Chapter Eighty-Two,

Elise's pov,

Ik loop in de stad om even naar de bieb te gaan. Mijn oog valt op een jongen. Blond, lichte blouse en spijkerbroek. Ik loop dichterbij. 'Nick!' zeg ik dan. Hij draait om. 'Elise! Da's lang geleden! Hoe gaat het?' Ik glimlach. Nick was een jeugdvriend. Ik ken hem sinds ik geboren ben. Toen hij dertien was verhuisde hij naar het westen. 'Het gaat super!' antwoord ik. 'En bij jou?' Hij lacht. 'Ook heel goed. Het is leuk dat ik je weer zie. Wat dacht je ervan als wij even op een terrasje gaan zitten om bij te kletsen?' Ik knik en samen lopen we naar een terras. We bestellen wat drinken en beginnen te kletsen. 'Ik zag je laatst op tv, waar ging dat over?' vraagt hij na een tijdje. 'Oh, nou...' ik kijk zenuwachtig rond. Dan zie ik Harry. 'Hij kan het uitleggen.' zeg ik terwijl ik naar Harry zwaai. Hij loopt naar ons toe. 'Hé!' Hij geeft me een kus. Nick kijkt snel weg. Ik moet lachen. 'Eh, Harry dit is Nick, een jeugdvriend.' Harry steekt zijn hand uit en Nick neemt die aan. 'Hoe gaat he... He, jij bent van die boyband, OneDirection.' Harry knikt en gaat naast me zitten. Nick kijkt me aan. 'Nice catch.' Ik glimlach. We kletsen nog even verder. Na een uur besluit ik naar huis te gaan. Ik geef Nick een knuffel. 'Het was fijn om je weer eens te zien.' zegt hij en geeft Harry een hand. 'Zie je nog wel op tv.' Harry lacht. 'Waarschijnlijk.' we zwaaien en lopen dan naar huis. Harry pakt mijn hand. 'Hij is wel aardig.' Ik knik. Hij was ooit mijn beste vriend.' Harry kijkt me vragend aan. 'Wat is er gebeurd?' 'Hij ging verhuizen naar het westen. Toen verloren we het contact een beetje.' Ik zucht. 'Maar als ik er zo over nadenk, miste ik hem niet zo heel erg. Misachien omdat ik nog zo jong was.' Harry lacht en we zijn thuis.