Aankomst op Zweinstein

Het duurde daarna niet lang voor ze aankwamen op Zweinstein. Voor Emily was het een hele opluchting omdat ze hoopte dat ze nu haar aandacht ergens anders op kon richten. Ze nam aan dat dit ook voor Sam gold. “Ah, Zweinstein, home sweet home.” zei ze. “Helemaal Zus,” zei Sam, Ze was blij dat ze weer op Zweinstein was. “Nu kan ik Sneep uit horen, Het is toch mijn afdelingshoofd.” Sam keek haar Zus aan en glimlachte, Nu zijn we echt weer thuis. dacht ze. Emily schudde lachend met haar hoofd. “Jij blij. Ik heb nu al medelijden met hoe.. goed jij daarin bent. Laat het me weten als je iets nieuws weet.” Sam liep naar de koetsen. “Kom laten we op schieten, ik wil weten welke nieuwe leraar we krijgen. Zolang Sneep maar toverdranken blijft geven.” Iedereen wist dat Sneep graag verweer tegen de zwarte kunsten wilde geven maar dat niet mocht. “Ja, ja, ik kom er al aan!” Zei Emily, die achter haar aanliep. “Ik ben ook benieuwd. Zei ze vervolgens, terwijl ze plaatsnam in een van de koetsen die hen naar school zou leiden. “Wie zou het zijn denk je?” vroeg Sam aan Emily. “Ik denk een blonde man.”
“De enige blonde man die ik ken is Smalhart en les van hem krijgen is niet echt een succes geweest.” Zei Emily met een grijns. Sam begint te lachen. “Nee klopt.” Maar haar lachen was van korte duur, als ze een bekende stem hoorden; “Hallo meiden.” Het is Draco Malfidus. “Hoi Draco,” Zei Sam gladjes tegen haar neef. “Hoe gaat het er mee?” Emily glimlachte even om de reactie van haar zus. “Ben je gekomen om ons nu alweer lastig te vallen?” Vroeg ze droog, terwijl ze hem vragend aankeek, maar dit keer niet zoals op het perron. Draco stapt in de koets en de koets vertrekt. “Nee hoor, maar ik dacht laat ik eens met mijn nichtjes mee gaan richting Zweinstein.” Hij glimlacht naar de zusjes. “Zal van korte duur zijn, ach ja, dan heb je altijd Sam nog om lastig te vallen aangezien jullie allebei in Zwadderich zitten.” Zei Emily kalm. Draco glimlacht. “Ach ik kom wel het een en ander van Samantha te weten of niet, Samantha?” Sam keek Draco koeltjes aan. “Ik denk het niet Draco.” En zodra de koets stil staat sprong ze de koets uit. Emily lachte en sprong de koets toen ook uit. “Dag, Draco.” Zei ze lachend. Draco keek de zusjes aan en stapte toen ook uit.

Sam glimlachte en kijkt Emily aan. “Zo Em,” zei ze. “Naar welke les kijk jij het meeste uit?” Emily haalde haar schouders op. “Geen idee, ik denk de zwerkbal trainingen.” Zei ze. “En Kruidenkunde, Astronomie, Leer der Oude Runen.. Toverdranken.” Bij het laatste keek ze haar zus onschuldig aan, aangezien ze wist dat Sneep het gaf en ze daar een opmerking op verwachtte van haar. “Jij?” Vroeg ze, in een poging eroverheen te praten. Sam dacht even na. “Nou, Toverdranken natuurlijk.” Zei ze. “Gedaanteverwisselingen, Kruidenkunde, Verweer tegen de Zwarte Kunsten en bezweringen. Oh en Verzorging van de Fabeldieren.” Sam keek Emily lachend aan. “Geen zorgen, ik zal de leraren niet gek maken dit jaar.” Emily knikte even en sloeg een arm om haar heen. “Eerst zien dan geloven, zus. Je zegt het namelijk ieder jaar.” Sam begon te lachen. “Ik weet het zus, ik weet het.” Samen lopen ze de Grote Zaal in. Daar laat Emily de schouder los van Sam en loopt ze naar haar eigen tafel, de Ravenklauw tafel, waar ze gaat zitten. “Ik zie je.” Zei Sam, waarna ze naar de tafel liep van Zwadderich.

Professor Perkamentus begon niet veel later toen iedereen zat te vertellen en ook over de nieuwe lerares. Emily keek even verbaasd. Sam keek ook verrast en zocht Emily’s ogen. Zei hij nieuwe lerares? Was in haar ogen te zien. Emily keek haar zus terug aan en keek toen naar de lerarentafel waar een vrouw was gaan staan. Sam keek nog eens goed naar de nieuwe professor en toen weer naar Emily, die vrouw deed haar ergens aan denken, maar ze wist niet waarvan.
Emily's ogen vernauwden zich iets terwijl ze naar de vrouw keek, waarom herkende zowel zij als Sam haar? En waarvan wel? Ze had werkelijk geen idee waarom ze haar zo bekend voorkwam, maar datzelfde gevoel had ze ook bij Sneep die ze wel kenden. Nou ja, als ze hem niet kenden na de periode dat ze al op Zweinstein zaten, zou het toch wel heel gek worden. Ze zuchtte even, leunde achterover en probeerde zich te focussen op wat er gezegd werd, wat niet echt wilde lukken, merkte ze al. Sam hield de vrouw nauwlettend in de gaten, maar toen ze zag dat de vrouw haar kant op keek. wendde ze snel haar hoofd. en de rillingen liepen over haar rug. kantje boord, dacht ze. Maar keek van uit haar ooghoek wel naar de vrouw.

Nadat Perkamentus klaar was met praten en het voorstellen van de vrouw, verscheen het eten op tafel. Emily wist dat ze zich idioot aangesteld had en hoopte dat Sam dit ook dacht, want het was raar om zo te reageren op een totaal onbekende vrouw, althans, dat vond zij. Toen het eten op tafel verscheen, keek Emily ernaar alsof ze nog nooit eten uit het niets had zien verschijnen en keek op naar haar tafelgenoten die uitbundig begonnen te praten, nu dat iedereen weer vrij was vban het luisteren naar Perkamentus en aan konden vallen. "Zeg, Luna. Ik heb totaal gemist hoe die nieuwe lerares heet en ik weet het, typisch iets voor mij om zo afwezig te zijn, maar heb jij het wel opgevangen?" Luna keek Emily glimlachend aan. "Ja, zeker,” antwoorden ze. "Ze heet Cassie Pierce.” Luna keek even naar de nieuwe leraar en vervolgde. “Ze gaat Bezweringen geven. Al moet ik zeggen dat ik het jammer vind dat professor Banning niet meer les geeft." Emily knikte. “Cassie Pierce, dat onthoud ik wel. Dank je.” Ze keek even naar haar bord en schepte wat van het eten op. “Ja, ik denk dat iedereen dat jammer vindt, maar laten we haar nu maar eens een kans geven, ben benieuwd hoe ze les zal geven.” Luna knikte, "Vind ik ook, ze lijkt me erg aardig." Dan gaat Luna verder met haar eten, als ze later haar rooster krijgt.