*23*

Een ijselijk hoge gil klinkt mijn gehoorgangen binnen, dreunen naar mijn hersenen die me in volle vaart omhoog laten springen. Met geschrokken ogen kijk ik de kamer door. Liam en Harry zijn ook net overeind gekomen en kijken elkaar raar aan. 'Er gaat iets niet goed', is Harry zijn conclusie. Ik heb de neiging om een opmerking te maken, maar slik die weer in en ren naar beneden. Niall doet net de woonkamer deur dicht en staat mijn grote ogen van schrik me aan te kijken. 'Help', piept hij hoog. 'Wat is er Niall?' vraag ik rustig. 'Daar... Eten... Binnen...' Ik geef hem een klap in zijn gezicht, waardoor hij verontwaardigt met zijn ogen knippert. 'Sorry', reageer ik direct. 'Het geeft niet', zegt Niall en even is hij vergeten waarom hij zo bang was, maar als er een hard gegrom vanuit de woonkamer klinkt, slaat de paniek weer bij hem toe. 'Er zit daar een... een...' Hij begint te hyperventilleren, maar wordt weer rustig gemaakt door Liam. 'What the fack was dat?' zegt Zayn die net samen met Louis de trap komt afstormen. 'Dat probeerde Niall te zeggen', zeg ik. 'Wat was dat?' vraagt Zayn nu aan Niall. 'B-beer', stottert hij. Onze ogen worden allemaal groot en onze blikken schieten naar elkaar. 'Een beer?' vraagt Harry ongelovig. 'Ja, hij is-s het eten aan-n het-t opeten', stottert Niall verder. Even staat iedereen sprakeloos stil, zelfs Liam. Dit keer is het Louis die als eerste een oplossing heeft. 'Waar is die beer?' is zijn eerste vraag. 'Keu-keuken', stottert Niall nog steeds in shock. 'We moeten hem weglokken, uit huis, anders hebben we geen eten meer', zegt Louis. Normaal zouden we allemaal instemmend knikken, nu kijken we echter alleen maar voor ons uit en proberen we Louis zijn blik te ontwijken. 'Kom op jongens. Ik wel ga wel kijken', zegt Louis. Hij loop naar de deur en opent die zonder aarzelen. Voor een paar seconde is hij weg, maar dan komt hij terugrennen en doet de deur dicht. 'Oh my god, die beer is wel héél groot', piept hij hees. 'Wat moeten we dan doen?' vraag ik dan toch maar. Als we niets doen, is dadelijk al het eten op, wat we hard nodig hebben!
'Hebben we nog ergens eten?' vraagt Liam, nadat het een hele lange tijd doodstil is geweest. 'Ja', bekent Niall met een rood hoofd. 'We pakken dat en dan lokt een van ons de beer naar buiten', zegt Liam. 'Ik pak het eten', zegt Niall en hij verdwijnt snel naar boven. Als hij terugkomt, staan we allemaal zwaar in discussie. 'Ik ga niet', zeggen we dan allemaal tegelijkertijd. We kijken naar Niall, maar die schudt snel met grote ogen zijn hoofd. 'Dan ga ik wel', zeg ik schouderophalend. Ik pak de zak en loop de woonkamer in. Ik blijf voor de deur staan als ik twee sterke handen op mijn schouders voel. 'Je gaat niet', zegt Harry streng. 'Jawel, laat me los', zeg ik. 'Dan ga ik mee', reageert hij direct. 'Nee, als er iemand gewond raakt, dan ben ik het', zeg ik en ik steek koppig mijn kin de lucht in. 'Je mag niet van mij', zegt Harry. Ik haal zijn handen van mijn schouders en druk een vluchtige kus op zijn lippen. 'En toch ga ik', zeg ik eigenwijs en ik loop van hem. Ik loop de keuken in en blijf als verstard staan. 'Dit ga ik niet durven', schiet er door mijn hoofd, wanneer ik een beer van anderhalve meter rustig zie zitten. Zijn poten slaan in een keer drie zakken chips kapot en eten alles op. Zonder dat ik het door heb, kraak ik met de zak en zie ik de beer omdraaien. Zijn bruine ogen boren zich in de mijne en een siddering van angst schiet door mij heen. Ik kraak nogmaals, terwijl ik totaal geen besef heb van wat ik aan het doen ben. 'Wat moest ik ook alweer doen?' vraag ik als de beer in beweging komt. Hij loopt langzaam naar mij toe, terwijl ik daar maar blijf staan. 'Yara lopen!' gilt Louis vanuit de woonkamer. 'Kan ik niet', gil ik hard terug. De beer komt steeds dichterbij, terwijl ik daar maar sta. Ik kan me door de angst niet meer bewegen, behalve mijn hand dan. Ondanks dat ik het niet wil, blijft mijn hand maar kraken met de chipszak en lokt de beer steeds dichter naar me toe. 'Rennen Yara!' Harry staat in paniek naar me te schreeuwen, terwijl ik gewoon echt niets meer kan doen. Helemaal verstard. De beer blijft op ongeveer een meter voor me staan en even staat alles stil. Iedereen stopt met bewegen of gillen en een paar seconde is het alleen de pure angst die in de lucht hangt, voordat de beer helemaal overeind gaat staan tot hij twee-en-een-halve meter is in plaats van anderhalve meter. Als hij overeind staat, richt hij zijn poot op en kijkt me voor een paar seconde aan, voordat hij met zijn poot met een grote snelheid naar de zak slaat...


---
Nieuwe poll, hihi
*klik*