Chapter 15.

Catharina

Athan deed zijn ogen open na enkele minuten en wees met zijn duim over zijn schouder heen. “Die kant op.”

De trein die naast ons stond, schommelde even heen en weer en begon toen te rijden, waardoor ik even afgeleid was. Mijn broer knipte met zijn vingers en lachte toen ik verstoord naar hem keek. “Kom op, kleintje.”
Ik liep zo normaal mogelijk naar hem toe en gaf hem toen plotseling een trap tegen zijn schenen. Zonder erbij na te denken, duwde hij me weg met allebei zijn handen, ook die waar bloed op zat.
Verbaasd en niet begrijpend registreerde ik de ijzige pijn die door mijn lichaam heen schoot en de zwarte vlekken die opeens voor mijn ogen dansten. Ik hoorde Athan in de verte roepen en zag zijn benen in mijn gezichtsveld. Blijkbaar was ik op mijn knieën gezakt. Ik probeerde nog vast te blijven houden aan de helderheid, maar liet toen met een zucht los.



Athan


Mijn ogen werden groot van ontzetting toen Catharina met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht op haar knieën zakte. Ik kon de plek zien waar ik haar had aangeraakt; haar eigen bloed kleurde haar trui rood.
Ik rende naar haar toe en wilde haar oppakken om naar het kasteel te rennen, maar kwam net vóór haar tot stilstand. Mijn zus verloor het bewustzijn en haar ogen vielen dicht.
Met een wanhopige blik staarde ik naar haar bloed. Ik kon het niet aanraken, ik kon haar niet helpen! De rode vloeistof verspreidde zich verder en verder, totdat er een redelijke plas onder haar lag. Ik schreeuwde het uit, van pure machteloosheid.
Wat moest ik doen?
Ik graaide naar mijn toverstok, die ik altijd in mijn achterzak hield, en greep tot mijn woede in de lucht. Geen stok. Die was er vast uitgevallen tijdens mijn avontuur op de trein. Ik voelde hoe een traan van woede over mijn wang sijpelde. De toverstok van Cat!
Ik knielde neer bij mijn zus, streek voorzichtig over haar gezicht, waar geen bloed zat, en probeerde haar toen op haar buik te draaien. Ze lag op haar zij, opgekruld op de manier waarop ze ook altijd sliep.
Maar de misselijkmakende gedachte dat Cat niet sliep, deed mijn maag omdraaien.