7.2 Alisha Jacky Carter

Er verschijnt een soort van waas voor mijn ogen die het steeds moeilijker maakt om met mijn hoofd bij de rest te blijven. Ik voel zwak hoe Justin mee door elkaar schud en in de verte hoor ik hem mijn naam roepen en nog een aantal dingen die ik niet kan plaatsen. Het enige wat ik wil is dat ik thuis op de bank zit samen met Mike. Voor me zie ik zijn lachende gezicht dat langzaam veranderd in kwaad. Hij draait zich om en wil van me weglopen. Ik steek mijn handen uit om hem tegen te houden. Nu pas zie ik dat deze onder het bloed zitten. Geschrokken kijk ik naast me waar Shannon ligt, over haar hoofd stroomt bloed. Ik wil rennen, maar mijn benen voelen loodzwaar. Mijn hele lichaam lijkt niet mee te werken en schokt alleen maar. Iets pakt me pijn mijn voet vast en ik voel een pijnlijke steek bij mijn ribben. Met mijn handen omklem ik iets en ik knijp om de pijn te verdrijven. 'Hou op', gil ik. Er komt geen geluid naar boven. 'Laat het stoppen'. Ik voel hoe de tranen over mijn gezicht stromen, dat het snel naar beneden druipt.
Zo snel als de waas er was is hij weer weg. Ineens zijn de armen van Justin weer dichtbij en het voelt veillig dat hij er is. Zijn vest trui is nat van mijn tranen en ik druk me tegen hem aan. Iemand anders legt een hand op mijn schouder. Als ik opkijk zie ik dat het Scooter is. 'Ali je moet opstaan. Ze willen je graag meenemen om te onderzoeken'. Zonder dat ik het doorhad is er een tweede ambulance aangekomen. De angst en bezorgheid is uit Justins ogen af te lezen. Met veel moeite en hulp kom ik overeind en ik zie dat Pattie ons kant op snelt. 'Je ouders en Mike stappen op het vliegtuig. Ik heb ze meteen gebeld'. Ik merk dat ze rustig probeert te blijven terwijl het binnen in haar hoofd een grote chaos is. Overal lopen mensen van de politie. Bij elke stap die ik zet krimp ik in elkaar van de pijn in mijn ribben. Het is bijna ondragelijk. Gelukkig lijkt Justin het door te hebben en voor ik het weet tilt hij me op in zijn armen. Lieve lieve Justin. Ik wil dat ik hem kon vertellen hoeveel ik van hem hou. Ook al is dit het niet het goede moment, het is het enige wat ik wil zeggen. 'Justin ik hou van je', fluister ik zachtjes. Aan het kleine glimlachje kan ik zien dat hij het gehoord heeft.

Het volgende moment word ik wakker in het ziekenhuis en kijk even om me heen om de kamer in me op te nemen. Het eerste wat me opvalt is Justin die in de stoel naast mijn bed zit. Ver onderuitgezakt en hij lijkt te slapen. Het geluid van zijn regelmatige ademhaling is genoeg om me hier gerust te stellen. Het is stil en ik ben verder de enige in deze kamer. Zo heb ik de tijd om alles even op een rijtje te zetten. Ik draai mijn hoofd richting de deur wanneer ik deze hoor piepen en zie Pattie`s gestalte verschijnen. Het valt me nu pas op dat het licht is buiten. 'Oh gelukkig. Je bent al weer wakker. Hoe is het met je'. Ik knik voorzichtig om de pijn in mijn ribben te onderdrukken. 'Het gaat wel', zeg ik zacht om Justin niet wakker te maken. 'Hij is de hele nacht hier gebleven', zegt ze naar Justin knikkend. Er verschijnt een glimlachje op haar gezicht. 'Ik weet wel hoe het zit tussen jullie. Dat heeft hij me vannacht uitgebreid'. Mijn mond vormt een 'o'. 'Je hebt je een aantal ribben zwaar gekneusd en waarschijnlijk een flinke klap op je hoofd gehad. Verder ben je volgens mij waarschijnlijk erg in de war door wat er allemaal gebeurd is'. Dan fronst ze even haar wenkbrauwen. 'En hij zei dat hij dacht dat je al eerder gevallen was'. 'Uhm ja, van de muur bij Sel haar huis. Ik wilde eroverheen klimmen', stamel ik en ondanks alles lachen we beide even. Tot het pijn begint te doen aan mijn ribben. Ik besluit de zwaar gevreesde vraag te stellen. 'Hoe is het met Shannon afgelopen'. Zodra ik Pattie haar gezicht zie betrekken overspoelt een vlaag van angst me. In haar hoofd hoor ik het haar al zeggen: Shannon heeft het niet gered.

Zoo, even kijken of ik vandaag nog iets ga activeren. Of willen jullie niet meer?
En als jullie er toch zijn, moeten jullie ook even deze story lezen. Omdat ze een hele lieve lezer is en dit een superstory aan het worden is.
Als we dan toch bezig zijn ook nog even mijn nieuwe story. Die ondertussen al begonnen is.