9 - Try out.

Het gras ruikt heerlijk, besef ik net. Ik ben gevallen in het midden van het veld, op mijn gezicht. Gelukkig, is het enkel nog maar training én ziet niemand me falen. Buiten mijn team genoten. Ik kijk op van mijn 'plaats' in het gras om te kijken waar de bal zich begeeft, zodat ik niet weer een stommiteit bega.
Ik hoor hoe Louis:"Liam!" roept, om een pas van hem te ontvangen. Het is een veilige afstand dus ik sta al vast recht, maar voor ik het weet lig ik er weer. De pas die naar Louis was bedoelt, was de verkeerde kant op gevlogen en had me in mijn maag geraakt.
Ik snap niet hoe dat gebeurt kan zijn, ik zat er héél ver vanaf.
De andere twee jongens zitten al aan de zijlijn, me nu vast uit te lachen omdat ik hier zowat zit te creperen van de pijn, maar ik snap het wel. Ik zou hetzelfde reageren als Harry hier zo zou liggen, in eerste instantie dan toch.
Liam komt naar me toe, met een boek vol verontschuldigingen klaar. "Sorry, Ik doe je vandaag écht geen goed, he?" mompelt hij, ik zeg hem dat het wel gaat.
"Je moet je niet zo'n zorgen maken. Hij's een vechter!" zegt Louis stoer, hij geeft me een klopje op mijn schouder en begint weer te rennen, de coach had daar immers om gevraagd.
Al snel zijn we allemaal rondjes rond het aan het lopen en loopt Liam nu naast me. Nu was hij duidelijk van plan een serieuzer onderwerp aan te kaarten.
Je on het zien aan zijn gefronste wenkbrauwen en bezorgde blik in zijn ogen. Ik houdt niet van zulke praatjes, ze maken me altijd op één of andere manier belachelijk.
"Loria?" vraagt hij kort, er was niet meer uitleg voor nodig. Nu was de vernedering al begonnen. Ik kijk al snel weg en naar mijn schoenen die door het gras sloffen. "Oh.. zij." zeg ik kort, niet écht antwoordend op een niet écht bestaande vraag.
"Je vriendinnetje?" pusht hij nog eens, ik versnel mijn loopje in de hoop hem af te schudden, maar weet natuurlijk dat dat nooit zou lukken.
"Ja.. én?" houd ik mezelf voor de domme, ik heb echt geen zin om hier over te praten. Ik hoor een zucht van Liam. "Doe even normaal, Niall. Je ziet van ver dat dat geen liefde is." zegt hij nu eerder bot, grof en brutaal. Ik wil terug bijten, maar wat er tussen hem en Danielle speelt, daar heb ik geen opmerkingen over. Enkel kan ik hem kwaad aan kijken. "Wat dan nog?" rol ik met mijn ogen, hij moet niet zo'n belachelijke opmerkingen maken. "Ik en Loria zijn perfect gelukkig samen." lieg ik, overduidelijk sarcastisch, maar dat waren mijn laatste woorden van het gesprek. Ik sprint naar Louis om naast hem te gaan lopen, om stiekem van Liam af te zijn. Hij geeft me de kriebels.
"Heej Louis!" lach ik enthousiast, maar hij is niet dom, hij heeft wel door van wat ik vlucht. Hij kijkt over zijn schouder naar Liam, die ons probeert in te halen.
"Niall, waar ben je in godsnaam mee bezig?" blaast hij duidelijk geïrriteerd. Ik rol mijn ogen gewoon naar hem terug en loop naar de coach om te vragen of ik even wat water mocht gaan drinken.
Hij stemt toe en ik loop naar Harry en Zayn.
"Spanning op het veld!" grijnst Harry, die me een flesje geeft. Ik heb het gevoel dat mijn ogen elk moment uit mijn kassen gaan rollen, als ik er nog veel mee ga moeten rollen.
"Klein meningsverschil." zeg ik schouderophalend. Ik neem het flesje aan en drink een flinke teug.
"Liefde als je het mij vraagt?" merkt Zayn sarcastisch op, ik proest de inhoudt van mijn mond uit en over hen heen, waren ze gek geworden? Wilt iedereen me gewoon de grond in boren voor de eerste wedstrijd van het seizoen?