17

Ze keek mij aan, en het was duidelijk dat ze niet van plan was te zingen. ''Doe het... voor mij?'' vroeg ik en ik keek haar recht in dr ogen. Ze zuchtte en ik lachte. ''Just a small town girl, Livin' in a lonely world, she took the midnight train going anywhere'' zong ik en ze glimlachte. Ik gaf haar de het-is-jouw-beurt-blik. Ze aarzelde maar zong toch maar. ''Just a city boy, born and raised in south Detroit, he took the midnight train going anywhere'' zong ze en ze begon te blozen. ''Super!'' riep ik en zette de radio wat harder. ''A singer in a smoky room'' zong ik. Ze zong verder. ''A smell of wine and cheap perfume'' Toen zongen wij twee samen. ''For a smile they can share the night, it goes on and on and on and on'' We keken elkaar nu aan. ''Strangers waiting, up and down the boulevard, their shadows searching in the night
Streetlight people'' Ik keek nu niet zo blij meer en stopte met zingen. Ze kreeg het door en zette de radio zacht. ''Niall, ga je het me nog vertellen of wat?'' vroeg ze nu bezorgd. Ik haalde diep adem, nam de tijd en ging zitten. Ze nam plaats naast mij, tegenover mij. Ik haalde weer diep adem en begon te vertellen. Ze luisterde aandachtig en toen ik het woord leukemia uitsprak, schrok ze even. Ik vroeg er eerst niet naar en bleef praten. Ze had nu tranen in haar ogen, maar dat was het laatste wat ik wou. Vooral nu ze hier met een reden is. Ze reageerde en het bleef even stil. ''Maar waarom schrok je?'' vroeg ik haar. Ze aarzelde maar vertelde het alsnog. ''Na de geboorte van mijn zusje.... werd mijn moeder ziek.. heel erg ziek. Ze wist van niks, en wij dus ook niet.'' Ze nam even een pauze. '' Anderhalf jaar later overleed ze. Bij de dokters was het niet bekend omdat ze er nooit over begon. Ze had alles voor ons en mijn vader opgegeven. Haar baan, haar geboorteplaats, haar familie.'' Ze begon te huilen.

Heel even leek het alsof de wereld stilstond.. Alles kwam naar boven, de eerste keer dat ik flauwviel, alle afspraken bij de dokter, de jongens, de dag dat ik Alissa leerde kennen, Alissa die het even slecht had, en haar moeder, en nu; nu ze huilt. Het breekt mijn hart gewoon. En de stoere jongen uithangen zat er niet in, de tranen rolden over mijn wangen en mijn handen trilden. Ik wil Alissa nooit, nooit alleen laten. Zij begrijpt mij, maakt zowat hetzelfde mee. Zij is een soort van deel van mij. Ik ging wat dichter bij haar zitten, knuffelde haar tight. En nu rustte ze haar hoofd op mijn borst en liet de tranen naar beneden rollen. Zo zaten we een hele tijd.


Reacties? $: