A ranger/traitor 31

Will stapte flink door en Miko moest moeite doen om hem bij te kunnen houden. Af en toe stopte zijn leraar om hem sporen te laten lezen of vroeg hij welk vogelgeluid er te horen was. Ze waren toch al zeker een uur onderweg toen Will zonder aanwijsbare reden bleef staan.
“En welk dier hoor je nu?” Miko luisterde gespannen.
“Een merel.”
“En verder?” In de verte was er inderdaad nog iets te horen, maar Miko kon het niet onmiddellijk thuisbrengen een vogel was het zeker niet. Plots hoorde hij onmiskenbaar gehinnik.
“Een paard!”
“Inderdaad wat weet je verder nog?” Nu Miko wist wat het was, kon hij ook de andere geluiden thuisbrengen.
“Het zijn er meerdere, maar ik hoor geen mensen en ze komen ook niet dichterbij.”
“Dan zullen we maar naar hen toe moeten gaan zeker”, grijnsde Will.

“Ah, daar als we daar onze die jagersman Will niet hebben”, werden ze begroet door een klein vies oud mannetje. Miko zette onwillekeurig een stap achteruit.
“En wie mag dat schuchtere veulen wel niet wezen?”
“Miko, mijn leerling”, antwoordde Will, “Miko, dit is oude Bob.”
“Ik had het kunnen weten. Hij is net zo klein en mager als jij toen je hier voor de eerste keer stond. En zeg eens grijze jager in wording, kun je al wat van die jagertrucjes?”
“Hij zal nog héél erg veel moeten oefenen,” zei Will. Oude Bob lachte kakelend.
“Jullie jagers kunnen ook nooit eens gewoon ja zeggen.”
“Er is toch nog een ding dat hij moet leren, anders hadden we hier niet gestaan,” lachte Will
“Ja natuurlijk, al die jonge veulentjes moeten vroeg of laat langs oude Bob. Ja ja, alle jagers hebben les gehad van oude Bob en dan gaan ze allemaal heldendaden verrichten, maar niemand die de naam van oude Bob kent. Terwijl ik toch al sinds Halt hier aan kwam draven…”
“Zo is het wel goed Bob”, onderbrak Will hem, “We weten dat je onmisbaar bent voor het corps en daarom houden we dat ook geheim, voor je het weet komt hier een of andere rijke baron je wegkopen om te werken met zijn strijdrossen.” Oude Bob haalde snuivend zijn neus op.
“Ik tussen die trage, domme beesten? Die zijn alleen goed om mee te pronken. Nee nee, geef mij maar de jagerspaarden die hebben tenminste nog wat verstand tussen hun oren en zakken niet na een paar uurtjes kalme draf door hun benen.”