~Michelle Cullen

Verveeld zit ik op de bank voor me uit te staren. Sinds Isabella Swan - oftewel Bella - er is, heeft Edward voor niks anders meer aandacht. En dat terwijl wij eerst zo close waren. Ik zucht hardop en spring op. "Alice!" gil ik. Mijn tweelingzus staat binnen een mum van tijd voor mijn neus. "Wat is er, zusje?" grijnst ze. Ik grom naar haar. Ik haat het dat ze me er steeds inwrijft dat ze één minuut ouder is. Één minuutje! "Shoppen?" vraag ik hoopvol. "Sorry sis, hoe graag ik ook wil, ik moet echt jagen. Ga anders mee? Het is overduidelijk dat je je verveelt." Ik rol met mijn ogen maar mompel iets wat op een ja moet lijken. We lopen op mensentempo naar de deur maar als we er door willen lopen, gaat hij al open. Ik grijns naar Edward, die flauwtjes terug lacht. "Willen jullie even komen?" vraagt hij. "We wouden net gaan jagen? Wat is er nou belangrijker dan dat!" Alice laat melodramatisch haar armen in de lucht hangen. "Shoppen, make-up, kleding, schoenen, tassen," begin ik op te sommen, maar Edward laat me zwijgen met een dodelijke blik. Ik zweer dat die dude eng is. "Dankje," zucht hij. Ik grijns ondeugend en wrijf door zijn haar. "Willen jullie nou naar de woonkamer gaan?" mompelt Edward geïrriteerd. Ik grijns en huppel naar de woonkamer, met Alice op mijn hielen. "Nou, broertje, wat is er zo belangrijk?" vraag ik als iedereen zit. "Oké, we gaan morgen toch honkballen?" Alice knikt en grijnst. "Ik wil Bella meebrengen." Ik rol met mijn ogen en zucht zachtjes. "Dus voor andere woorden, iedereen moet voorzichtig zijn?" Rosalie kijkt Bella giftig aan en ik kan het niet laten om te grijnzen. Rose en ik hebben een anti-Bella clubje opgestart. Altijd leuk toch?
"Nee, ik wou het alleen melden." Alice en ik springen tegelijk op. "JAGEN!" brul ik en ik ren naar buiten. Emmett zit me ook op de hielen en een seconde later vlieg ik door de lucht. "Op mijn rug, zusje?" vraagt hij. "Altijd, Emmie!" Hij buldert van het lachen en een paar seconde wordt ik helemaal door elkaar geschudt. "Genoeg Emmett, ze hoeft geen hersenschudding," zegt Alice streng. "Alsof dat kind hersens heeft!" giert Emmett. "Hé pas op hé!" gil ik verontwaardigd. Ik spring van zijn rug af en ren er vandoor. Emmett zit me eerst op de hielen maar stopt als Alice een visioen krijgt. Ik rem ook af en wacht geduldig af tot ze weer back to earth is. "Wat zag je?" vraag ik nieuwsgierig. "Hm, we krijgen last van vampieren," zegt ze fronsend. "Ze hebben een man vermoord, Charlie is daar nu naartoe." Ik trek mijn wenkbrauwen op. "En die vampier is daar nog?" Alice schudt haar hoofd. "Nee, en het zijn er drie." Ik rol met mijn ogen en ren weer het bos in. "Wij gaan terug!" roept Alice nog. Ik rol nogmaals met mijn ogen en schreeuw een oke terug.