8 - Try out.

Na de rest van de avond te hebben gewerkt aan het groepswerk, was het eindelijk tijd om te gaan slapen, maar ik besloot eerst toch nog maar wat op mijn gitaar te tokkelen.
Ik speelde liedjes als "A-Team" van Ed Sheeran en "I Love You" van Avril Lavigne, twee van mijn favorieten op dit moment, omdat ik ze nog maar net heb geleerd.
Maar dat was allemaal die avond en nu is nu. De school hangt vol spandoeken en posters, Cheerleaders peppen al heel de dag iedereen op en allemaal om een reden waar ik, Liam en Louis vrij veel mee te maken hadden. Ik zet me aan de ronde tafel in de refter en de andere 4 jongens komen er ook bij zitten.
"Denk je niet dat dit er een beetje over gaat?" Vraagt Harry, zich storend aan de hoeveelheid aan spandoeken en blij gegiechel dat om hem hem circuleerde. Ik en Louis halen onze schouders op. "Misschien een beetje." mompel ik onder mijn adem, ik voel een pom-pon langs mijn nek strijken en een kus op mijn wang. "Lieverd, je gaat het helemaal goed doen vanavond." zegt Loria enthousiast. Ik knik en zeg dat 'k dat ook hoop, maar ik zie in haar blik dat ik het goed móét doen vanavond. Liam lacht verontschuldigend naar me, alsof hij het erg vindt dat'k met Loria zou zijn. Danielle had zich naast hem neer gevleid. "Het komt wel goed" verzekerd deze, ik knik. Danielle was altijd steunend geweest tegenover Liam en zijn vrienden, waaronder ik natuurlijk.
Louis is even weg gegaan om drinken te halen, zei hij. Dus, hij laat hij me helemaal alleen achter bij één: een vleiend koppeltje én twee: Loria. Ze plakt nu bijna letterlijk tegen me aan en ik heb het gevoel dat ik op de grens zit van 'eens een hartig woordje met haar praten' of niet.
Louis komt enthousiast terug gerend en zet zich bruusk naast me neer, waardoor zijn drankje over mijn polo heen komt gedruppeld. Loria neemt meteen een halve meter afstand, bang om zelf 'bevuild' te geraken. Liam's oog valt net op dat moment op me, hij spert zijn ogen op, met kleine pupillen. "Louis!" zegt hij op vaderlijke toon, "Wat heb je nu weer gedaan?" hij zucht luid en neemt een servetje van op zijn dienblad om de druppels van de witte polo af te deppen.
Zijn aanraking geeft me een misselijk makend gevoel. Hij dept haastig en snel op alle druppeltjes op mijn polo en kijkt me bezorgd aan. "Hopelijk krijgen we het er nog uit." zucht hij, nu eerder moederlijk. Louis kijkt hem verdwaasd aan, "waar slaagt dit nu weer op?" vraagt hij, zonder het door te hebben, luid op. Normaal zou Liam nooit zo flippen, waarom nu opeens wel? Ik trek één van mijn wenkbrauwen naar hem op en verzeker hem dat het wel gaat, dat er nog meer witte polo's op de wereld zijn en dit geen ramp is.
Loria was ondertussen al weer opgestaan om bij haar 'meiden' te gaan zitten. Ze drukt een afstandelijke kus op mijn wang en verzekerd me te zien na school, nog voor de wedstrijd.
Fijn, nu kijk ik daar ook al niet meer naar uit. Ik rol mijn ogen en besluit al maar eens naar het sportveld te trekken om me voor te gaan bereiden op een zware training en wedstrijd vanavond.