With pleasure ~ CB - 63

Eenmaal terug van de bakker blijken Yu en Strify ook al op te zijn en de tafel ontbijt klaar gemaakt te hebben, een tweede was in de wasmachine hebben gedaan en de eerste in de droger gepropt te hebben. Kiro stalt de nog warme broodjes uit in de mandjes terwijl ik Max nog wat voer geef. Als laatste schuif ik ook aan de tafel en leg een Italiaanse bol op mijn bord. Ik adem diep in en blaas door mijn neus uit waarna ik de bol opensnijd, boter op de ene zijde smeer en dan beleg met cervelaat en de andere zijde met chocolade pasta van de Lidl. Met mijn ogen gesloten breng ik de belegde helft met pasta naar mijn mond, de geur stijgt op door mijn neus gaten, maar dapper bijt ik een stuk uit de helft. -Niet tellen, niet tellen!- Ik voel pijn in mijn voorhoofd omdat ik mijn ogen zo stijf dichtknijp dat mijn huid kreukelt. Ik wilde de calorieën vergeten, ik wilde gezond worden en blijven. Zonder moeite slik ik het door en open mijn ogen. De mannen kijken met blij aan waarop ik terug glimlach. 'Dit heb ik gemist.' Zeg ik zacht waarna ik nog een hap neem.

Na een week vertrok ik naar mijn eigen huis die mijn vader, Maria, Roy en wat andere lieverds, hebben in gericht. Nu is het alweer twee weken dat ik in mijn appartement woon. De jongens hebben het weer druk met interviews en fotoshoots waardoor ik dus ook weer op en neer ren. Ik lunch elke week minstens één keer uitbundig met de gehele groep en word met te dag trotser op mijzelf dat ik mij hier zelf uit weet te schoppen.

Totdat de dag kwam dat ik op de weeg schaal stond en de getallen mij aan het huilen maakten. 55.6 kg Geven de cijfertjes op de weegschaal aan. Beduusd stap ik eraf waarna ik wild krijsend even door mijn knieën zak om vervolgens op te komen, te draaien, en mijn vuist tegen de spiegel aan te slaan. Een enorme barst komt in de spiegel, breekt de huid op mijn hand dat meteen begint te bloeden. Hoe kon ik 55 kg wegen?! -Vet mormel- De stem in mijn hoofd was er de afgelopen tijd vaker geweest, alleen had ik er geen aandacht aanbesteed en was het mij eigenlijk ontgaan. Met snelle passen loop ik naar de lange spiegel in mijn slaap kamer en trek mijn kleren uit tot ik in mijn ondergoed sta. Ik ben nog steeds dun, maar mijn botten zijn minder zichtbaar. Met afschuw duw ik in mijn buik, tussen mijn ribben en knijp in mijn heupen terwijl de tranen stromen. De deurbel laat mij opschrikken, dat zijn de jongens. Ik vloek, trek mijn kleren aan en wrijf mijn gezicht droog. Opnieuw klinkt de bel en ik ren naar de deur toe die ik wild open. 'Sorry, ik heb me verslapen.' Lieg ik en merk de verbaasde gezichten op van de jongens vanwege mijn rode, huilerige ogen. Wat moest ik ze nu weer wijs maken?