~Michelle Cullen.

Ik kijk hoe Carlisle zijn mobiel op hangt. "Wat is er?" vraag ik. "Hm, een wolf is gewond geraakt bij een gevecht waarschijnlijk." Ik haal mijn wenkbrauwen op. "Lekker duidelijk?" "Ja, ze deden nogal vaag. Maar ik ga er heen," Carlisle staat op. "Mag ik mee? Ik verveel me!" Carlisle kijkt me zuchtend aan. "Goed, maar alleen omdat er geen tijd is om te discussiëren, en je gedraagt je!" Ik knik blij en huppel achter Carlisle aan. Eenmaal in het bos beginnen we op vampiersnelheid te rennen. Na een paar seconde staan we voor Blacks huis. "Hier?" vraag ik en Carlisle knikt. We lopen naar binnen en meteen ruik ik een natte hond- geur. "Gatver," mompel ik stilletjes. Binnen is het druk. Een meisje met lang zwart haar ligt met gesloten ogen op een bank, terwijl haar hoofd nogal aan het bloeden is. Drie jongens staan om haar heen en nog een jongen die veel op haar lijkt zit in een stoel. "Ah, daar ben je, en je hebt iemand meegebracht, zie ik?" Een oude man in een rolstoel komt binnengerold. "Michelle Cullen," zeg ik snel. Ik ga tegen een muur aan staan terwijl Carlisle zijn dokterspulletjes tevoorschijn haalt. "Dus," zegt de jongen waar ik vandaag mee had gepraat. "Dus," herhaal ik hem. "Wat is er eigenlijk gebeurd?" Jared word rood. "We hadden verloren van een stelletje vampiers," mompelt hij zachtjes. Ik onderdruk een lachkick. "Hm, dus jullie zijn toch niet zo goed als jullie zeggen." Ik grijns uitdagend. "Jawel, maar hun waren met z'n drieën!" verdedigt Jared zich. "En jullie?" Weer kleurt hij rood en hij mompelt: "Vier." Nu kan ik mijn lach niet meer inhouden. "Michelle, als je niet serieus kunt doen ga je maar naar huis," Carlisle kijkt me geïrriteerd aan. "Sorry, ik ga al," grijns ik. Ik loop het huisje uit en merk dat ik gevolgd wordt door iemand. Ik draai me om. De jongen die zoveel op het meisje leek, volgens mij Jacob Black, blijft stil staan. "Sorry, ik moest daar gewoon weg." Ik knik begrijpend en ga op een steen zitten. "Hoezo dan?" "Ik heb net gehoord gekregen wat er allemaal speelt," mompelt hij. "Wist je dat nog niet?" Hij schudt zijn hoofd. "Nee, ze hebben het de hele tijd verzwegen." Zijn blik wordt duisterder. Ik kijk hem rustig aan. Zijn lange haren zwieren met de wind mee, eigenlijk best wel raar. Lange haren bij een jongen. Hallo, we leven in 2011! Maar goed, back to the point. "Ga je mee zwemmen?" vraag ik dan vrolijk. Hij kijkt me verbaasd aan. "Ik vind het goed, maar wat denk je van klifduiken?" Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Dat méén je niet? Gaaf!" We springen op en rennen naar de klif. "Hm, dit is niet echt hoog, of wel?" Jake begint te grijnzen. "We kunnen hoger, maar das wel eng voor een meisje." "Dude, ik ben een vampier. Ik kan alles!" Hij begint te lachen. "Dus, kun je dan ook supersnel rennen?" Ik knik trots. "Klim maar op mijn rug!" Hij schudt zijn hoofd. "Dan plet ik je," zegt hij. Ik begin nu te lachen. "Goed, dan lopen we wel." Hij knikt en we lopen naar de hoogste klif. Jake kijkt nu best wel benauwd. "Dames gaan voor," zegt hij lachend. Ik kijk hem spottend aan en neem een aanloop. De sprong is natuurlijk sierlijk, daarvoor ben ik een vampier, en ik strek mijn armen. Eenmaal in het water kijk ik om me heen. Het was echt een heerlijk gevoel. Als ik boven ben zie ik hoe Jake nog het water in raakt. Ik begin te juichen en lachend lopen we het water uit. "Ik moet nu naar huis, ik ben eigenlijk al over de scheef gegaan, dit is Quileute-grond. Sorry," ik geef hem een kusje op zijn wang. Hij kleurt rood en kijkt me aan. "Hoe bedoel je?" Ik knijp mijn haren uit. "We hebben een grens, wij Cullens mogen niet in La Push komen en de wolven mogen niet langs een bepaalde plek. Carlisle gaat me vermoorden." Hij knikt onbegrijpelijk. "Oké, goede uitleg. Maar ga dan maar gauw. Ik spreek je nog wel?" Ik knik en sta op. "Wens je zus sterkte voor me," zeg ik nog en dan flits ik naar huis.