O72

Nadat ik de pannenkoek heb opgegeten breng ik het bordje naar de keuken. Ik bedankte Erin en loop terug naar boven waar ik me op bed laat zakken, als ik de bel hoor loop ik naar het trappengat. Stiekem kijk ik om het hoekje en zie dat Erin open doet. Ze begroet de persoon vriendelijk. Als ze een nors antwoord terug krijgt verstrak ik. Hij staat voor de deur, hij is dus wel op school geweest. Het was geen verbeelding. Ik ben niet gek! Nadat ik me dat bedacht heb bekruipt een bang gevoel me, hij staat voor het huis waar ik woon en ik ben gewoon thuis. Snel vlucht ik naar de kamer van Justin. Vlug doe ik de deur dicht, snel maar zacht. Verbaasd kijkt Justin me aan en komt op me af.'Hij is hier, hij komt me halen om me daarna te vermoorden.' Justin slaat zijn armen beschermend om me heen. Het volgende moment valt de voordeur weer in het slot. Mijn hart begint overuren te maken.'Shhh', Sust Justin me.'Er zal je niks gebeuren.' Ik kijk naar hem op.'Justin, je weet niet tot waar toe híj in staat is, hij is levensgevaarlijk.' Er word op de deur geklopt. Mijn hart gaat zo tekeer dat het om me heen begint te draaien.

Ghehehe, oké. Sorry dat het zolang duurt. ;s Ik doe echt mijn best om zoveel mogelijk te posten en dan denk ik op school."Ik moet vandaag echt een stukje posten." Maar het komt er dan gewoon niet meer van. Het spijt me. :x
Ik hoop dat jullie dit stukje wel leuk vinden.