Toverdranken

Dankzij mijn beginnershelingsspreuken kon ik godzijdank donderdag weer naar school. Wacht, wilde ik nou naar school? Argh! Engeland maakt me compleet gestoord! Hoe saai kan een land zijn dat je graag naar school wil? Gelukkig kan ik me verheugen op één ding- de blikken als ze mijn uniform zien. Oh, dit wordt echt lachen. Mary ziet me het eerst, dûh kamergenoot.
Toen Mary zich omdraaide, glipte ik snel met mijn kleding de badkamer in. Daar deed ik ook meteen de rest. Ik trok de hoogste hakken aan die ik kon vinden en deed de deur open. Ze liet spontaan haar tas uit haar handen vallen toen ze me zag. Kom maar, zelfvertrouwen. Je bent welkom. 'Oh. My. God! Wat hoe wanneer wat gaaf!' Ik trok mijn wenkbrauw op terwijl ik naar mijn ongeopende stapel boeken liep. 'Wow, enthousiasmeaanval?' Mary begon te blozen. 'Ja nee sorry hoor, maar dat is echt gewoon te stoer! Mag dit wel?' Ik trok mijn veel kortere rokje recht. 'Ik weet niet.' Ik trok mijn schouders op. 'I don't really care.' Ik hees mijn tas op en trok het hengsel over mijn schouder.
Ik keek op mijn klokje. 'Shiiitt, al twee voor!' Ik toverde een scone in onze handen en we renden- nou ja, voor zover dat kan op zulke hoge hakken- naar het lokaal. Sneep, fijn. Streng. Een halve minuut voor tijd stonden we voor de gesloten deuren van het toverdranklokaal, ons ontbijt op. Snel deden we elkaars haar en kleding goed en deed Mary de deur open.
De zon straalde in mijn gezicht vanuit de magische ramen terwijl het openen van de deur mijn haar deed wapperen. Natuurlijk keek iedereen om wie er binnen kwam, en terwijl ik verder het lokaal inliep werd mijn outfit goed ontvangen door iedereen, gek genoeg zelfs door de Griffoendors.
Er werd keihard door het lokaal gefloten. Who else? 'Seth houd je bek,' siste Mary achter me. Waar haalt zij het recht vandaan? Door Seth's gefluit keek Draco, in eerste instantie natúúrlijk niet geïnteresseerd in anderen, uiteindelijk toch om en keek me vol verbazing aan. Toen we langs Sneep liepen trok hij zijn wenkbrauwen op. 'Ga zitten dames, nog net op tijd.' Tegen de tijd dat ik naast Draco zat kon hij niet stoppen met grijnzen. Hij sloeg een arm om me heen. 'Da's mijn meisje,' zei hij tegen niemand specifiek. Ik moest blozen van zijn trots. 'Goed, laten we beginnen. Vandaag maken jullie een toverdrank die de kleur van je haar kan veranderen, de instructies staan op het bord. Met wat geluk zal er deze keer eens niet iets ontploffen. Oh en maak notaties van de reacties, deze zullen moeten worden uitgewerkt tot een verslag van vijfduizend woorden. Succes.' Jezus vijfduizend woorden? Als in, vijf keer duizend? Ik stak mijn hand op, Sneep zuchtte vermoeid. 'Ja, miss Stargazer?' 'Wanneer moet dit verslag af zijn?' Hij zuchtte nogmaals. 'Omdat u nog nooit een les van mijn heeft bijgewoond, zal ik het u deze keer vergeven.' Meteen stond Harry op. 'Maar meneer dat is niet eerlijk! Toen Ron het vroeg kreeg hij strafwerk!' Sneep's gezicht betrok terwijl hij zich naar de Griffoendorkant van het lokaal draaide. 'Met dit respectloze gedrag heeft u uzelf vijfduizend extra woorden aangepraat, meneer Potter!' Harry raakte nog meer verontwaardigd. 'Maar-' 'Vijftien punten van Griffoendor en nu zitten!' spuwde Sneep eruit. Chagrijnig ging Harry toch maar weer zitten. Opeens begin ik te snappen hoe Zwadderich/Grifoendor in elkaar zit. Ik leunde voorzichtig richting Draco: 'Nou weet ik nog steeds niet wanneer je dat verslag in moet leveren..?' Hij had al besloten dat we samen gingen werken en was bezig met stoffen afmeten.
'Dûh, morgen.' Jezus morgen? Als in, de dag na vandaag? Die Sneep is nog erger dan Genema! Blijkbaar zag Draco dat ik me zorgen maakte, hij wreef zachtjes over mijn arm. 'Geen zorgen, ik help je wel,' en hij gaf me een kusje.
'Romantiek in de eigen tijd, meneer Malfidus.' Hij zuchtte geïrriteerd. 'Alsof we nog eigen tijd over hebben met dat verslag.' 'Wat goudlokje zegt!' hoorde ik achter me. Draco draaide zich woest om. 'Jongen houd toch eens op met die bijnamen!' Ik nam snel een reageerbuisje van hem over voordat het knapte. Ik draaide me terug naar de werktafel. Het ging niet erg goed met ons drankje, het zag eruit als grijze prut. Die naar uien rook.
'Wacht eens even...' Terwijl Draco en Seth liepen te kiften begon ik als een bezetene aan alles te ruiken. Het viel schijnbaar op, want op een gegeven moment staarde iedereen me aan. 'Ali, wat doe je?' vroeg Draco aan me alsof hij zeker wist dat ik gek was geworden. 'Hmm... Maar natuurlijk!'
Ik trok een haar uit Draco's hoofd en gooide hem in de drank. Terwijl Draco liep te jammeren dat ik niet aan zijn haar moest zitten zag ik toen ik in de drank roerde dat hij helder goudkleurig werd. Iedereen begon met smoezen, Sneep liep naar ons toe. 'Wie heeft deze drank gemaakt?' vroeg hij vol verbazing terwijl hij er een beetje doorheen roerde. 'Draco en ik.' Hij keek ons aan. 'En wat hebben jullie gedaan dan?' Ik begon een beetje zenuwachtig van hem te worden, was 'ie niet goed dan? 'Nou, het was een mislukte grijze brei dus gooide ik er een haar van Draco bij.' 'En waarom deed u dat, juffrouw Stargazer?' Gelukkig, eindelijk een makkelijke vraag. 'Omdat de drank naar ui rook en perzikgeur heft uiengeur op.' Hij trok zijn wenkbrauwen op. 'Interessant. En hoe weet u dat?' Wat een vragen zeg, waar gaat dit nou helemaal over? 'Gewoon, dat weet ik. Net als dat je metaalsmaak weg krijgt met gierstmeel en groen roze wordt met krijt.' Basiskeukenregels toch? Tenminste, in mijn familie wel. Het was dus duidelijk niet de drank die het had moeten zijn, anders had hij er niet zoveel ophef over gemaakt. En als ik om me heen keek zag ik dat de rest het schijnbaar wel wist. 'Maar.. Wat is dit dan voor drank?' Hermelien stak haar hand zover mogelijk omhoog als ze kon. Sneep zuchtte voor de zoveelste keer. 'Zegt u het maar, juffrouw Griffel...' 'Het is Engelengoud. Je krijgt er grote vleugels van bestaande uit witte veren die een gouden glans krijgen in de zon,' antwoordde ze triomfantelijk. Sneep negeerde haar straal. 'Oké mensen, de les is afgelopen. Vergeet het verslag niet.' We pakten onze spullen, stonden op en liepen weg. 'Juffrouw Stargazer, kan ik u nog even spreken?' Ergens was ik opgelucht, misschien beantwoordde Sneep mijn vragen wel.
Hij gebaarde naar een stoel tegenover zijn bureau, ik ging zo netjes mogelijk zitten. 'Miss Stargazer, ik geloof dat u zelf ook wel begrijpt dat uw kunsten in het prachtige vak der toverdranken brouwen uitzonderlijk zijn, net als die van uw moeder.' Huh, waar heeft hij het over? Ik verpest toevallig één drankje zo dat het iets bijzonders wordt en meteen ben ik één of andere toverdrankengoeroe? En wat heeft dat te maken met mijn moeder? 'Er zijn maar weinig mensen begiftigd met dit talent,' vervolgde Sneep zijn verhaal. 'Daarom zult u vanaf nu niet meer de reguliere toverdranklessen volgen, maar speciale voor gevorderden. Deze vinden niet plaats in Zweinstein, maar op een tovercollege speciaal opgericht voor gevallen als jij.' Ik snoof beledigd. 'Oh en nou ben ik opeens een geval?' 'Ja, je bent een geval. Een nummer. 128 om precies te zijn. Deze colleges vinden plaats tijdens de normale toverdranklessen, dus wen er maar aan je professioneler te gedragen dan je nu doet. Deze mensen zijn ontzettend intelligent en gerespecteerd en je zou ongelooflijk ontzet moeten zijn omdat je je zo vereerd voelt dat je bij hen in eenzelfde ruimte aanwezig mag zijn, laat staan les krijgen. Puberale grillen worden daar niet getolereerd.' Werd ik nou zonet op mijn, eh.. nummer gezet? Sneep bleef me disrespectvol aankijken, schijnbaar wel. Ik ging maar snel weer rechtzitten.
'Excuses. Maar professor, ik ken de namen van spullen en de basisdranken niet eens. Hoe kan ik dan gevorderd zijn?' Hij leunde wat verder naar voren. 'Het enige wat jij moet doen, Alicia, is je hart volgen en je aan de familiegeheimen van het koken te houden. Dan komt alles goed, de rest leer je vanzelf wel.' Alhoewel Sneep's eerdere 'je' een pure uiting van respectloosheid was, voelde het dit keer anders. Meer alsof ik zijn... gelijke was. Ben ik dat? Zijn gelijke? Sneep stond op om het einde van het gesprek aan te kondigen, en schudde me de hand. 'Jij komt er wel, geloof me.' Terwijl ik het lokaal uitliep draaide ik me om. 'En het verslag?' 'Vrijstelling.' Ik moest spontaan glimlachen terwijl ik het lokaal uitliep. Op de gang zag ik Draco staan, hij lachte naar me en wilde net naar me toekomen toen ik me iets bedacht en het lokaal weer inliep. Hij keek me niet-begrijpend na. Sneep sloot net de kastdeuren toen ik binnenkwam. Hij keek me vragend aan terwijl hij zich omdraaide.
'Kan ik u met nog iets van dienst zijn?' Jammer, de u was terug. Ik moest natuurlijk wel geheimhouden dat Sneep me mocht. Stel je voor, dat zou nog eens slecht zijn voor zijn reputatie. 'Uhm, en Draco dan? Ik moest mijn verslag met hem maken.' Ik zette mijn meest onweerstaanbare glimlach op. Hij zuchtte. 'Vooruit dan maar, ook vrijstelling.' 'Dank u wel!' zei ik vrolijk terwijl ik het lokaal weer uithuppelde. 'Tieners...' hoorde ik hem me nazuchten.