13 - Match.

Nu was het Liam's beurt. Hij kijkt gretig rond in de kring, natuurlijk blijft zijn blik bij Danielle hangen, die nog een paar seconden geleden Jason had moeten kussen.
Het flesje draait, draait, draait en stopt. Niet zomaar op een plek, maar recht voor mijn voeten wijzend naar mij. Liam lacht verontschuldigend naar me, maar de alcohol in mijn lijf lijkt tegen te werken. Ik blaas naar hem en sta wankel op mijn voeten.
Ik loop door de kring, langs hem en doe dan een poging om de trap op te stormen, Loria volgt me op de voet. Halverwege de trap geef ik het op en ga ik op een tree zitten.
Ze kijkt me meelijwekkend aan. "Wat is er mis, Nialler?" Ze gaat naast me zitten en legt haar hand op mijn been en gaat met haar vingers langs mijn kin.
"Waarom zoende je Liam niet gewoon?" Net op dat moment komt Liam de gang binnen, hij wankelt niet en zegt ook geen domme dingen, struikelt niet over zijn voeten. Ronduit: hij is niet dronken.
Achter hem zie ik het hoofd van Jason om de deur piepen. "Jullie krijgen 7 minuten!" gilt Louis vanuit de woonkamer.
Loria knikt en drukt een zoen op mijn lippen. "Have fun." zegt ze droog en ze verlaat ons.
Liam zet zich op Loria's plaats en ik kijk van hem weg. "Ben je homofoob, ofzo?" zegt hij bot.
Ik schudt meteen hevig mijn hoofd, ik voel hoe mijn handen in het rond flapperen op zoek naar een houd vast. "Absoluut niet!" gil ik verontwaardigd.
"Wat is dan het probleem? Louis heeft me ook al gezoend?" zegt hij droogjes. Hij kijkt kwaad, iets wat ik alleen maar kan beantwoorden.
"Dat is het 'em juist!" gil ik, op een toon die zegt: "Dat je dat niet ziet." Ik sta op en loop succesvol naar mijn kamer, draai de deur opslot en zet heel erg luid de Ramones op en tokkel willkekeurige tonen op mijn gitaar. Ik weet dat Liam me misschien roept, misschien op mijn deur klopt en vanalles misschien doet, maar daar heb ik niets mee te maken.
Ik was in de war en dat moest ik op een rijtje zien te zetten.

Ik sta op en wil mijn kamer uitlopen, iets wat me niet lukt, de deur zit op slot. Godverdomme, wat voor bui had'k gisteren avond wel niet? Ik werd wakker op knallende muziek met een gitaar in mijn handen en nu is de deur ook nog eens op slot? Ik draai het knopje om en loop naar beneden. Daar zit Liam aan tafel, hij drukt me een glas met een aspirientje in de handen. "Gaat het al wat beter?" vraagt hij verontschuldigend.
Ik knik snel en ga over hem zitten. "Het gaat veel beter." zeg ik, alsof ik weet waar het over gaat.
Ik krijg het benauwt van de manier waarop hij naar me kijkt, maar op een of andere manier geeft het een goed gevoel. Een warm gevoel.
"Aha, de tortelduifjes." zegt Zayn kort, Louis beaamt dit en komt naast me zitten. "Wij moeten nog praten, Niall." zijn stem is net luid genoeg zodat ik hem hoor en hij klinkt verontschuldigend. Ik haal mijn wenkbrauw op maar knik dan, het was vast belangrijk, misschien ging het over Loria.
Ik voel hoe Liam nog steeds naar me staart en wil hem vragen wat er mis is, maar ik houd me in. Ik kijk even op van mijn glas en recht in zijn ogen. Ik voel hoe mijn lippen omkrullen, net als de zijne. Hopelijk komen de herinneringen van deze nacht snel terug.