Chapter 3

-Sophie POV-
Blijkbaar ben ik weer in slaap gevallen want als ik me ogen open doe zit Nadine ineens naast me en is Joe weg. ‘Goeiemorgen’, zeg ik tegen Nadine en ga rechtop zitten. ‘Goeiemorgen slaapkop’, zegt ze tegen me en ze heeft een big smile op de mond. ‘Wat is er zo leuk’. ‘Is er wat tussen jouw en Joe?’ ‘Hoezo’. ‘Nou toen ik net binnen kwam had hij je arm om je heen en lachen jullie heel schattig naast elkaar’. Ik voel dat ik rood wordt en op dat moment komt Joe binnen en Nadine kijkt van mij naar Joe. ‘Wat’, zegt Joe als hij ziet dat Nadine van mij naar hem kijkt. ‘Hebben jullie wat met elkaar’, vraagt ze weer maar nu aan Joe. Ik zie hem even denken en zegt dan ‘Ja is dat goed gekeurd’. ‘Ik vind het goed hoor’ zegt ze en staat op en loopt naar de deur. Joe komt naast me zitten en ik ga weer tegen hem aanliggen. ‘Niet weer in slaap vallen hé’, zegt hij. ‘Ik zal het proberen’.

Als we een tijdje zo zitten wordt er op de deur geklopt. ‘Komen jullie, we gaan naar Amsterdam weet je nog’, zegt Kevin vanachter de deur. ‘Ja we komen eraan’, zegt Joe terug. We stappen allebei uit bed en ik ga snel de badkamer in. Als ik klaar ben met omkleden doe ik de deur open en gooi het shirt naar Joe toe. ‘Je mag hem wel houden hoor hij staat je wel leuk’, zegt hij en gooit het shirt terug. ‘Thanks’, ik doe hem in me tas ik wil terug naar de badkamer lopen om me haar te stijlen als ik me bedenk dat ik geen stijltang heb. ‘Heb jij een stijltang’. ‘Nee dat zou je even aan Kevin moeten vragen’. Ik loop naar Kevin en zie dat hij net zelf bezig is. ‘He Kev mag ik straks even je stijltang lenen’. ‘Ja hoor maar moet je nog even wachten’. Als hij klaar is krijg ik de stijltang en ga me haar stijlen. Na een half uur is iedereen klaar en lopen we naar het busje toe waar Big Rob al staat te wachten. De jongens hebben allemaal een pet op want anders komen er de hele tijd gillende fans aan lopen.

We lopen al een tijdje gezellig door de stad als de mobiel van Kevin af gaat. Hij kijkt op het schermpje en neemt dan op. ‘Hé wat is er’. We horen niet wat er aan de andere kant gezegt wordt maar het lijkt erop dat hem iets gevraagt wordt. ‘Ja is goed ik zal het door geven’, zegt Kevin en hangt dan op. ‘Wat was er’, vraagt Nick. ‘Ze vroegen of we het erg vonden als we het erg vinden als we nu al op de tourbus moeten slapen dan kunnen we morgen langer soundcheck doen op die school’. ‘Wat gaan jullie doen dan’, vraagt Nadine. ‘We gaan morgen op een school optreden als ze daar een schoolfeest hebben. De school is net helemaal verbouwt en ze hebben gevraagt of wij wilden optreden’, zegt Joe. ‘Op welke school’ vragen Nadine en ik tegelijk. Joe vertelt welke school en waar en Nadine en mijn monden vallen open en we kijken elkaar ongelovig aan. ‘Dat kan niet toch’, zegt Nadine. ‘Het kan wel want ze zeiden dat er een beroemde band zou komen maar niet welke’. ‘Wat is er’, vragen de jongens nu en ze staan ons vragend aan te kijken. ‘Wij zitten op die school’, zegt Nadine. ‘Ik zit in de leerlingenraad en wij hebben het schoolfeest georganiseerd. Wij mochten alleen niet weten welke band er kwam want dat wilden ze als verrassing houden’, zeg ik. ‘Dat meen je niet’, zegt Nick. ‘Jawel’, en ik haal het toegangskaartje uit me zak. ‘Waarom heb je die nou weer bij je’, vraagt Nadine. ‘Ik heb hem gister pas gehaald en had hem nog in me zak zitten’. Kevin kijkt naar het kaartje en laat het dan aan Joe en Nick zien. ‘Dit wordt dan wel een heel leuk schoolfeest’ zegt Nadine. ‘Ja echt een leuke afscheid van school’, zeg ik. ‘Hoe bedoel je dat’, vraagt Nick. ‘We gaan over een paar weken verhuizen naar Amerika omdat het met mijn oom niet goed gaat en dan bij hem gaan wonen en helpen’, zeg ik. ‘Maar waarom ga jij ook mee’, vraagt Kevin aan Nadine. ‘Ik woon al bijna 3 jaar bij Sophie omdat mijn ouders overleden zijn’ zegt ze. ‘Oo, sorry’, zegt Kevin. ‘Ze zijn ver ongelukt toen een auto ze gerampt heeft’, zegt ze en ik zie aan haar dat ze bijna moet huilen ik wil naar haar toe lopen om haar te troosten als Nick al een arm om haar heen heeft geslagen. Het is heel even stil als Joe ineens vraagt ’Waar gaan jullie eigenlijk wonen in Amerika?’ ‘Ergens in LA maar ik weet niet precies waar’ zeg ik tegen hem. ‘Als jullie daar heen gaan moeten jullie anders even bellen dan kunnen we jullie ophalen als we het niet te druk hebben’, zegt Kevin. ‘Is goed lijkt me leuk’ zeg ik. ‘Maar zullen we nu naar de bus gaan het is al bijna vier uur en dan gaan we rijden’, zegt Kevin.

We lopen terug naar het busje en als we bij het hotel zijn aangekomen pakken de jongens hun tas in en wachten Nadine en ik even buiten. Na een paar minuten komen ze al naar buiten en gaan we met zijn alle de tourbus in. We zitten al een tijdje in de bus als ik een idee krijg. ‘We kunnen vanacht ook bij ons thuis slapen dat halen we wel we wonen heel dicht bij school’, zeg ik en Nadine begint enthousiast te knikken. ‘Leuk idee maar mag dat ook van je ouders’ vraagt Joe. ‘Ik stuur ze wel even een smsje’, zeg ik en pak me mobiel en begin een smsje te schrijven. Na een paar minuten krijg ik al een smsje terug. ‘Het mag als we maar niet te veel herrie maken’, zeg ik en ik zie Nadine lachen. ‘Dat zal lastig worden we maken altijd herrie’, zegt ze. ‘Dan plak ik je mond wel dicht dan zeg je helemaal niks meer’, zeg ik met een big smile dan krijg ik een kussen in me gezicht en ontstaat er een kussen gevecht. ‘Zullen we meiden tegen de jongens doen’, vraagt Nadine na een tijdje. ‘Ja hoor is goed’, zegt Nick en Nadine krijgt meteen een kussen naar haar hoofd. Nadine probeert hem een mep te geven met een kussen maar dat lukt niet want op dat moment krijgt ze een paar kussens van Kevin naar haar hoofd en neemt ze Kevin te grazen. Ik ga dus maar achter Nick aan en als ik al een paar kussens naar zijn hoofd gegooit heb wordt ik ineens opgetilt. ‘Jij dacht dat je ons even in kon maken hé’ zegt Joe en zet me weer neer. ‘Ja eigenlijk wel’ en ik wil een kussen naar ze hoofd gooien maar hij pakt hem snel vast voor hij tegen zijn hoofd komt. Hij gooit het kussen weg en slaat zijn arm om mijn middel en geeft me een kus. ‘Probeer je me om te kopen?’. ‘Ja en ik wilde dat al een tijdje doen’, zegt hij en hij probeert me nog een kus te geven. ‘Dan zal je toch nog even moeten wachten’ en ik gooi een kussen naar zijn hoofd en nu is hij wel raak. ‘Die krijg je terug’ en hij probeert me te pakken maar ik vlucht snel naar nadine toe en pak een paar kussens. Als we met zijn alle tegen over elkaar staan hebben we allemaal een kussen in ons hand en wachten tot er iemand gooit, dat gebeurt niet dus gooien we allemaal tegelijk een kussen en het wordt een beetje een veren troep. ‘Geven jullie je al gewonnen’ zegt Nadine. ‘Emm nee niet echt’. ‘Zullen we ze dan maar heel erg gaan kietelen want daar kunnen ze niet tegen’ fluister ik in Nadine haar oor, aar ik heb niet in de gaten dat Joe achter me staat en het dus gehoort heeft. Dus zodra ik uit gepraat heb begint hij mij te kietelen. ‘Ahhh niet doen daar kan ik niet tegen’. ‘Geef je je over dan’. ‘Oké oké ik geef me over’. Dan houd hij gelukkig op met kietelen. ‘En wie hebben er gewonnen’. ‘Jullie’ zeg ik en ik moet lachen als ik zie hoe ze staan als een paar gekke superhelden. ‘Krijg ik nu wel een kus’, vraagt Joe met een heel zielig gezichtje. ‘Ja hoor’, en ik geef hem een kus. Ik wil weer weg lopen maar dan tilt hij me weer op. ‘Zo snel kom je er niet vanaf’. Hij zet me weer neer op de bank en gaat er zelf naast zitten. ‘Dus je gaat me nu een beetje opsluiten’. ‘Nee hoor je mag weer gaan maar ik vond het gewoon even leuk om te doen’. ‘Oké’ ik doe of ik opsta en Joe kijkt meteen weer zielig. ‘Nee hoor ik blijf wel zitten ik zit wel goed’en leg me hoofd op zij schouder. We zitten net een paar minuten rustig als de bus stil staat. ‘Zijn we er nu al’ zegt Nadine. ‘Blijkbaar’ zegt Nick. We staan op en lopen de bus uit en als we buiten zijn zien Nadine en ik ons huis al en lopen en meteen naar toe met de jongens achter ons. De bus gaat alvast bij school staan. Als we binnen zijn is alles donker. ‘Ze zijn waarschijnlijk uit eten ofzo’, zeg ik en kijk in de keuken waar ik inderdaad een briefje vind met mijn moeders handschrift. ‘Ze zijn uit eten en zijn pas laat terug, dus dan is het nu lekker rustig’, zeg ik en we lopen met zijn alle naar boven. We gaan als eerst naar mijn kamer. ‘Kunnen we hier wel met zijn vijfen slapen’, vraagt Kevin. ‘Nee niet als het er zo uit ziet maar wel als het er zo uit ziet’, en ze maakt een deur open en duwt hem naar de andere muur. ‘Nu hebben we een grote kamer’, zeg ik en kijk naar de gezichten van de jongens. ‘Mijn vader heeft dit gemaakt toen Nadine hier kwam we hebben zo een eigen kamer en als we die muur weg halen hebben we een grote kamer. ‘Stoer nu passen we er wel allemaal in’, zegt Nick. ‘Ja maar ik moet wel even de matrassen halen’. Ik kom terug met Nadine en we hebben allebei een matras en daar komen die van ons ook nog bij. Hij lijkt net een heel lang matras maar nu is het wel gezelliger. We kleden ons allemaal om en gaan in bed liggen want we zijn doodmoe. ‘Weltrusten’ zeg ik en ik doe het licht uit. Ik ga in bed liggen waar Joe al half ligt te slapen. Als ik in bed lig wordt Joe weer een beetje wakker want hij legt zijn arm om me heen en ik ga dicht hem aan liggen want het is nogal koud en zo vallen we langzaam in slaap.