Chapter 16.

Athan

Heel voorzichtig duwde ik haar om en pakte behoedzaam haar toverstok. Er bestonden geen spreuken om iemand te genezen, daar had je drankjes en elixirs voor nodig.
"Wingardium Leviosa," mompelde ik. Mijn tweelingzus werd de lucht in getild en ik zuchtte van opluchting. Ik had ook gewoon mijn eigen kracht kunnen gebruiken, maar Cat had gelijk gehad; als we wilden dat iedere Duistere tovenaar wist waar we waren, moesten we onze krachten vooral blijven gebruiken. Ik liep langzaam in de richting van het kasteel, angstvallig het bloed van Cat proberend te ontwijken. Toen ik even niet oplette, landde er een enkele druppel op mijn voet en ik schreeuwde het uit. Met alleen alle wilskracht die ik in me had, wist ik Cat omhoog te houden. Zelf zakte ik neer, ongewilde tranen van pijn vielen uit mijn ogen. De pijn zelf viel niet te beschrijven.
Ik had ooit geprobeerd het uit te leggen aan een normale sterveling; denk aan de ergste pijn die je ooit gevoeld hebt en vermenigvuldig hem dan met honderd. Misschien kom je dan in de buurt.

"He, wat doe je hier nog? Ik lijk je wel overal tegen te komen, zelfs - What the ..."
Een bekende stem drong tot me door. Het was niet waar.
"Jezus!" Een gedaante sprintte langs me heen. Vaag zag ik hoe Draco Malfoy Cat opving voor ze de grond raakte.