Untouched. -005-

Jade Point Of View.

Ik kijk de drie jongens grijnzend aan. "Maak kennis met mijn woedende schoonbroer." Grijns ik opgewonden. De drie jongens verstijfden, door het gezicht van Damian. "Wàt is hier gebeurt!" Zegt hij, terwijl zijn borstkast hevig op en neer gaat. "Jade! Je hoofd. Zusje toch, wat hebben die jongens je aangedaan!" Roept mijn zus bezorgd. "Arg, Katrina! Hou op! Ik kan ook voor mezelf zorgen!" Zeg ik wanneer ze me stevig knuffelt, wat best pijn doet. "Sorry." Piept ze snel. "Sorry meneer, iemand heeft met onze caravan geknoeid en de remmen er uit gehaald. Daardoor konden wij niet remmen en zijn hard tegen uw caravan opgebotst. Maar wij betal de schade wel." "Konden jullie in godsnaam dan niet wat voorzichtiger rijden!" "Sorry, meneer." Ik tuur kwaad voor me uit. Die wonde op mijn hoofd maakt me chagrijniger dan ooit. "Ja hallo?! Moet ik hier dan een hele dag met een bebloede hoofd lopen!" Mengel ik mezelf in het gesprek.

Negerend loopt Damian en Katrina de caravan binnen. "Hé!" Gil ik verontwaardigd. "Is zo'n stomme kut wagen dan veel belangrijker dan een familielid. Verdomme, dan was ik nog liever dood!" Prevel ik. Eén van de jongens komt gevaarlijk dichter naar me toe. Ik kijk op en zie hoe de man mij zijn hand toe reikt. Dankbaar neem ik die aan en bekijk hem goed. Een lippiercing, een muts, verstopt onder een hoopje kleren. Wat een rare gast. Hij weet ook niet hoe hij zich moet kleden. Het is meer dan dertig graden celcius.