Foute Liefde: Hoofdstuk 1

Hfd 1: De eerste schooldag.

Het is dinsdagochtend. De eerste dag dat ik naar school gaat. ik denk er al de hele tijd aan. Straks loop ik naar het verkeerde lokaal, of misschien stelt ik de verkeerde vragen, maar nog het ergste: straks maak ik helemaal geen vrienden, of misschien…
Stop! Zo moet ik niet gaan denken, straks gaat alles wel goed.
En zit ik om niks te piekeren.
Ik hoef alleen maar rustig en kalm te blijven, dan is er verder niets aan de hand. Even blijft ze rustig in haar bed liggen, met haar ogen gesloten. Telkens krijgt ze weer het beeld in haar hoofd van wat er zou kunnen gebeuren. Ze probeert het allemaal maar even met rust te laten. Dan kijkt ze op haar wekker. Shit!, kom ik weer een kwartier te laat uit bed, door die stomme rot-school. Snel stap ik uit bed, en doe mijn kleren aan. Dan ruik ik de enorme stinkende verflucht om me heen. Gatver! Dat stomme verhuizen ook. Ik doe mijn raam op een kier open, en ren naar de badkamer. Daar staat Kimberly haar haar te doen.
Ik doe net of ik haar niet zie, en pakt mijn tandenborstel. Op dit moment heb ik echt geen zin in een gesprek met haar zus, na wat ze me gister heeft geflikt. Snel poets ik door. Kimberly legt nadat ze klaar is met haar haar, de borstel in het badkamerkastje, en loopt de badkamer uit. Niet te geloven! , ze loopt gewoon als een blind paard langs me heen. Het is toch niet zoveel moeite om even snel sorry te zeggen over gisteravond. Maar nee hoor, mevrouw is zeker sacherijnig. Ik spuug boos mijn tandpasta uit, en loopt naar beneden.
Mevrouw Voort is in de keuken een eitje aan het bakken.
‘Lieverd, wil jij ook nog een eitje?’
‘Nee hoor, bedankt maar ik moet opschieten. Ik moest al lang vertrekken naar school’.
‘Oke, als je maar voorzichtig doet, je weet nooit wat voor gekken je aanrijden’.
Mam ook altijd met haar bezorgde gedoe. Ik loop naar de schuur. Daar liggen bergen met verhuisdozen.
‘Oh ja dat is ook zo…hier lagen al die dozen’. Met een rothumeur pak ik me fiets en rijd naar school.
Eenmaal bij school aangekomen, zet ik mijn fiets in de fietsenstalling. Ik kijk op me horloge. Gelukkig, nog 4 minuten voor de bel. Met een zware boekentas loop ik naar mijn locker. Gelukkig had mam voordat ik naar school ging, nog even kunnen bellen voor een locker. Hoef ik tenminste niet de hele tijd te blijven sjouwen met die zware boeken. Nadat ik bij mijn locker ben geweest, kijk ik nogmaals naar mijn horloge.
Als ik snel ben kan ik nog even naar de wc.
Net als ze uit de wc komt, gaat de bel. Snel doet Melanie haar schooltas open en pakt haar rooster. Uhm…lokaal..ik loop met mijn vingers langs de dagen. Donderdag..Vrijdag..Maandag…Dinsdag! Uhm…lokaal 101, die moet ik hebben. Ik kijk om me heen. 005, 008, 010, 011. Waar is lokaal 101? Ik ren naar de conciërge. Ik moet wachten.
Schiet nou op, ik moet naar me les.
‘Ja?’ Zegt de conciërge. ‘Weet u misschien waar lokaal 101 zit?’, zeg ik nogal haastig. ‘Natuurlijk weet ik dat, lacht de conciërge. Ik werk hier al bijna 9 jaar’
Ik heb nou ff geen zin in je grapjes. Maar zonder mijn verveling te laten merken, loopt ik achter de conciërge aan. ‘Hier is het’, zegt hij beleefd. ‘Dankuwel’
Ik loop het lokaal in. Gelukkig, ik ben niet te laat. ik kijk door de klas. Een paar leerlingen zitten op de tafels. Inclusief een meisje met lang-style-blond haar.
Ik bekijkt het meisje. Ze ziet de mooie blauwe ogen, met haar witte lach. Dan hoort ze een luide stem achter zich. Ik schrik er gewoon van.
‘He! Gaan jullie is heel gauw op je normale stoel zitten’, zegt mevrouw van List. Nadat de kinderen zitten, begint mevrouw van List te praten. “Ik wil jullie graag voorstellen aan je nieuwe klasgenoot Melanie, ze is een maand geleden naar Nederland gekomen vanuit Spanje, en zit hier nu bij ons in de klas’’ zegt ze vriendelijk.
Zachtjes zegt mevrouw van List tegen mij: ‘vertel maar iets over jezelf’. Een paar meisjes in de klas zitten zachtjes te fluisteren.
Met een slik in mijn keel begin ik rustig te praten. “ Uhm..ik ben Melanie, en ik..ik merk dat ik stotter…en ik kom uit Spanje. Mijn ouders, en mijn zus en ik, zijn hier net komen wonen. Maar ik woonde vroeger ook in Nederland en…Ze word onderbroken. ‘Wat zegt ze?!’ Roept een jongen luid in de klas. ‘Ja, ik kan het ook niet verstaan’, roept een ander meisje uit de klas. Ik voel dat ik een beetje bang word, en begin opnieuw iets harder te praten. “en daarom zit ik hier nu in de klas” sluit ik mijn verhaal.
Wat verlegen kijk ik om me heen. “Oke, zegt mevrouw List. Jullie weten nou wie ze is. Ze is hier pas net komen wonen, dus misschien weet ze nog niet helemaal hoe het hier allemaal werkt. Dus doe een beetje rustig aan, en wees zo vriendelijk om haar soms te begeleiden. Oke, let’s start now”.
“Melanie wil jij beginnen met de eerste paar regels die op het blad staan voor te lezen?”, Vraagt mevrouw van List.
Ik pak het blad dat voor me ligt en begin met voorlezen: “When thiiee strannnge tolking about thie gaiy”. Dan beginnen een paar mensen uit de klas keihard te lachen. “Hahahah! Wat zei ze nou?! Tolking? thie gaiy?”
Dan begint de rest ook mee te lachen. Ik voel dat ik steeds onzekerder word, en voel een traan langs mijn wang lopen. Waarom moet dat nou precies mij gebeuren!
Mevrouw List grijpt in, en gaat langzamerhand weer verder met de les. Dan gaat de bel. De leerlingen pakken hun tassen in en lopen de klas uit. Sommige zeggen nog zachtjes: “strannnge, tolking haha”.
Ik doe net of ik het niet hoor. Maar van binnen voel ik me ellendig.
Zal ze naar huis gaan? Of zal ze nog even blijven?
Maar als ze straks naar huis gaat, denken ze in de klas dat ik misschien een watje is. En dat laat ik me niet zomaar zeggen. Maar wat als ik hier blijf? Dan krijg ik weer van die klojo’s die maar over me blijven praten. En ze mogen mij absoluut niet zien huilen, dat had ik mezelf voorgenomen nooit te doen in het bijzijn van anderen. Even blijf ik staan, maar dan weet ik het.
Ik moet doorzetten, ze kan wel naar huis gaan, maar dan zit ze de hele tijd in haar bed te janken, en wat zullen haar klasgenoten dan wel niet van mij denken?
Ik loop naar mijn locker en pak mijn boeken alvast voor het volgende vak. Ik kijk naar de foto van mijn nicht die ik vanochtend erop had geplakt. Ik wou dat ze hier was. Zij geeft mij altijd advies, en vrolijkt me op in tijden zoals deze. Sommige mensen vinden het raar dat nichtjes beste vriendinnen met elkaar zijn. Maar dat vind ik niet.
“Hallo”. Ik schrik me rot, en kijk snel om. ‘oh sorry dat ik je liet schrikken, het was niet mijn bedoeling’ zegt een meisje met kort bruin haar, en bruine ogen. Haar kledingstyle ziet er nogal ouderwets uit.
Snel antwoord ik wat verlegen terug: ‘oh haaj, ik ben Melanie’
‘Ik ben Julie, ik hoorde dat je uit Spanje kwam, hoe is het daar?’
Ik weet even niks te zeggen. Zou het weer een meisje zijn die haar in de maling wilt nemen? Maar toch antwoord ik terug: “oh erg warm”, en ik lach zachtjes.
Het meisje lacht mee. “Wil je bij mij en mijn vriendinnen zitten, we vinden het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten”. Ik denk na. Ze mag er dan wel niet uitzien maar dit mijn is mijn kans om populair te worden.
En een paar seconde later, zit ik naast Julie bij haar vriendinnen. Ik zeg niet zoveel, maar wat ik zeg gaat er vooral om hoe het in Spanje is.
De bel gaat weer. Wat was ik blij dat er even een meisje was die wel met mij wilde praten. De rest van de kinderen zaten me maar een beetje raar aan te kijken. Waarschijnlijk over dat voorgeval in het eerste uur.
Ik loop maar een beetje achter Julie en haar vriendinnen aan. Onderhand kijk ik rond. Ik zie zoveel klaslokalen. Veel meer dan in Spanje was. En overal zitten leerlingen nog druk met elkaar te praten.
Als ik bij de biologieles ben zie ik allemaal geraamtes van dode dieren. Ik wordt even niet zo goed.
Ik hou van dieren, en kan het bijna niet aanzien, hoe ze hier in glazen kastjes liggen. Ik word een beetje boos. Is dit want ze bedoelen met diervriendelijk behandelen, zoals ze altijd in reclame’s zeggen?
Zal ik het vragen waarom ze daar liggen? Of lijk ik daar weer zo’n sukkel? Toch steek ik mijn vinger op. ‘Mevrouw, waarom liggen hier dieren in de kastjes?’. Mevrouw Selingen antwoord: ‘omdat we daar proefjes mee doen, en daar verbeter je je leerproces ook mee’. Ik word kwaad, en ga er gelijk op in: ‘maar, dat hoeft toch niet met dooie dieren?’. Mevrouw Selingen antwoord: ‘Maar, in jouw land is het toch ook niet altijd even diervriendelijk?’ Dan lacht een jongen en zegt: ‘hahaha, gaat ze er eerst zelf over lullen dat ze het zo zielig vind, terwijl ze in principe het zelf ook eet!’
Ik word weer verdrietig. Ik word alweer vernederd voor de hele klas, de 2de keer al. Want denken die mensen wel niet. Dat je zomaar even iemand voor de lol uit kan lachen? Dat dat niet kwetsend is?
Heel stil, blijf ik op mijn stoel zitten wachten tot de bel gaat. Wanneer de bel gaat loop ik meteen de klas uit richting de conciërge. ‘ik zou graag naar huis willen, ik voel me helemaal niet lekker’. ‘Zijn je ouders thuis?’ Zegt de conciërge. ‘Ja, me moeder in iedergeval wel’. ‘Oke’, zegt de conciërge. Hij schrijft iets op een briefje. ‘Neem dit mee en dan kan je naar huis. Ga maar lekker in je bed liggen hoor meisie’. ‘Oke bedankt’, zeg ik zachtjes. Ik loop naar de kapstok als ik weer een paar jongens hoor praten over de Engelse les. Weer voel ik een traan langs mijn wang lopen. Opeens staat er een meisje voor me. Ik herken haar meteen: het meisje met het lange-style-blonde haar, en die blauwe ogen. ‘Haay’, ik ben Melissa. ‘Melisaatje’, roepen de jongens. ‘Waar blijf je nou?’ ‘Ik kom’, roept ze! Ik zie aan Melissa dat ze mij mijn jas ziet aantrekken.
‘Waar ga je heen?’, vraagt ze.
‘Uh..ik ga naar huis, ik voel me niet zo lekker’. ‘Oh oke. Nou uhmm.. beterschap. Ik dacht dat we misschien een keertje konden afspreken om elkaar beter te leren kennen’.
Ik kan amper geloven wat ze net zei. Het populairste meisje van de school wil mij graag leren kennen. Daar moet je altijd zeker ja op zeggen. In Spanje was het ook zo: als je met een populair meisje vrienden was je ook gelijk vrienden me de hele school. Doen dus! ‘Ja, misschien kan dat wel een keertje’, zeg ik verlegen.
‘Nou, kijk anders maar even, ik zou het begrijpen als je het allemaal nog een beetje eng vind. En luister, je hoeft je niks aan te trekken van die kneuzen die me net riepen, want die vinden het leuk om kinderen te pesten. Dus ik kan ze heus wel bij me houden als je wil’, grinnikt ze. ‘Uhmm…oke’. ‘Mel kom nou!’, Roepen de jongen weer.
‘Oh, ik moet nou echt gaan anders worden ze onrustig’, lacht ze. ‘Nou doeg, en veel beterschap!’ ‘Bedankt’, zegt Melanie terug.






Ik zet als ik thuis ben mijn fiets in de schuur, en loop naar binnen.
‘Heey schat, hoe was je eerste schooldag?’ Vraagt mevrouw Voort.
‘Kut!’ en ik loop gelijk door naar boven. Ik lig op mijn bed en denk na. Wat was dat toch een rotopmerking van de biologieles. Maar die Melissa, die Melissa was best aardig tegen, dat zal ook wel want de jongens lopen als een hondje achter haar, want ze is ook best knap. Wat zou ik vandaag graag even haar willen zijn. Alle jongens die verliefd op je zijn, beste vriendinnen waarmee je lekker kan shoppen elke zaterdagmiddag. Dat zou je eigenlijk van Julie niet kunnen zeggen, want in de les zaten ze alleen maar te leren en ze wilden ook niet praten, want ze moest en zouden goed opletten. Maar wat bedoelde Melissa nou met: ik kan ze heus wel bij me houden? En waarom noemde die jongens haar Melisaatje? En bedoelde ze nou met Mel, Melanie of Melissa?
Ik word helemaal onrustig, over de stomste dingen. Het komt ook allemaal door die jongens.
Zij begonnen te zeggen dat ik niet goed Engels kon praten, en toen moest de rest van de klas natuurlijk ook nog ff meedoen. Mijn dag kon vandaag gewoon niet erger! Dan gaat de deur. ‘Ik hoor van Kim dat jullie gister ruzie hadden’, zegt Meneer Voort. ‘Ook hallo, hoe was het vandaag op school? Klote, oh das nou jammer’, zeg ik alsof ik ook gelijk mijn vader ben die praat. Hij kijkt mij even raar aan, en zegt:
‘Oh sorry helemaal vergeten. Stom, stom, stom’, en hij gaat verder. ‘Maar waarom hadden jij en je zus nou ruzie?’ ‘Verdorie pap!, zeg ik boos. Waarom vraag je niet ff hoe me dag was?’. ‘Omdat ik eerst wil weten waarom jullie ruzie hadden’, antwoord hij.
‘Kim was beneden helemaal overstuur, zegt hij streng. En dat gebeurt niet zomaar’.
‘Omdat dat kreng gister zomaar 5 euro uit me portemonnee jatte’, zegt ze kwaad.
‘En waarom jatte ze’, vraagt vader? ‘Weet ik veel, maar dat mag ze niet zomaar van me pakken.
‘Ik pak toch ook niet zomaar een briefje van 5 euro uit haar portemonnee. Ik spaar er ook voor!’, ze kon het op zijn minst aan me vragen, zegt ze. ‘Oke, oke rustig maar meisje, je hoeft niet zo kwaad te worden, ik wil het alleen maar uitpraten’.
Eigenlijk heb ik helemaal op dit moment geen zin om met mijn vader hierover te praten. Heb ik al een rotdag krijg ik dit!
‘Het was misschien beter geweest om het eerst te vragen waarom ze dat deed, voordat je uit je pan vliegt. Kim is eerlijker dan jij, dus ik geloof niet dat zij dat deed. Zij zei tegen mij dat jij zei dat ze geld mocht lenen, als ze een keer wat nodig had, en dat geloof ik. Dat doen zussen voor elkaar. Zeker in dit gezin’, zegt hij uiterst serieus. ‘Nou word die mooi zeg! Waarom zou ik dat rotkind ooit geld geven. Ook al was ze het laatste mens op aarde, zou ik dat nooit doen’. ‘Ik begrijp zeker dat je dag vervelend was vandaag’, zegt hij.
‘Oh, dat hoorde je blijkbaar nog wel’, zeg ik boos. ‘Je blijft hier maar even een tijdje zitten, tot je sorry zegt. Ik ben dat gezeur van jou spuugzat! Je denkt hier alles maar te mogen, maar er zijn grenzen. Heeft je moeder je hier eigenlijk al op aangesproken?’
‘Nee’.
‘Dat dacht ik al. Maar ik ga het er met haar over hebben.
Ik vraag gewoon rustig iets uit te praten, maar je tettert er zo doorheen!
Met Kimberly gaat dat gelukkig altijd een stuk makkelijker. Was je maar een beetje zoals haar’, hoor ik hem zacht zeggen.
Opnieuw slaat zijn boze toon aan.
‘Dus je gaat maar even in je kamer afkoelen. En je komt niet eerder naar beneden voordat het je spijt, hoor je me?!’ En haar vader gaat weg. Ik moet huilen. Hij geeft altijd haar gelijk, altijd!
Wat er gister echt was gebeurd wil hij niet horen. Hij neemt het alleen voor Kim op, omdat ze nooit te laat thuis komt, of omdat ze nooit liegt.
Vind je het gek?! Dat kind doet bijna niks. Die blijft alleen maar rustig bij mam en pap zitten.
En uitgaan, doet ze al helemaal niet. En dan wil hij dat ik net zoals haar ben? Ja, dag! De hele dag zeker niks doen. Gelukkig heb ik mijn moeder nog. Die heeft wel in de gaten dat Kim onderhand sneaky doet, en als ze bij pap is heel zielig. Wat is het toch een achterbaks kind!
Zonder mijn pyjama aan te trekken, en me tanden te poetsen, ga ik in bed liggen. Ik heb het even helemaal gehad!
Ze denkt nog even na over het gesprek met haar vader.
Zal ik toch maar naar beneden gaan om sorry te zeggen? Dan ben ik gelijk van dit gezeur af. Maar dan bedenk ik me dat Kim dan alleen maar haar zin zou krijgen. En dat gaat dus niet gebeuren.
Ik zet mijn wekker met tegenzin op de juiste tijd voor morgenochtend, en doe mijn nachtlampje uit. Maar slapen lukt niet.
Ik moet telkens aan het gesprek denken met papa. Ik heb ook zovaak ruzie met hem. En die keren dat ik ruzie heb, is Kimberly erbij betrokken. Het zou bijzonder wezen als ze er niet bij betrokken was. Was het maar een keer zo.
Dan kon pap niet de hele tijd voor Kim opkomen. Maar helaas is dat nog nooit gebeurd. Eigenlijk zou ik nu zo graag een tijdje bij Manuela willen zijn. Even lekker bijkletsen met me beste vriendin. Wat was het erg zeg, toen ik naar Spanje moest. Bij het afscheid moesten we allebei huilen, omdat we dachten dat we elkaar nooit meer zouden zien. Maar gelukkig woon in nu weer in Nederland. Maar dan wel helemaal in Overijssel. En zij in Noord-Holland. We hebben nog geluk dat we nichtjes zijn, anders was onze vriendschap al snel verloren gegaan.
Opnieuw probeer ik in slaap te komen, maar het lukt alweer niet. Ik ga wel even achter de computer, want slapen lukt toch niet.
Ik log in op mylife.nl en ga naar mijn blog. Daarna begin ik te typen.

BAD-SCHOOLDAG
Het kon gewoon niet erger! Zo’n rot dag meegemaakt. Ik werd gewoon uitgelachen door een groepje jongens omdat ik niet goed Engels kon spreken. Gelukkig kwam er net toen ik naar huis wilde een populair meisje naar me toe die wel een keer met me wilde afspreken. Ja zei ik natuurlijk! Toen was net mijn bui weer wat beter, komt me vader weer bij me zijken over dat me zus zo overstuur was over onze ruzie. En natuurlijk koos die haar kant. Julie(das trouwens ook wel een minder populair aardig meisje, die ik ook op school had ontmoet)belde me na mijn ruzie met pap om te vertellen hoe hier de regels op school zijn. Zoiets als: meneer Lamstra(idd, domme naam) accepteert het niet als je kauwgom eet in de klas. En zo ging ze maar door over wat niet en wel mag op school. (het is nogal een braaf meisje) Ook ging ze zeggen wie er best wel bij mij pasten als vrienden en wie niet. Ik dacht in het begin effe OMG! Toen zei ze nog dat het goed was als ik elke dag in de pauze bij haar kwam zitten. Maar dat wil ik helemaal niet, omdat ze alleen maar over leren praten, en ook omdat ik anders zo’n nurd lijk. WAT MOET IK DOEN?

Geplaatst door: MeMelanielove
02.45

Bad-SCHOOLDAG---Reacties:0