Chapter Seventy-Six,

Elise's pov,

Het is nu drie dagen geleden, de begravenis. Het gaat al een stuk beter. Ik had niets meer van mijn moeder gehoord. Ik had het gevoel gehad dt ik te hard was geweest door haar weg te sturen. Lisanne, Maya en ik lopen in de stad. Lekker shoppen. We hadden al behoorlijk wat tassen om te sjouwen. Maar dat boeit niet. We gaan op een bankje zitten. Lisanne zucht. 'Ik hou van dit weer.' de zon scheen heerlijk. Het was precies goed. Ik kijk wat rond. Opeens zie ik een bekende vrouw. Ik sta op. 'Anne.' zeg ik. 'Wie?' vraagt Lisanne terwijl ze me verbaasd aankijkt. Ik negeer haar vraag. Anne ziet me nu ook. Ik loop naar haar toe en zij naar mij. 'Anne, wat doe je hier?' vraag ik verbaasd. En tot mijn verbazing omhelst ze me. 'Elise, het spijt me zo. Toen ik je mail las, ik kreeg zoveel spijt. Gemma ook. Kun je ons vergeven?' Ze laat me los. 'Ik heb jullie al lang vergeven.' zeg ik opgelucht. Ik hoor Lisanne en Maya achter me komen staan. 'Eh...' zeg ik, 'Dit zijn Lisanne en Maya. Mijn vriendinnen.' Anne's gezicht klaart op. 'Ah, jij bent Louis vriendin en jij van Liam, nietwaar?' Lisanne en Maya knikken braaf. Ik kijk om me heen en zie allemaal mensen staren. Had ik zo'n scene ervan gemaakt? Nee toch... Een meisje stapt naar voren en wendt zich tot Anne. 'U bent Harry's moeder!' Anne kijkt ongemakkelijk om zich heen. Het meisje kijkt naar mij en dan naar Lisanne en Maya. 'Jullie hebben wat met OneDirection.' ze klonk arogant en jaloers. Een beetje Katrina-achtig(remember her?). Lisanne en Maya komen naast me staan. Geen van ons geeft antwoord. Het meisje zet een stap dichterbij. Twee meter was ze van ons verwijderd. 'Ik snap niet wat ze in jullie zien.' 'Zo is het wel genoeg!' hoor ik een prachtige stem zeggen. Harry. Ik zie aan mijn rechterkant Harry, Louis en Liam zich tussen de mensen door wurmen. Dan haast Harry zich naar mij en Liam naar Lisanne en Louis naar Maya. Harry kijkt naar het meisje. 'Hoe heet je?' Het meisje glimlacht blozend. 'Iris.' 'Nou Iris, hoorde ik je net zeggen dat je niet snapt wat ik in Elise zie?' Ze kijkt paniekerig im zich heen. 'Katrina...' roept ze zacht achter haar. Ik lach zachtjes in mezelf. 'And she's back.' zeg ik tegen Harry. Hij lacht. 'Het zal toch eens niet.' Hij kijkt om zich heen. Zijn oog valt op Anne. 'Hai mam.' zegt hij droog. Anne zwaait en komt achter ons staan. Ik zie Katrina tevoorschijn komen. 'Katrina,' begint Harry met een zucht. 'Waarom doe je dit toch de hele tijd? Je schiet er niets mee op.' Katrina lacht schaap-achtig. 'Ze verdient je niet. Jij verdient veel beter. Ik bedoel, kijk naar haar familie. Een geblondeerde leugenaar als moeder, en die vader is dood, niet dat iemand die zou missen.' Dat voelt als een mes door mijn hart. Ik probeer me in te houden. Mislukt. Mijn hand raakt haar wang en ze valt op de grond. Opeen zijn er allemaal flitsen. Papparazzie. Shit. Harry pakt mijn hand en trekt me de groep mensen uit. Maya, Liuis, Liam, Lisanne en Anne volgen al snel. We vluchten snel parkeergarage in. Ik kijk naar Harry. 'Sorry, ik kon me niet inhouden.' Hij glimlacht. 'Ze verdiende het. Ik zat er ook aan te denken om het te doen.' Hij haalt zijn schouders op. 'Maar nu komt er wel een lul verhaal in de bladen.' zegt Lisanne snel. Harry haalt zijn schouders op. 'Ik praat wel met wat intervieuwers. Het komt wel goed.'