Can't sleep

Ik kan het nog steeds niet geloven.
Ik lig in een joggingbroek en een T-shirt van Niall Horan in One Directions appartement.
Hoeveel ik ook heb om na te denken, ik val meteen in slaap.
~~~
Langzaam doe ik mijn ogen open, en merk dat ik in een wildvreemd bed lig. Het is pikkedonker, maar ik ben klaarwakker.
Dan besef ik dat ik in One Direction's appartement lig... en vervolgens dat mijn keel en lippen zo droog zijn als, eh, een woestijn.
Zou ik de kamer uit durven lopen en water pakken? Ik zie dat er een glas naast me staat, maar het is leeg.
Mijn adem raspt.
Goed dan, ik heb echt water nodig... Niall had me gister laten zien waar de badkamer was, en mijn richtingsgevoel is toch niet zó slecht? Ik sla de deken van me af en stap het bed uit, waardoor ik me ook weer herinner dat ik een joggingbroek en een shirt van Niall aan heb. Ik pak het lege glas van het tafeltje.
De deur gaat zacht krakend open en ik stap de kamer uit. Ik probeer me te bedenken waar de badkamer ook al weer was, als ik een deur open zie staan. De opening onthult een heel klein stukje van een kraan... Volgens mij is het niet de badkamer, maar de keuken. Ook goed.
Op mijn tenen trippel ik de deur door.
Het is inderdaad de keuken. Ik draai de kraan open, vul het glas en drink het gulzig op. Ik herhaal dit nog een keer, en vul hem daarna voor de derde keer om mee te nemen naar bed.
Als ik me omdraai schrik ik; Niall staat in de deuropening en glimlacht.
'Kon je ook niet slapen?' vraagt hij.
'Nee... Dorst.' Ik wijs naar het druipende glas in mijn hand.
'Ik ga tv kijken, als je wilt kan je mee?' stelt Niall voor.
'Ja, is goed,' antwoord ik blij. Ik ben helemaal niet moe meer, hoe moe ik gister ook was.
Niall begeleidt me naar de woonkamer en ploft op de bank. Ik volg zijn voorbeeld. De tv plopt aan nadat Niall de afstandsbediening heeft gevonden. Het is Masterchef, waardoor Niall bedenkelijk over zijn buik wrijft.
'Ik wil chips,' besluit hij. 'Wil je ook?'
Ik knik. Niall staat op van de bank en komt even later terug met een grote bak chips. Hij ploft terug op de bank en zet de bak tussen ons in.
'Het is paprika, is dat goed?' vraagt hij.
'Ja, lekker.' Ik pak een handje chips.
'Zo, vertel eens wat over jezelf.' Niall steekt ook zijn hand in de bak, en pakt een grote hand.
'Eh... Ik ben Julia Bowen,' zeg ik. 'Ik ben zestien... en een half.' Niall lacht.
'Julia Bowen is niet een echt Nederlandse naam... daar kom je toch vandaan?'
Ik knik. 'Ja, maar mijn vader is Engels. We zijn ook in Engeland om het hier beter te leren kennen... We gaan verhuizen naar London.'
'Echt? Leuk! Hoe lang blijf je hier nu?' vraagt Niall.
'Ehm, twee weken. Vijftien dagen, dus ruim.' Ik tel het in mijn hoofd na en pak nog een handje chips.
'Je moet London wel beter leren kennen, anders verdwaal je weer...' lacht Niall.
'Ja ja, wrijf het er maar in.' Ik trek een pruillipje.
'Sorry, ik mag er niet om lachen, hm?' Niall lacht toch.
'Ik geef toe dat het lachwekkend was, maar toch maar niet,' zeg ik.
We lachen.
Ik voel me op mijn gemak bij Niall