022

Angela POV
Ik word wakker van fel licht dat mijn kamer in schijnt. Meteen knijp ik mijn ogen weer dicht. Ik voel dat er iemand boven mij hangt, dus open mijn ogen weer. Ik kijk in de mooiste ogen van de wereld. Ik leg mijn hand in zijn nek en trek hem naar me toe. Ik druk mijn lippen op de zijne. Ik voel zijn tong tegen mijn lip aan en open gewillig mijn mond. Onze tongen spelen een liefdesspel met elkaar. We moeten optimaal gebruik maken van die week dat ik hier ben. We weten niet wanneer we elkaar daarna weer zien en of onze relatie die afstand overleeft. Ik ban deze gedachtes meteen uit mijn hoofd en neem we voor van de tijd die we nog hebben te genieten. Ik geef me helemaal over aan de kus. Mijn handen wrijven door zijn haar heen, waardoor het nog warriger zit. Zijn handen liggen op mijn onderrug, wat voor een warm gevoel zorgt. Ik schrik op van de deur die open wordt gegooid. Meteen rolt Niall van me af en zitten we allebei rechtop. Als ik zie dat het Louis is, voel ik mijn wangen rood worden. Hij heeft ons natuurlijk gezien. Meteen voel ik me ongemakkelijk. ‘’Sorry dat ik stoor, maar ik wil zeggen dat we gaan ontbijten,’’zegt Louis grinnikend waarop hij zich meteen weer omdraait en wegloopt. Ik hoor Louis beneden gieren dus hij heeft het al aan de jongens verteld. Ik had ook niet anders verwacht, typisch Louis. ‘’Ga je mee schoonheid,’’vraagt Niall die ondertussen al naast het bed staat. Hij sterkt zijn arm naar me uit en ik pak zijn hand. Zo lopen we naar beneden. Iedereen zit al aan tafel en we gaan snel zitten. Harry’s neus ziet helemaal rood, die is natuurlijk verkouden. Moet hij maar niet in november helemaal naakt de zee ingaan. ‘’Zullen we vandaag een meidenmiddagje houden? Lekker shoppen ofzo?’’ Stelt Rebecca voor. Sharon en ik knikken meteen instemmend. Daar had ik wel zin in. Ik was hier tenslotte voor mijn zus.
Na het eten lopen we meteen naar boven om ons helemaal klaar te maken. Ik pak een skinny jeans en mijn roze sweater. Ik doe mijn all stars eronder en doe mijn haar in een knot. Ik loop naar beneden, waar Sharon en Rebecca al staan. Arm in arm lopen we naar buiten. Ik laat me meevoeren door Rebecca en Sharon, die zijn hier ondertussen al bekend. Bijna alle winkels hier hadden we niet in Nederland, dus alles was nieuw voor mij.
Na 3 uur shoppen, ploffen we in de Starbucks neer. We zetten alle tassen neer en geven onze bestelling door. Terwijl we wachten op onze koffie, hebben we mooi de tijd om bij te kletsen. ‘’Je bent echt gelukkig hè met Niall? Je straalt helemaal,’’zegt Rebecca. Ik knik en een glimlach ontstaat op mijn gezicht. ‘’Hij is zo lief.’’ ‘’Ik ben blij voor je, maar hoe gaat dat straks als jij weer terugbent in Nederland?’’ De vraag waar ik zelf ook al mee zat. Ik voelde me zo gelukkig met hem, maar hij woonde wel ver weg. Verdrietig keek ik voor me uit. Rebecca begreep het en vroeg er verder niet meer na.