001

Ik dacht dat ik de ergste dag van mijn leven al had gehad, maar lucky me, het kan altijd erger. Ik bedoel vallen in een prullenbak op je eerste schooldag in een nieuwe school dat was nog niks! Vallen van de trap boven op iemand die nu zijn arm gebroken heeft + dat de rest van de school je aankeek en een blauw oog, is nieuw voor me. Sinds dat is gebeurt doen mensen ook raar tegen me, maar die denken dan ook dat het me wat echt doet, het doet me niks ik ken genoeg mensen toch? Nouja ik ken die mensen en die mensen kennen mij weer niet, ze kennen me alleen als 'het onhandige meisje' of 'falldown girl' en het begint al te wennen.

Nadat ik me nog steeds zwaar schaamde nadat ik van de trap viel en ik slechts een blauw oog had en die jongen waarop ik viel een gebroken arm kado kreeg dacht ik hé ik ga even bij hem langs en breng hem een pakje sigaretten. Ik zag hem wel eens roken dus ik wist welke sigaretten en zelf had ik ze ook nog wel nodig. Toen ik in de winkel aankwam zag ik dat ik niet genoeg geld bij me had dus ik koop wel wat anders dan een pakje sigaretten.
Je zou nu wel denken hoe weet je waar hij woont? Nou erg simpel, hij was mijn buurjongen, totaal het tegenovergestelde van mij, populair, knap, goed in sport, het enigste wat we gemeen hadden was dat we allebei rookten en dat we in dezelfde straat wonen.

Thuis vertelde ik wat er was gebeurd en dat ik maar even langs ging, ik nam het soort van cadeautje mee en belde maar aan met de grootste neplach die er bestond. De jongen deed open en hij word steeds leuker elke keer als ik hem zie, maarja dat ga ik niet zeggen. Na een beetje gestotter kwam er dan toch 'sorry' uit mijn mond. De jongen moest lachen en zei "kom binnen". Uh wil die nou een wild vreemde in zijn huis" wat ik perongeluk hardop zei. Hij begon te lachen 'je bent geen wild vreemde, je bent mijn buurmeisje Romey en je weet wie ik ben toch?' Het enigste wat ik kon zeggen was; 'Jaaja je bent Zayn', en ik liep naar binnen.

Ik liep naar de huiskamer waar niemand zat dus ik ging maar zitten.
'Moet je wat drinken?' Nee, dankje. Zayn het spijt me van je arm echt het was niet de bedoeling, eigenlijk wou ik nog wat zeggen maar hij onderbrak me met alleen 'het is al goed, kan iedereen overkomen' Ik pakte een stift uit mijn zak en mijn sigaretten. Hier heb je een stift, kunnen mensen erop schrijven als je wil? 'Is goed schrijf er maar op, en zullen we daarna even roken? Het moet alleen wel buiten, nieuw idee van mijn ouders..' Is goed. Ik schreef wat op zijn arm en liep hem achterna naar de tuin. Ik moest mijn sigaret nog aannsteken maar ik trilde al van de kou. Ik zag dat Zayn naar me keek en dat ik kippenvel kreeg. Hij deed zijn vest met een beetje moeite uit en legde die over mij heen. 'Bedankt' zei ik maar in mijn gedachte zei ik: Oh mijn god, ik heb gewoon zijn vest, zo lekker warm en hij ruikt zo lekker.