Hoodstuk 4

Nu ze even nadacht, alleen Lisa was haar beste vriendin. Lisa was knap, dus populair. Ik was altijd bij haar dus daarom waren haar vriendinnen zogenaamd ook haar vriendinnen. Nu ze bij Jake was hadden die vriendinnen geen aandacht meer voor haar. Dus ze was nu eigenlijk vriendloos? Ze wilde Sam als vriend, vreemd of niet. ‘Ik breng je maar eens naar huis. Je kan zeker nog niet lopen’ Alice probeerde op te staan. ‘Aah!’ De pijn schoot door haar enkel. ‘Nee niet echt’ ‘Dan zit er maar één ding op.
Sam en Alice zaten samen op de scooter van Sam. Hij reed voorzichtig op de bospaadjes. Het geluid galmde door het bos. Ze had Sam stevig vast. Het duurde maar even toen ze het einde zag van het bos. ‘Op welke straat woon je?’ ‘Berkenstraat 5’ was Alice haar antwoord. Ze reden richting haar huis. ‘Is er iemand thuis?’ ‘Nee. Misschien mijn zus, maar die dan toch boven achter haar laptop’ Het was nog steeds mooi weer rondom deze tijd. Ze arriveerden bij haar huis. ‘Moet ik je helpen?’ Vroeg Sam. ‘Nee hoor het gaat wel. Bedank Sam, echt heel aardig van je!’ Antwoordde Alice dankbaar. ‘Doei!’ Alice hinkelde naar de deur. Ze zag dat Sam wegreed en ze zwaaide hem uit. Ze pakte de sleutel uit haar zak en draaide de deur open. ‘Nicole, ik ben thuis!’ Schreeuwde ze. ‘Oke’ Schreeuwde Nicole terug. Ze hinkelde naar de woonkamer en pakte haar laptop. Ze ging zitten en startte hem op. Ze klikte op haar ‘Alice’ ze wachtte even en haar MSN meldde haar automatisch aan. Ze klikte op minimaliseren en tikte op Google in Onzichtbaarheid voor mensen. Ze klikte op één of andere link en er stond iets vreemds. Ze zocht door en naar een half uur kwam ze bij een geschiedenis site terecht. Nog nooit van gehoord die site, maar goed. Ze las dat onzichtbaarheid bestond bij abnormale mensen. Nee dat was het niet, ze was niet abnormaal. Nee zijn tante kon haar niet zien. Zij was abnormaal.