Inleiding

Toen ze 5 jaar oud was, verlieten haar ouders haar om op een zakenreis te gaan, om de diplomatie met hun dorpje Aesengyrd te versterken. Voordat ze vertrokken zeiden ze haar dat als ze ooit op een mysterieuze manier zouden sterven, ze naar een man moest gaan genaamd Koschei. Wachtend op hun terugkomst telde ze de dagen af, en ging ze van deur tot deur in haar dorp om te vragen of niemand wist of haar ouders al terug waren, zonder resultaat.

Enkele weekjes later hadden haar ouders haar een brief gestuurd, waarin stond dat ze binnen een weekje terug thuis zouden zijn. 10 dagen later waren haar ouders nog steeds niet teruggekeerd, en Zena vreesde het ergste. Dan, op de 12e dag kwam een man van de overheid naar Zena en zei haar dat haar ouders gestorven waren aan de pest, die ze opgelopen hadden in Svversthor. Zena, aan de andere hand, wist dat het niet waar was.
Zena was heel erg verdrietig, maar ze wist wat te doen. Zodra het weer haar gunstig was, liep ze naar het dorpje Brookbork. Brookbork was een klein, onbekend dorpje met een populatie van niet meer dan 20. De huizen zijn gemaak van klei en rieten daken, met een zwarte hond die voor elke deur het huis bewaakte... Elke deur, op eentje na. Het huis van Koschei de Drakenmeester werd bewaakt door een witte hond. "Hoe vreemd" dacht Zena toen ze het opmerkte. Ze ging naar de deur toen ze plots een mysterieuze stem hoorde zeggen: "Kom binnen, Zena. De meester verwachtte je al." Zena keek rond, verbaasd over waar de stem vandaan kwam. Ze ging het huisje binnen.

"Welkom, Zena", zei een stem van ergens in het huis. Het huis was groter dan het van buitenaf leek, met overal rekken vol vreemde boeken. Op 1 tafel in het midden stonden vreemde brouwsels met een blauwe en gele kleur. "Hallo. Mijn ouders zeiden me hierheen te komen als ze plots mysterieus zouden sterven. Wie bent u?" "Nou, klein meisje, je bent erg dapper om hierheen te komen, met alle draken die het dorpje bewaken." "Draken?!" vroeg Zena verbaasd. "Ja. Ik ben Koschei, de Drakenmeester. Heb je de honden gezien buiten de huizen?" "Ja, natuurlijk. Ze zijn allemaal zwart behalve de uwe." "Dat klopt. Laat me je een geheimpje vertellen: het zijn draken! De mijne is een witte, dat heb je goed opgemerkt. De kleuren betekenen iets: zwart is gewone huisdraak, terwijl wit staat voor bewakersdraak. Je ouders waren slim om je hierheen te sturen. Ik zal je trainen hoe je... een Drakenkrijger wordt."
"Ik?! Een Drakenkrijger?! Dat is zo cool! Wanneer begin ik?" "Je begint... zodra je er klaar voor bent. Ga terug naar huis en probeer wat te slapen, aangezien morgen een zeer vermoeiende dag wordt." "Dank u, mijn meester." en bij die woorden ging Zena terug naar huis om te slapen.

Jaren vol training volgden, en nu, 10 jaar later, is ze een ervaren Drakenkrijger geworden. Haar doel is om de doodsoorzaak van haar ouders te vinden, en koste wat het kost... Wreken wie er voor verantwoordelijk was.