|| Fourty Six

Mijn tranen maakte vlekken op Kyle’s shirt. Ik lag als een lappen pop over zijn schouder, en hij droeg me alsof ik niets woog.
Ik zag niet waar we heengingen. Mijn ogen zaten vol met tranen en in mijn gedachte cirkelde maar één naam rond: Aiden.
Ik merkte vaag dat we van het pad afweken, en het bos inliepen.
Na een tijdje stond Kyle stil bij een rotswand. Hij tilde me van zijn schouder en zette me op de grond. Bij het zien van zijn gezicht vlamde de woede weer in me op. Waarom zou ik opgeven? Zou Aiden willen dat ik zou opgeven? Ik moest hier weg zien te komen, om de waarheid te vertellen over Noa en Aiden.
Mijn ogen schoten van links naar rechts om een uitweg te zoeken. Toen Kyle bukte om iets uit zijn rugzak te pakken zag ik mijn kans, ik duwde hem omver en rende weg.
“Godverdomme!”vloekte Kyle achter me en ik hoorde hem achter me aan komen.
Volledig in paniek rende ik zo hard als ik kon. Adrenaline pompte door mijn aderen.
Maar alle hoop vervloog toen ik een uitstekende boomwortel over het hoofd zag. Met een harde klap belandde ik op de grond. Ik gilde toen ik iets in mijn enkel hoorde kraken.
Nog geen seconde later boog Kyle zich over me heen.
“Trut” siste hij. “Dat had je nou niet moeten doen.”
Ik keek hem angstig aan en hij lachte vals toen hij me oppakte. Hij droeg me als een baby tegen zijn borst. Ik spartelde tegen, maar ik was geen partij tegen Kyle’s sterke armen.
Weer bij de rotswand aangekomen zette Kyle me met een klap op de grond. Ik sloeg een jammerende kreet toen mijn enkel de grond raakte.
Kyle greep mijn schouders vast en duwde me met mijn buik tegen de rotswand. Mijn wang schaafde open langs het ruwe oppervlak.
Hij pakte mijn polsen vast en hield ze strak tegen elkaar. Toen pakte hij een touw en bond mijn polsen aan elkaar. Ik snikte jammerend.
“Kun je lopen?” vroeg Kyle.
Ik zette voorzichtig een stap, maar zakte meteen door mijn enkel heen.
Jammerend ging ik op de grond zitten.
Bij voorzichtig tilde Kyle me van de grond af en gooide me weer over zijn schouder. Mijn schouders begonnen te zeuren door de oncomfortabele houding waarin mijn handen op mijn rug gebonden waren.
Kyle liep nog even langs de rotswand, tot we bij een smalle spleet kwamen. In eerste instantie zag ik het niet, omdat er klimop voor hing. Maar toen Kyle dat opzij hield was er duidelijk een opening zichtbaar.
“Hoe wist je dat dit hier was?” vroeg ik. Ik schrok van mijn eigen stem, ik klonk niet als mezelf.
“Uit een boekje over grotten” bromde Kyle en hij liep een stuk de grot in.
De grot was net hoog genoeg om in te staan, en hij was ongeveer net zo groot als een klaslokaal. Er zaten wat gaten in het plafond waar licht doorheen kwam.
Kyle zette me neer op de bobbelig grond en ik kroop angstig weg in een hoekje. Kyle hurkte naast me neer en ritste zijn rugzak open. Hij haalde er een zaklamp uit, en een slaapzak. Hij spreidde de slaapzak uit en gebaarde dat ik er op moest gaan zitten. Ik probeerde op te staan, maar mijn enkel protesteerde en omdat mijn handen op mijn rug zaten gebonden kon ik die ook niet gebruiken.
Kyle zuchtte en tilde me op de slaapzak. Ik walgde van zijn handen die me aanraakte.
“Wat ga je nu met me doen?” vroeg ik bibberend.
Kyle pakte nog een touw uit zijn rugzak en zette mijn voeten naast elkaar. Ik sloeg een kreetje toen hij me bij mijn enkel pakte.
“Kyle?” vroeg ik nog een keer.
Kyle keek dreigend op en ik deinsde automatisch achteruit bij het zien van zijn duistere blik.
“Kom ik hier ooit weg?” vroeg ik. Ik moest moeite doen om niet weer in huilen uit te barsten.
“Nee” gromde Kyle.
“Maar je zei dat ik zou blijven leven!” Er rolde een traan over mijn wang.
“Denk je dat nou echt? Dat zei ik alleen om Aiden gerust te stellen. Dat hij nou te dom was om dat te geloven.”
Ik slikte.
Kyle was ondertussen klaar met mijn voeten. Mijn enkel deed ongelofelijk veel pijn, maar ik zei er niets over.
“Ik ga nu weg. Ik kom vanavond weer terug” zei Kyle.
Ik keek hem verschrikt aan. Ging hij me hier alleen laten?
“Ondertussen kun jij even slapen.”
“Denk je echt dat ik zomaar kan slapen?”
Plotseling drukte Kyle een doek voor mijn mond en een scherpe onaangename lucht drong mijn neusgaten binnen.
Ik stribbelde tegen. Ik wist dat Kyle me bewusteloos wilde krijgen.
Niet ademen! Niet ademen.
Ik hield mijn adem in. Desnoods tot ik stikte.
Helaas had Kyle had door. “Bitch” zei hij en hij stompte me in mijn maag. Instinctief hapte ik naar adem, waarbij ik het spul inademde. Meteen begon ik vlekken te zien.
Ik voelde hoe mijn ogen wegdraaide en ik zakte neer op de slaapzak.
Het laatste wat ik voelde was Kyle die mijn haar uit mijn gezicht streek. Toen zakte ik weg in een diepe bewusteloosheid.