Chapter 6

Nog geen dag later kwam er ongewenst bezoek.
‘Daar komt de Volturi aan.’ Zuchtte Emmett die binnen kwam lopen uit de garage en achter om wees.
‘Nee, Emmett, dat meen je niet!’ Zei Edward en hij keek op.
‘Allemaal naar buiten.’ Zei Carlisle.
‘Bonnie, jij blijft hier en je komt pas naar buiten als we je halen, roepen of als de kust pas veilig is.’ Zei Esmé. Bonnie knikte lief en ging op de bank zitten en deed verder niets.
‘Jasper, kom je?’ Vroeg Abby. Ik knikte en pakte haar hand. We kwamen allemaal naar buiten terwijl er 6 zwarte mantels op ons afkwamen. Er liep een klein meisje voorop waarvan ik zeker wist dat dat Jane was. Ze deed haar muts af van haar mantel en stapte op Carlisle af.
‘Carlisle.’ Zei ze en knikte beleefd naar hem.
‘De rest.’ Ze knikte naar ons. Haar blik bleef op Abby rusten en even op de kinderen.
‘Ik zie dat je een gezinsuitbreiding hebt.’ Zei Jane meteen.
‘Hallo, Jane. Ja, dat hebben we inderdaad.’ Zei Carlisle beleefd terug. De rest van de Volturi kwam ook dichterbij en deden hun mantels af. Ik zag Felix, Alec, Demitri, Alice en Santiago. Ik knipperde even en mijn blik vloog gelijk weer naar de wacht, Alice!
‘Alice, wat doe jij daar?’ flapte ik er uit. Carlisle keek om en de rest staarde toen verbijsterd naar de wacht.