Het ziekenhuis

Tom'pov;
We zaten nu al meer dan 3u in het ziekenhuis, nadat Daph van die brug was afgesprongen, was Eva ook ingestort. Ik zou het ook doen, moest Bill zich zelf iets aan doen.
'Tom je mag naar Eva' de stem van de dokter deed me uit mijn gedachten schrikken,'hoe is het met Daph?' vroeg ik nog snel. 'Wel ze ligt in een zware coma en het lijkt of ze er niet snel uit zal ontwaken' zei hij op een rustige ton. Bam! Die woorden kwamen hard aan, heel hard aan. Daph was ook altijd iets ofwat mijn kleine zusje geweest, ik moet er niet aan denken dat ze er nooit meer zou zijn.Nooit meer een Daph die 'goeienmorgen' roepte op die vrolijke toon van haar. Ja lachen dat kon ze, alhoewel dat nogal veranderd was sinds dat van Jasper. Maar voor haar zou ik net als bij Eva & Bill ook duur het vuur gaan. Ik stond op en liep naar Eva haar kamer, terwijl ik de deur open deed. Zie ik haar op haar ziekenhuisbed naar buiten staren, haar ogen zijn wazig en er rollen een paar tranen over haar wangen. Voorzichtig ga ik naast haar zitten,'stil maar liefje' fluister ik zachtjes in haar oor. Ze legt haar hoofd op mijn schoot, 'waarom Tom ? Waarom heeft ze dat gedaan ? Ik wil gvd mijn zusje niet kwijt' blijft Eva herhalen totdat de dokter binnen komt. 'Je mag naar huis Eva' zegt hij vriendelijk. Hand en hand lopen ik en Eva naar de auto, de hele autorit wordt er gezwegen. Iedere keer als ik naar haar kijk en de tranen over haar rollen, besef ik wat ze moet doorstaan en zwijg ik.