*39

~Later in de middag~

"Wat heb jij een gave leraar, zeg!"zei Nicole tegen Melody. We zaten in de auto op weg naar PalmWoods. We haden net een dramalse bijgewoond,op HollyWood Arts. Melody's dramaleraar, Sikowitz, was een geniale, prettiggestoorde amn, die het zomaar goed vond dat we in de les kwamen. Melody had een leuke klas, maar erzaten een paar typische kinderen in. Bijvoorbeeld een jongen met een buikspreekpop, een hyperactief meisje met knalrood haar en een ongelooflijke pestkop. Maar met name Tori Vega, een vriend van Melody had er aardig gedaan. We hebben een hele tijd gekletst en we moesten ook met Tori en Cat (het rooodharige meisje) een klein toneelstukje bedenken. Superleuk! De pestkop, Jade West, liep ons dehele tijd uittelachen, totdat haar (belachelijk) knappe vriendje, Beck Oliver, haar liet ophouden. Sikowitz zat verveeld in een stoel, achter in de klas, terwijl hij melk uit een kokosnoot dronk. Daar kreeg hij visioenen van ofzo, heel vaag. Toen we klaar waren, was hij blijkbaar toch geamuseerd, want hij gaf ons een groot applaus en een 9! Voor mij maakte dat natuurlijk niet uit, maar voor Melody, Tori en Cat was dat heel fijn. Ik had alleen wel gemerkt dat ik zingen toch lueker vond dan acteren. Ik zat helemaal te dromen toen Nicole me aantstootte. "We zijn er" zei ze. We stapten uit en liepen allemaal naar onze eigen appartement.
Ik legde mijn tas op de bank en starte mijn laptop op. Ik was niet verbaasd toen ik een mailtje van Britney zag. "Weet je wat! Je bent ook niks veranderd! Je bent nog steeds een loner, een freakshow! Ga maar lekker bij je mamie klagen over mij, boeit mij niet. O, wacht! Je hebt geen mamie meer. Die is dood, heeft jou helemaal alleen gelaten. Net als je broer, die drugsdealer. Ook al zo'n freakshow! Ik haat je, Naomi Thompson! Je verdient het niet om daar in LA te zitten! Vuile Bitch!" las ik. De tranen stonden in mijn ogen. Wat een vuile trut! Om mezelf af te leiden keek ik welke datum het was. Het was 7 november! Dat betekende dat het morgen de sterfdag van Dean zou zijnn! Ik begon nu echt te huilen en liet me op mn bed vallen. Ik merkte niet eens dat er iemand binnen kwam, totdat ik een hand op mijn haar voelde. "Naomi, wat is er?" Ik ging rechtop zetten en keek recht in de groene ogen van Kendall. Ik veegde mijn tranen af en begon te vertellen:"Nou, ik kreeg een mailtje van een oud klasgenootje, waarin ze Dean beledigde." Ik haalde mijn neus op. "En toen besefte ik me dat het morgen Deans sterfdag is." Ik begon weer te huilen. "ACh kom eens hier..." Kendall trok me van bed af en sloeg zijn armen om me heen. Ik snikte tegen zijn borst aan en vouwde mijn armen om zijn middel. Ik wist dat Gabriëla dit niet zo erg zou vinden, maar ik schrok wel toen ze opeens in de deuropening stond. "Wat is hier aan de hand?" vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. Ik deed snel een stap naar achter en hakkelde:"Het is niet wat je denkt..."Kendall onderbrak me:"Naomi moest huilen en toen troostte ik haar>" Gabriëkla keek naar mijn opgezwollen ogen en knikte:"Oke ik geloof je. Naoom,waarom moest je huilen?" "Het is morgen 8 november..." zei ik. "O nee," Dit keer knuffelde Gaab me. "weet je wat? Ik bel Sarah wel op dat we morgen niet komen, zodat we wat rustig aan kunnen doen." "Hmm...oke. dat is wel fijn." Ik schonk Gabriëla een dankbare glimlach. "Oke ik ga weer." zei Kendall. Hij gaf Gaab een kus en ging mijn appartement uit. "Hmm wat ga je doen?" vroeg Gabriëla. "Geen idee... zullen we alvast Price Tag oefenen?" vroeg ik. Gaab knikte en we begonnen. Het klonk al vet leuk. We kletsten nog een tijdje en toen besloten we te gaan eten. Dit keer apart.

~Oke vet saai, maarja... xxx~