd dat ze niet meer leefde. Anders kan ze niet zomaar verdwijnen. Maar waarom is ze dan hier? Is ze hier gestorven? Is ze een vriendin of familie van iemand van de crew? Of is het een fan? Honderden vragen spoken door me hoofd. De hele terugweg heeft bill niks gezegd. En geloof me dat kan nooit goed zijn. Die jongen praat de oren van je hoofd. Als we met zijn alle op de bank in de toerbus zitten is het doodstil. “oke het is hier nog nooit zo stil geweest wat is er aan de hand? Bill?” zegt georg opeens. “hoezo ik. Jullie praten toch ook niet” zegt bill beledigt. “Maar voor ons is het normaal om af en toe stil te zijn. Voor jou niet, jij praat altijd. Zelf in je slaap!” zegt georg dan weer. Bill lijkt diep na te denken en na 5 minuten begint ie eindelijk te praten. “ik weet dat het gek klink maar volgens mij zag ik dat meisje weer”ik krijg even geen lucht meer als bill dat zegt. Dat is waar ook bill heeft haar ook gezien. En vanavond weer? “bill ik geloof je ik denk dat ik haar ook gezien heb”bill kijkt me pissig aan en zegt: “ha-ha heel grappig gustav maar ik ben echt serieus, volgens mij word ik gek”hij geloofd me niet. Maar ik meen het wel. “bill ik ben ook serieus, ik was op zoek naar jou en hoorde toen een meisjes stem en ging er op af. Toen ik de gang in keek zag ik een meisje en opeens verdween ze.” bill rolt met zijn ogen en kijkt arogant weg. “ze had donker bruin haar en fel blauwe ogen, ze was best klein en mager” weer kijkt bill me aan. Maar dit keer niet arrogant maar juist verast. Ik weet het zeker. Wij hebben hetzelfde meisje gezien.