In love again

Na een paar minuten durfde ik de stilte te verbreken.'Kom binnen.'zei ik.'Bedank'.Zijn anders zo mooie stem klonk ijskoud.Ik ging opzij zodat hij binnen kon komen.Toen hij de hal instapte trok hij zijn wenkbrauwen op van verbazing.Ik moest toegeven dat de hal van Jane erg groot was.Maar ik was er dan ook aan gewend.Het was nog altijd onaangenaam stil.'Waar wil je praten?'vroeg ik nerveus.'Kan het in je kamer'?
'Tuurlijk.Ga maar ik kom er zo aan.Tweede deur links'.Ik ging naar de keuken om twee glazen cola te halen.Nadat ik had ingeschonken liep ik met trillende handen naar boven waardoor er bijna cola lag op Jane's tapijt.Ik ging zenuwachtig naar Jack toe.Hij zat op het bed en deed alsof hij thuis was.Ik gaf hem het glas.Hij keek naar me alsof hij alles was vergeten.Terwijl ik zoveel spijt had.Het verbaasde me dat hij me nog in m'n ogen kon kijken.Ik zou het niet kunnen en keek ook nu naar mijn schoenen.'Kijk eens naar me'zei hij met een lieve stem.
'Je hebt nog heel je leven de tijd om te kijken hoe mooi je schoenen wel niet zijn'.Ik glimlachte onzeker maar richte me weer op Jack waardoor ik weer verrast werd dat zijn ogen blonken.Er lag zelfs een zweem van een glimlach om zijn lippen.
'Zo ken ik mijn Jack weer'dacht ik bij mezelf.
'Ik wil je eigenlijk maar één vraag stellen' zei hij.
O,nee daar komt het.'Ben je met Jasper'?Daar kon ik moeilijk een eerlijk antwoord op geven.Ik had duidelijk gevoelens voor hem maar hij was niet echt mijn vriendje.Ik besloot mijn laatste gedachte te zeggen.
'Nee,ik ben niet samen met Jasper'.'Dan heb ik nog een tweede vraag voor je'.'Je zei dat je er maar één had'zei ik zachtjes.
Hij luisterde niet maar kwam alleen maar heel dicht bij me zitten.
Hij ging met zijn lippen naar wang,alsof hij me wilde kussen.
Nadat hij me inderdaad een klein kusje op mijn wang had gegeven ging hij verder naar mijn oor.'Hou je nog van me'fluisterde hij.
Ik kreeg kippenvel in m'n nek toen hij het zei.Om één of andere reden had ik het goevoel dat Jane aan de deur stond.'Wees even heel stil'
zei ik zacht tegen Jack.Ik sloop naar de deur en trok hem in één ruk open.Mijn vermoeden werd bevestigd.Jane stond voor de deur.
Kende hij dan echt geen grenzen?'Jane...'zei ik beschuldigend.
'Ik...eeuuh...ik ga al weg'.Toen hij naar me keek alsof hij dat helemaal niet van plan was hield ik mijn hoofd schuin en keek hem aan alsof ik wou dat ik een stroomstok had net zoals Rachel toen hij ontvoerd was.Hij droop af.Zodra hij uit het zicht was barste ik in lachen uit.Ik draaide me om zag dat Jack aan aan het grinnikken was.
Ik ging terug naast hem zitten.Nog dichter dat hij net bij mij zat.
'Ik ben nooit gestopt met van je te houden'fluisterde ik.
Hij drukte zijn lippen zacht op de mijne.Nadat onze kus overging in een tongzoen en die ook steeds heviger werd duwde ik hem van me af.
Hij keek me begrijpend aan.Maar ook enigzins teleurgesteld.
Ik kuste hem nog heel even.'Niet hier en niet nu'zei ik.
'Oke'.Hij sloeg zijn armen om me heen.Even later stond hij aan de deur.
'Fijn met je gepraat te hebben'zei hij.'Vind ik ook'antwoorde ik glimlachend.Nadat hij weg was deed ik de deur dicht en ging terug naar Jane.'Jij kent echt geen grenzen hé'zei ik verwijtend.
Hij haalde zijn schouders op en deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was dat hij me zo nodig moest contrleren.
'Soms kan ik je echt niet uitstaan'zei ik geïriteerd.
'Weet ik'antwoorde hij onverschillig.Ik ging er niet verder op in,
wetend dat ik toch nooit van hem zou kunnen winnen.