82-Welkom Thuis

Marcus PoV
Ook al was het donker, het kasteel was voor mij even goed zichtbaar als de eerste keer dat ik het zag, toen ik het had laten bouwen. 'Heet het nog altijd zo?' vroeg ik verbaast. 'U moet u wereld kennen, master, geen mens nog vampier zou durven om de naam te veranderen.' zei Abel. ik glimlachte. 'Het is alweer een tijdje geleden dat ik het gezien heb.' zei ik zacht. Abel knikte. 'Laat ons dan haasten, zodat u uw kasteel weer in kan.' zei hij opgewekt. 'We moeten ons sowieso haasten, de zon komt alweer op.' zei ik. 'Dus kunnen ze u zeker niet buiten houden.' zei ABel lachend. 'Je hebt expres gewacht.' zei ik, het was geen beschuldiging, en zeker geen vraag, het was gewoon een feit. 'Het blijft anders zonder u.' zei Abel toen we bij de poort waren. 'Maar ik blijf trouw aan de meester die u me toegewezen heeft, en ik hou teveel van deze streek om ze te verlaten.'zei Hij, ik kreeg het gevoel dat hij zijn soul mate gevonden had, anders zou hij nooit zo veel gebabbeld hebben. EN ik bleek gelijk te krijgen, toen ik hem zag glimlachen naar Gregory, de jongen die de deur kwam opendoen. Het was goed dat hij iemand had bij wie hij zichzelf kon zijn, iemand om mee gelukkig te worden. 'Hallo Gregory.' zei ik, en ik verbaasde me erover dat ik het nooit eerder had opgemerkt; ze waren er nochtans al bij van toen ik het kasteel liet bouwen. Gregory had altijd meer zwart gedragen, wat hem een meer stereotype maakte als vampier. Hij boog een beetje. 'Wees welkom terug, heer.' zei hij. Natuurlijk, toen ik me hier vestigde, was hij nog een bewoner van het toen kleine dorpje beneden. 'Hmm, de zon komt bijna op. Ik breng u naar uw kamer.' zei Gregory. 'Misschien is het beter als..' Abel schudde zijn hoofd. 'Hij komt pas volgende nacht terug; hij is gaan jagen. Maar niet om zich te voeden, hij wil schuldigen straffen.'zei Abel zacht. Gregory keek naar zijn schoenen. 'Er is een politieonderzoek, de mensen worden ... bang. Bijgelovig.' zei Gregory zacht, waarna hij de deur toe duwde met 1 vinger. 'VOlg mij alstublieft.' zei hij, waarna Abel hem meteen volgde en ik misschien iets trager. ik probeerde op te merken wat er veranderd was, niet erg veel. De wapenschilden waren er nog allemaal, er waren er een paar bijgekomen, er waren een paar harnassen bijgekomen, maar alles was er nog. Ik merkte zelf een schilderij van mij op, wat raar aanvoelde. Gregory bracht mij naar een kamer die me heel erg... vertrouwd aanvoelde. Het was mijn oude kamer. 'Zeg eens, nu ik toch een hele dag heb. Wat is die zaak met Solomo?' vroeg ik. Gregory en Abel wisselden een blik uit. 'Solomo wou de mensen van het dorp aanvallen, ze domineren, maar.. zoals verwacht was de meester tegen. en dat beviel Solomo niet.' zei ABel. 'De meesten onder ons begonnen het door te hebben, maar er waren er die er geen probleem mee hadden.' zei Gregory. 'Waarmee?' 'We denken dat Solomo de meester probeerde ... omver te gooien. Om een "echte" vampireLord te worden.' Was het antwoord van Abel. 'Hij heeft ze opgejaagd in de bergen; iedereen die met Solomo meedeed, kreeg hetzelfde lot toegewezen.' zei gregory. 'Ik had toch gehoopt dat we uit onze fouten zouden leren. Mensen zijn niet te domineren, laat ze denken dat we niet meer bestaan; zoiets is veel beter. Laat ze maar denken dat ze elkaar uitmoorden.' zei ik, misschien scherper dan ik in tijden geweest was. 'Dat weten we, meester. En dat weet uw zoon ook, daar ben ik van overtuigt.' zei gregory met een glimlach. ik knikte. 'Ik hoop voor hem dat hij morgennacht thuis komt, of ik sleur hem terug. Ik heb echt geen tijd om tijd te verspillen.' Niet nu Aro zo bang was van het gene zou gebeuren met ELisabeth. Elisabeth... nog zo'n probleem. hoe zou ik dit allemaal weer oplossen zonder extra oorlogen te beginnen, zonder nieuwe ruzies te maken?

Reacties????