32

POV Tom
'WAAROM HEBBEN JULLIE NOOIT VERTELD DAT IK GEADOPTEERD WAS?' schreeuwde Pocahontas.
Mijn ouders verstijfden en mijn vader liet het dienblad op de grond vallen waardoor een deel van het servies sneuvelde.
'Ik heb dorst,'doorbrak ik de stilte,'wil er nog iemand anders iets drinken?'
'Thee,'zei mijn moeder.
'Een beetje water,' antwoordde Pocahontas.
'Ik help wel even,'bood mijn vader aan.
'Dankjewel.'
Toen ik en mijn vader uit de keuken kwamen had mijn moeder de scherven al opgeruimd en Pocahontas was op de bank gaan zitten. We zaten een kwartier in stilte bij elkaar tot mijn vader besloot om de stilte te verbreken.
'Hoe ben je erachter gekomen dat je niet onze biologische dochter bent?'
'Zoals jullie weten is Jacob mijn tweelingbroer, het is mij vanavond bij het kampvuur verteld.'
'Zou je je echte vader willen ontmoeten?'vroeg mijn moeder.
'Ik heb hem vanavond ontmoet.'
'Billy Black is erg aardig en er is vast een reden dat hij je afstond.'
'Ik mag hem inderdaad en hij leek het oprecht jammer te vinden dat hij me niet kende.'
'Wij zijn uitgenodigd om morgenavond bij de Blacks te gaan eten.'
Plotseling barstte Pocahontas in tranen uit, ik sloeg mijn arm om haar heen en trok haar troostend naar me toe.
'Rustig maar Pocahontas,'fluisterde ik.
Pocahontas kalmeerde inderdaad een beetje en ik was me bewust van de vreemde blikken die mijn ouders ons toe wierpen.