*27*

Langzaam loop ik naar boven en klop op de deur van Zayn. Liam had hem er niet uitgekregen en hij zat er nu al een halve dag, wat betekende dat hij onderhand bijna alles op had gegeten. Toch moest ik gaan proberen met hem te praten en het eten van hem af te pakken. Ik klop op zijn deur en wacht tot ik wat gebrom hoor wat volgens mij 'wat moet je?' betekent. 'Ik wil gewoon even met je praten', zeg ik. 'Aha, nog zo'n Zayn-hater', reageert hij boos. 'Doe normaal, Zayn, en gedraag je niet als een kleuter', zeg ik streng. De deur vliegt met een smak open en laat me een boze Zayn zien. 'Wat zei je?' vraagt hij kwaad. 'Dat je een probleem hebt met woedebeheersing', zeg ik met gefronste wenkbrauwen. 'Dat komt ervan als ik geen frisse lucht kan halen', zegt hij. 'En niet kan shoppen', voeg ik er zachtjes aan toe. Jammer genoeg hoorde hij het, want hij wil de deur weer dichtgooien. Snel glip ik naar binnen voor de deur dichtvalt. 'Ga zitten', gebaart hij rustig. Verbaasd, door de omslag van emoties, doe ik wat hij zegt en ga op de rand van zijn bed zitten. 'Ik mis de buitenwereld', is zijn enige oordeel. 'Ik ook', zeg ik begrijpend, 'Maar we zullen moeten volhouden.' Zayn zijn gezicht betrekt tot een verdrietige uitdrukking. 'Ik wil niet meer wachten en volhouden. Ik wil actie ondernemen', zegt hij vastberaden. 'Hoe?' vraag ik geïnteresseerd. 'Ik wil het dak op en kijken of we daar wel ontvangst hebben', zegt hij. 'En jij denkt dat dat gaat werken?' vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. 'Dat weet ik niet, maar we kunnen het proberen. Wat hebben we tenslotte te verliezen?' reageert hij direct, wat erop duidt dat hij hier al langer overna heeft gedacht. 'Je hebt gelijk, maar dat is veel te gevaarlijk', zeg ik bezorgd. 'Dood van de honger of in een klap dood met een val van het dak', hij haalt even zijn schouders op voordat hij verder gaat, 'mij maakt het niet uit.' Ik schudt mijn hoofd en bijt zenuwachtig op mijn lip. 'Ik weet het niet hoor', zeg ik. 'Je hoeft het ook niet te weten. Je helpt of je helpt niet. Ik doe het in ieder geval', zegt hij vastberaden. Even verbaasd zijn doorzettingsvermogen, vol kracht en goede moed, me, maar aan de andere kant had ik het ook wel achter hem kunnen vinden.
'Dus help je?' vraagt hij hoopvol. Ik aarzel nog even, maar knik dan. 'Heb je het eten nog?' vraag ik als ik op wil staan om het aan de rest voor te stellen. Hij knikt naar een hoekje in de kamer en tot mijn grote teleurstelling zie ik dat er al een halve zak chips leeg is en de helft van de fles. Opzich zal drinken ons grootste probleem nog niet worden, maar het eten wel. 'Sorry', mompelt hij snel. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. 'Laten we maar hopen dat het werkt wat je zegt', zeg ik, waarna ik naar beneden verdwijn om de rest te halen. Als we het plan hebben doorgesproken, gaan we met z'n alle naar de zolder. Niall verdwijnt eerst nog even om wat verband en alles te halen, terwijl Zayn zich juist klaar maakt om het dak op te gaan. 'Je weet dat dit een idioot idee is, hè?' kan Liam niet na laten om te vragen. Zayn knikt trots en klimt door het zolderraam naar buiten. 'Hou je goed vast!' gil ik over de wind heen. Hij knikt kort en probeert zo rustig en voorzichtig mogelijk naar boven te klimmen. Telkens als een van zijn voeten uitglijdt over de natte dakpannen voel ik mijn hart een slag overslaan. In mijn gedachte zie ik hem verder naar beneden vallen, maar gelukkig gebeurd dat alleen in mijn gedachte.
'Ik ben er!' schreeuwt Zayn samen met de wind mee naar ons. Liam steekt zijn duim op en gebaart dat hij moet proberen te bellen. Zayn gaat zitten met zijn ene been aan een kant van het dak en de andere aan de andere kant. Hij pakt het mobieltje en toets een nummer in. Na een paar lange seconde begint zijn gezicht breed te stralen. 'Hallo met Zayn', schreeuwt hij zo hard mogelijk. 'Boven op het huis', schreeuwt hij verder. Met open mond kijken we alle vijf naar de jongen op het dak. 'Hoezo kwamen we hier niet eerder op?' hoor ik Liam mompelen. 'Omdat het gevaarlijk is', reageer ik. Daar lijkt hij het wel mee eens te zijn. 'Schiet wel op, want we hebben nog maar voedsel voor twee dagen', horen we Zayn schreeuwen. 'Vier dagen, toch?' vraag ik verbaasd aan Liam. 'Ja, maar overdrijven mag in deze situatie', antwoordt Niall snel. 'Verdomme', vloekt Zayn. We kijken naar boven, maar struikelen snel weer naar binnen als we bijna worden geraakt door een vallend mobieltje. 'Ach, wat dan alsnog. Ze komen eraan, daar gaat het om', mompelt Zayn tegen zichzelf. 'Ik kom naar beneden!' schreeuwt hij daarna naar ons. 'Alsjeblieft niet op dezelfde manier als je mobieltje!' roep ik terug, maar op dat moment klinkt er een hard gekraak...


---
Reactie?? Kudo??