Take me away! {1}

laat even weten of hij goed is


just an ordinary day
Ik lig volgens mij al een paar uur naar mijn plafon te kijken. De wekker naast mijn bed zegt me dat het weer tijd is om op te staan. Ik sta dus maar op en loop naar de badkamer. Weer die afgrijselijke wallen. Ik lijk wel een zombie. Ik kan de laatste tijd niet meer slapen. Wat de reden daar van is? Nou dat zijn er wel meer dan één. Onder andere de pijn, de pijn die ik overal en altijd voel. Ik kan niks meer doen zonder dat ik pijn voel. Zelf de kleinste beweging doet pijn. En natuurlijk ook de angst. Want hij kan altijd in de buurt zijn om nog meer klappen uit te delen. Langzaam trek ik mijn kleren uit terwijl ik hard op mijn lip bijt. Als al mijn kleren uit zijn kijk ik naar de schade van gisteravond. Grote paars-blauwe plekken zijn er verschenen op mijn rug. Ook mijn benen zitten weer onder. Op mijn armen zijn de plekken niet goed te zien door het opgedroogde bloed dat van mijn handen tot mijn ellebogen is verspreid over mijn huid. Hij was gisteravond zo boos dat hij zelfs een mes heeft getrokken. Gelukkig zijn de sneeën niet al te diep. Ik pak een washandje en begin het bloed weg te vegen. Daarna was ik mezelf en trek me badjas aan. Ik loop over de gang op weg naar mijn kamer. Mijn kamer waar ik me het meest veilig voel. Zolang ik ergens anders in het huis ben voel ik me niet veilig, dan heb ik altijd zoon raar gevoel in me buik. Als ik in me kamer ben doe ik snel de deur dicht. Vandaag gelukkig weer school. Nou alleen nog een outfit samenstellen die alle plekken en wonden verbergt. Ik kies voor een lang shirt en een dikke vest. En natuurlijk een skinny. Als ik de kleding heb aangetrokken zijn nog steeds de sneeën zichtbaar. Volgens mij had ik hier nog ergens handschoentjes liggen. Ja daar zijn ze. Ik trek ze over mijn handen heen. Zo volgens mij kan ik zo wel naar school. Ik loop naar mijn spiegel en smeer een dikke laag foundation erop. Rond mijn ogen smeer ik een dikke zwarte laag oogpotlood. Zo vallen mijn wallen ten minste niet zo op. Ook touper ik mijn haar nog snel. Als ik klaar ben loop ik voorzichtig weer naar beneden. Ik loop als eerst een rondje door het huis. Dat doe ik wel vaker. Om te kijken of ik alleen ben. Gelukkig is er niemand anders te vinden. Ik loop naar de keuken en pak een kom cornflakes. Ik neem twee grote happen en heb daarna geen honger meer. Ik pak mijn tas en loop de deur uit. Op weg naar school. Daar waar ik wel wat te zeggen heb.

Ik stap op mijn fiets en zet mijn i-pot hard aan. De prachtige klanken van tokio hotel spelen door mijn oren. Final day. Soms wou ik dat dat zo was. Dat alles afgelopen was. Dat overal een einde aan kwam. Maarja daar moet je ook niet al te lang over nadenken. Dat maakt je zo depri.*tring tring* ik kijk achter me en zie charlotte al aankomen fietsen. O got daar heb je haar ook weer. Charlotte is wel aardig voor me maar ze is gewoon perfect en daar kan ik niet zo goed tegen. Der ouders zijn perfect, der uiterlijk is perfect en ja zelfs der innerlijk is perfect. Althans zo gedraagt ze zich. Of het ook echt waar is weet ik niet. Misschien is ze alleen maar aardig omdat ze bang voor me is. Achja wat kan mij het ook schelen. Bij school aangekomen zet ik mijn fiets neer en loop het schoolplein op. Iedereen gaat gelijk voor me aan de kant. Ook word ik alweer gevolgd door een groepje meiden die zich mijn vriendinnen noemen. De enige reden dat ze met me omgaan is omdat niemand ze meer iets durft te maken. Ook dat kan me niets schelen. Hier ben ik de baas. Hier luisteren ze naar mij. En zo niet, dan zullen ze dat bezuren. Net zo als dat het bij mij thuis gaat.

Ik hoor de bel gaan en zie iedereen het schoolgebouw in lopen. Ik ga op een bankje zitten en rook mijn sigaret op. Als die op is loop ik naar mijn kluis. Ik dump mijn jas en loop dan langzaam naar het lokaal waar ik les heb. Ik open de deur en gelijk staat er weer een boze leraar voor mijn neus. Leraar: “ben je nou alweer te laat” ik rol met mijn ogen en loop langs hem. Ik ga aan mijn tafeltje zitten en begin een gesprek met het meisje wat naast me zit. Leraar: “nu is het genoeg, ga er maar uit en in deze les hoef je voorlopig niet meer te komen” ik zucht diep en pak mijn spullen weer. “dan niet toch, of denk je nou werkelijk dat het mij iets doet? Ik ben er juist blij mee sukkel” hard sla ik de deur achter me dicht en loop weer naar mijn fiets. Ik ga echt niet een half uur niks zitten doen om vervolgens weer een saaie les te volgen. Ik ga wel lekker het dorp in ofzo. Ze nemen toch niet meer de moeite om naar huis te bellen. De laatste keer dat mijn mentor mijn vader op belde werd hij voor ik weet niet wat allemaal uit gemaakt.

Als ik bij het winkelcentrum ben aangekomen zet ik mijn fiets neer en hang ik mijn tas om mijn schouder. Even voel ik een pijnlijke steek door mijn rug gaan. Ik slik even en loop dan weer verder. Als eerst kom ik een muziek winkel tegen en loop gelijk naar binnen. Ik pak de nieuwe dvd van tokio hotel en reken hem af. Verkoper: “hier is de kassabon en deze krijgt u er ook nog bij. Een fijne dag verder” ik loop de winkel uit en kijk naar het papiertje dat ik net heb gekregen.

Ben jij een groot tokio hotel fan?
En heb jij ze ook altijd al willen ontmoeten?
Grijp nu je kans!
Ga naar www.%$#*.nl

Ik stop het papiertje in mijn tas en loop weer verder. Ik koop nog wat kleren en ga dan naar huis.

Als ik thuis ben open ik de deur zo stil mogelijk. Ik loop naar binnen en zie mijn vader op de bank liggen met een fles drank in zijn hand. Gelukkig slaap hij. Ik loop de trap op en ga op mijn bed liggen. Dan denk ik weer aan dat papiertje met die site erop. Ik loop naar mijn computer en start hem op. Ik ga naar de site en zie dat ik iets in moet vullen. Er staat een zin die ik dan af moet maken: ik ben fan van tokio hotel omdat...
ik denk even na en vul hem dan in: ik ben fan van tokio hotel omdat als ik naar hun liedjes luister ik alle pijn en verdriet om me heen vergeet, en ik me weer sterk voel.
Ach het is toch allemaal doorgestoken kaart. Die meet&greet ga ik toch niet winnen. Dan hoor ik me vader beneden weer schreeuwen. Ik hoor de trap en nog geen minuut later staat hij in mijn kamer. “en waarom heb jij nog geen eten gemaakt? Hup schiet op ik heb honger” en hij loopt mijn kamer weer uit. Ik sluit mijn computer af en ga dan naar de keuken. Ik kijk in de kastjes op zoek naar iets dat ik klaar kan maken. Gotver natuurlijk heeft hij alleen maar nutteloze dingen gekocht zoals bier en chips enzo. Ik trek snel me jas aan en pak mijn vaders portemonnee zonder dat hij het door heeft. Ik loop naar buiten en spring op mijn fiets. Bij de chinees stop ik en haal daar een grote bak bami. Ik ga weer naar huis en loop de keuken weer in. Mijn vader is natuurlijk weer in slaap gevallen. Ik pak een grote pan en gooi de bami er in. Ik zet de pan op tafel en zet er twee borden bij. Ik hang me jas weer op en maak voorzichtig mijn vader wakker. “wat moet je nou weer?”zegt hij geïrriteerd. “het eten is klaar”zeg ik zacht terug. Hij staat op en gaat aan de tafel zitten. Ik ga tegenover hem zitten en stil eten we de bami op. Als we klaar zijn staat mijn vader op pak zijn jas en loop de deur uit. Voor dat hij de deur dichtgooit zegt hij nog: “ik ben in het café, ik weet niet hoe laat ik terug ben” ik ruim de tafel af en zet dan een film op. Ik schrik al de voor deur ineens open zwaait. “jij godverdomme klote kind, waar is mijn portemonnee” hij grijpt me vast en geeft me een paar harde klappen in mijn gezicht. “ik heb hem niet, echt niet” probeer ik mezelf te redden. Hij laat me los en begint als een gek door het huis te zoeken. Snel ren ik naar de gang en voel in de zakken van mijn jas. Met de portemonnee in mijn handen ren ik terug naar de woon kamer en gooi het snel onder de bank. Woest komt mijn vader de trap weer afgelopen. Hij pakt me bij mijn schouders en duwt me ruw weg. Hard kom ik met mijn hoofd op de punt van de salon tafel en val op de grond. Mijn vader wilt me weer oppakken om daarna waarschijnlijk weer hetzelfde te doen. Maar als hij bukt op me op te pakken ziet hij zijn portemonnee liggen. Hij vergeet mij gelijk, pakt zijn portemonnee en loop de deur weer uit. Ik wil opstaan maar door de pijnlijke steek in mijn hooft val ik weer neer. Las ik na een lange tijd eindelijk weet op te staan loop ik naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel en zie een grote wond aan de zijkant van mijn hoofd. Ik maak de wond schoon en plak een een gaasje op. Dan loop ik weer naar beneden en pak een emmer en een schob doekje. Ik loop naar de plaats waar ik net lag en probeer de grote bloedvlek uit het tapijt te boenen.