Chapter 4

Nog geen seconden later klopte er iemand op de deur.
‘Binnen.’ Zei Jasper zacht.
‘Hoi, hebben jullie zin om mee te gaan jagen?’ Vroeg Leanne die de kamer in kwam. Jack stond in de deur opening. Ik keek Jasper aan die mij aan keek.
‘Waarom niet.’ Zei ik. Jasper stemde ook in en we stonden op. Ik keek Leanne en Jack aan, ze hadden inderdaad erg zwarte ogen. Samen liepen we de mooi gedetailleerde trap af tot Jack ineens stil stond. Hij keek verward rond.
‘Jack, wat is er?’ Vroeg Leanne zacht. Ze ging tegen hem aan staan en keek hem aan. Jasper bood zijn hand aan om mij van de laatste tredjes af te helpen, als of dat nodig was.
‘Ik…’ Jack stopte en sprintte als een gek naar de deur. Jasper keek hem verward na en rende er, als of hij een teken had gekregen om te gaan rennen, achter hem aan. Jack smeet de deur open en bukte zich over iets. Iets dat gilde als een klein kind. Jasper sprong op Jack af en trok hem mee in zijn val helemaal naar buiten. Ik zag wat Jack deed, er lag een mandje voor de deur en in dat mandje lag een krijsend kind van misschien net 3 jaar.
‘Hoe komt dat hier?!’ Riep Leanne. Ze rende naar buiten en haar donkerblonde haar danste vrolijk achter haar aan. Ik rende er ook naar toe.
‘Jack! Verman je zelf!’ riep Jasper. Carlisle kwam ook aansnellen vanuit de garage.
‘Moet. Nu…’ Jack kreeg een klap tegen zijn gezicht aan door Jasper. Er veranderde iets aan Jack zijn houding, uitstraling en ogen. Hij was weer zich zelf en was niet meer in de jaag stand.
‘Ow, Jasper, sorry!’ Riep Jack.
‘Ja, je hebt het weer goed verneukt.’ Zei Jasper. Ik grinnikte.
‘Wat doen we nu?’ Vroeg Leanne.
‘Wat is er gebeurd?’ vroeg Carlisle schaapachtig.
‘Er lag blijkbaar een kind voor de deur en aangezien Jack lang niet gejaagd had viel hij het aan.’ Legde Jasper uit. Jasper stond op en trok Jack omhoog.
‘Dadelijk komt de Volturi.’ Zuchtte Carlisle. Hij dacht diep na.
‘We kunnen ook naar ze toe gaan en alles uitleggen.’ Zei ik.
‘Nee, als we nou niets doen. Misschien hebben ze niets gemerkt.’ Zei Carlisle. Jasper knikte en stompte Jack nog eens in zijn maag. Jack viel Jasper aan en ze gingen stoeien. Carlisle rende naar het kind toe en keek er naar. Ik volgde hem.
‘Er zit een brief bij.’ Zei ik. Ik pakte de brief uit het mandje en ik merkte dat hij helemaal onder het bloed zat.
‘Laat mij maar.’ Zei Carlisle. Ik draaide me om en keek even naar de 2 mannen die de oprijlaan afrolde. Verder speurde ik het gebied af, het kind lag er maar net dus die gene moet nog ergens in de buurt zijn.
‘Aha, het is een meisje, ze heet Bonnie en is bijna 3.’ Carlisle keek naar het kind en nam haar in zijn armen. Hij mompelde nog iets dat erg veel op ‘We lijken wel een kinderdagverblijf.’ Leek en toen liep hij naar binnen.