Chapter 12.

Catharina“VERDOMME!”

Even dacht ik dat ik me Athan’s stem inbeeldde, maar toen ik mijn ogen opendeed, zag ik nog net hoe hij met een geïrriteerde uitdrukking op zijn gezicht bijna van de trein afgleed.
“Athan!”
Ik was nog een beetje gedesoriënteerd door mijn korte rustmomentje en toen ik mijn hand uitstak om hem tegen te houden, duwde ik hem per ongeluk nog verder van het gladde oppervlak af. Met een woordeloze verwensing kon hij zich nog net met één hand vastgrijpen aan een kleine haak die uit het dak van de trein stak. “Catharina, een beetje hulp, alsjeblieft?” kreunde hij.
Ik knipperde met mijn ogen.
“CATHARINA!” brulde mijn broer.
“Shh!” siste ik. “Dadelijk horen ze je nog.”
Athan’s gezicht stond op onweer. “Dat kan me niet schelen, ik wil hier niet van af – AH!”
Met een misselijkmakend geluid haalde hij de hand waarmee hij zich aan de haak vasthield open aan de scherpe punt. We hapten allebei naar adem toen zijn bloed op het dak van de trein begon te druppelen. Athan keek me met een benauwde blik aan.
“Oké,” zei ik langzaam. “Dit gaat een probleem worden.”
“Dat is het al,” zei Athan tussen zijn opeengeklemde kaken door. “Pak mijn hand.”
“Wat? Ben je gek geworden?”
Hij zuchtte. “Mijn andere hand.” Hij stak hem uit.
Voordat ik hem aanpakte, bekeek ik zijn hand eerst nauwkeurig. “Cat, we hebben … niet … de hele dag,” zei Athan moeizaam. Juist op dat moment gleed zijn hand die om de haak heen was geklemd, weg, glibberig door het bloed.
Ik schoot naar voren, viel zelf bijna van de trein, maar kon nog net Athan’s andere hand vastpakken. Wanhopig gooide ik mijn hele gewicht naar achteren en probeerde hem weer omhoog te trekken, maar ik was gewoonweg te licht en te klein om mijn veel grotere broer te kunnen houden. “Athan!” riep ik in paniek. “Het … lukt niet!”
Ik voelde hoe hij zich schrap zette met zijn voeten tegen de zijkant van de trein en daarbij per ongeluk een raampje intrapte. De glasscherven vielen kletterend op de grond en ik vloekte. Nu zouden mensen uit hun coupés komen om te kijken wat er aan de hand was. Met al mijn kracht leunde ik naar achteren.